Op 30 oktober 2014 22:00:32 schreef Frankie01:
Dit stuk heb ik enige keren doorgelezen en ik ben er nog niet zeker van dat ik begrijp wat er staat. Ik maak er een beetje uit op dat je met Ohm enkel de Ohmse weerstand hebt, maar met siemens tegelijkertijd ook dingen als zelfinductie meeneemt.
Dit is ook niet even snel en makkelijk uit te leggen. Je conclusie hierboven klopt in ieder geval niet. Als ik even naar wat topics van jou kijk dan denk ik dat je daarvoor nog te veel basis kennis mist. Dan ben ik bang dat iedere uitleg meer vragen geeft dan antwoorden. Ik ben niet de beroerdste qua uitleggen
maar ik zou nu even niet weten waar ik hiermee zou moeten beginnen.
Dit is onderdeel van een nogal gespecialiseerde electronica richting. Als je daar echt meer van wil leren moet je een echt goede basiskennis electronica hebben en ook een behoorlijke component kennis en vooral niet bang zijn van RF en spoelen en een basiskennis complexe getallen.
Voorbeeld met willekeurige getallen, een 1k weerstand, het ding zelf, heeft volgens de ohm meter een weerstand van 1k. Dit gaat op voor DC. Ga je er AC doorheen jagen dan wordt het ineens allemaal anders. Als je de spanning erover en de stroom erdoor meet lijkt de wet van ohm met het stijgen van de frequentie steeds minder te kloppen.
Er is zit blijkbaar nog ergens een "verborgen" component. Als we nu de DC ohm meter vergeten en vervangen door een AC weerstand meter dan zouden we bv op 100 kHz 1,2k meten , op 1 MHz 20 Ohm en op 10 MHz 10k.(zomaar willekeurige getallen) Nu wordt het wel heel verwarrend om over weerstand te blijven praten. De waarde van dat onderdeeltje zelf, in ideale omstandigheden noemen we weerstand. Samen met de waarde van die onzichtbare/verborgen onderdelen in serie met de weerstand noemen we daarom een impedantie. Dat voorkomt verwarring.
Heel erg versimpeld, dat weerstandje kunnen we zien, het is een echt zichtbaar component, we noemen dat hier het reële deel van de schakeling. De waarde die we aan die verborgen componenten geven noemen we de reactantie. (maar die wist je al, dat is gewoon basis kennis electronica, de bekende 2.pi.f.L en 1/(s.pi.f.C) formules) We noemen de reactantie van die componenten die hier onzichtbaar zijn het imaginaire deel.
Maar, daarbij gaan we er zoals gezegd van uit dat de onderdelen in serie staan. Dit alleen om er mee te kunnen rekenen. Als je echt een condensator in serie met je weerstandje zet wordt het naast wiskundige complex ook letterlijk complex. Complex is hier een wiskundig begrip, zo noemt men het werken met complexe getallen. Zoek ook op vectoren.
Dit even voor de beeldvorming mbt reel en imaginair. Dit was om het begrijpelijk te houden maar wat ik schrijf is eigenlijk gewoon fout als je namelijk hier de weerstand, het component, vervangt door een condensator dan is het imaginaire deel juist gedeeltelijk zichtbaar, de reactantie dus, maar de ESR, het reële deel, is onzichtbaar 
Die verborgen onderdeeltjes noemen we de paracitair eigenschappen van een component.
Onze 1 k wordt met het stijgen van de frequentie eerst hoger in waarde, dat moet het reële deel zijn, maar wacht dat kon niet, dat is niet frequentie afhankelijk. Helaas, dat is het wel Dit wordt oa veroorzaakt door het skin effect. Daarna wordt de impedantie lager, de 20 ohm. Dat wordt veroorzaakt door de reactantie van de paracitaire capaciteit. Dat is een negatieve imaginaire waarde. En de inverse van de positieve reactantie van een spoel. Maar daarna stijgt de impedantie, hoe kan dat ?? Simpel, er is dus blijkbaar ook een capacitair spoeltje aanwezig, bv zelfinductie van de pootjes. De rekenkundige som van die twee reactanties (een positieve voor zelfinductie en een negatieve voor capaciteit, vormt dus het imaginaire deel.
Als we nu een echte weerstand en spoel en condensator in serie zetten, dan wordt het nog moeilijker want die drie onderdelen hebben ook weer paracitaire eigenschappen. Het is dus een puur rekenkundig beschrijving van het weerstandje. Op die manier kan je er voor AC mee rekenen. De tak die zich daar oa mee bezig houdt heet netwerk analyse.
We kunnen in ons voorbeeld ook een parallel vervangings netwerk van dat zelfde weerstandje of ander onderdeel en zijn vriendjes maken.
Heel simpel is bv een condensator met een reactantie van 10 ohm en een ESR van 1 Ohm. Als je de ESR in serie zet dan is de impedantie de wortel van (10^2 +1^2). Zonder calcutators erg lastig. Als we die paracitaire weerstand nu parallel zetten dan veranderen alle waarden. Om toch weer op de zelfde stroom en spanningen uit te komen moeten we dan veel rekenen. Door nu met admittance te werken, en dus met conductance wordt het veel makkelijker.
Om dat te onderscheiden noemen we daarom dat parallel vervangings netwerkje een admittantie en om daar makkelijk aan te rekenen en over te praten noemen we de reele waarde van die parallel weerstand de conductance en het imaginaire deel de susceptance. Zo weet je waar iemand het over heeft.
Als iemand dit einde heeft gehaald, gefeliciteerd, Bedenk wel, dit is allemaal sterk vereenvoudigd, incompleet en dus een beetje fout. Het gaat mij hier alleen even om de beeldvorming
Mbt Conductance , sorry, ik weet op dit gebied nagenoeg geen Nederlandse termologie.
Ook goed het verschil mbt serieel en parallel en weten. LCR meters werken bv met Cs en Cp, Rs en Rp, Ls en Lp.
. Hoewel die 6 poten hebben.