weerstand bij 0 volt

De fout is dat de aanname gedaan wordt dat er licht is. Ik zie het nergens in de randvoorwaarden staan.
Overigens zijn we inmiddels van een gloeilamp bij een LED aangekomen. Dat krijg je met die vage beschrijvingen. Zou de TS nog ergens zijn?

op de een of andere manier komen er altijd eindeloze discussie's over onmogelijke vraagstukken, altijd wel lachen, kastje-muur verhaal

Hoe groot zou de stroom door de fitting van de lamp zijn als de lamp eruit is gedraaid maar de spanning wel aanwezig.

Die lek stroom hangt af van het materiaal van de fitting en hoe schoon het is

Er duiken wel altijd de zelfde figuren op bij dit soort dieper gaande discussies. Ik vind dat wel leuk en leerzaam
Een goede electronicus/natuurkundige is volgens mij ook wat filosofisch aangelegd. Dat leidt hier vaak tot interessante discussies. Helaas vaak voor de TS onbegrijpelijk maar ik vond dat soort dingen in het begin juist fascinerend. Dat er meer is dan zo op het oog lijkt.

Dat moeten mannen als Schrodinger en Einstein ook zijn geweest om tot hun resultaten te komen. Als die alleen maar lazen hoe het toen was, daar geen vraagtekens bij zetten en er niet dieper over nadachten waarbij de halve wereld ze voor gek verklaarde, waren die nooit zover gekomen.

Het dagboek van lord Kelvin heeft ook een redelijk wat filosofische kantjes maar een mooi moderner voorbeeld is bv Feynman. Er zijn wat interviews met hem op YouTube te vinden en daar zitten heel veel filosofische dingen in (als filosofisch het juiste woord is) Zoals zijn voorbeeld mbt een vogel in het park en zijn vader (als je de naam weet, weet je nog steeds niks over die vogel)
Ook de verhalen van Jim Williams hebben vrij filosofische kantjes en vanuit daar kwam hij tot zijn soms redelijk extreme creaties. Hij zocht graag de grenzen op.

Dat maakt electronica en natuurkunde juist zo interessant

Op 8 januari 2014 19:01:10 schreef Goeievraag:
een kortsluiting en dus zal er stroom gaan lopen. U=0V, I>0A, R=???

We weten niet of een voeding gebruikt wordt...

De weerstand van een stukje metaal met bekende afmetingen en samenstelling, bij een bepaalde temperatuur, is goed uit te rekenen.
Dat eventueel de temperatuur ZOU veranderen als je er stroom door ZOU laten lopen maakt hier niet uit, want dat wilden we toch juist niet?

Aan de andere kant, als je eist dat de weerstand alleen gedefinieerd mag worden als U/I, dan kan dat bij 0V natuurlijk niet. Ook simpel.

Ook niet bij supergeleiding?

Als je de weerstand definieert als "U/I", dan heb ik een kast vol ongedefineerde componenten. Wat is de weerstand van de componenten die ik in het bakje "100 ohm" heb gelegd?

Wiskundig hebben we een truuk er voor: R_U=0 = lim _U->0 (U/I)

Klopt. En verder geldt:
lim _x->0 a*x / x = a
Dus wat je 'gut feeling' al aangeeft, klopt gewoon: de limiet van de weerstandswaarde van een component, wanneer de spanning naar 0 nadert, heeft dezelfde waarde als die je nadert bij steeds kleiner wordende meetspanningen.

Op 9 januari 2014 09:03:10 schreef EricP:
Ook niet bij supergeleiding?

Ja, dan wel inderdaad. Dan is de stroom niet nul, zodat er netjes 0/I= 0 ohm uit komt.

Op 9 januari 2014 10:05:11 schreef rew:
Wat is de weerstand van de componenten die ik in het bakje "100 ohm" heb gelegd?

Van alles, maar geeneen is exact 100 ohm.

Misschien is er wel een zo dicht erbij dat Fred het verschil niet meer kan meten.

Maar "0/0" is heel wat anders dan "tussen de 90 en de 110 ohm".

Dat is tien 0/0

(10 %)

Ach weet je, dit soort dingen is alleen moeilijk omdat we het moeilijk willen maken.
Neem nu massa. De meeste mensen zouden denken dat gewone 'dingen' massa hebben.
Maar op het moment dat je massa definieert als de verhouding tussen kracht en versnelling (wat natuurkundig perfect klopt), heb je opeens een probleem met de massa van een gewoon ding waarop je geen kracht zet. Heeft dat ding dan opeens geen, of geen bepaalde, massa meer? Natuurlijk wel.

Lees voor 'massa' weerstand (grootheid), voor 'ding' weerstand (het onderdeel), voor 'kracht' spanning en voor 'versnelling' stroom, en je hebt gewoon de weerstandsvraag terug.

Geinig. We zijn afgedwaald van een led naar een gloeilamp maar losse weerstanden in bakjes en de vogel van Feynmans vader.

Nu nemen we een supergeleider en zetten daar spanning over heen. Kan dat? Wat is dan de weerstand en de stroom.

@FET: Een hoop problemen hiermee voorkom je door je definitie iets anders te formuleren:

"Massa is de versnelling gedeelt door de kracht ALS je er een kracht opzet"

Dan krijg je een probleem als de versnelling van je voorwerp niet lineair met de kracht is. Dat valt in de prakrijk geloof ik wel mee (ik weet zo snel geen andere uitzondering dan voorwerpen met relativistisch relevante snelheden).

Bij gewone weerstanden werkt het ook best goed, zolang je ze niet te warm stookt.

Bij dioden kan het ook, als je accepteerd dat de weerstand een functie van de spanning is.

@Ex-fietser: Wat is de impedantie van je bron? Een stroom door een supergeleider laten lopen is niet moeilijk: Laat de supergeleider los boven een magneet. Als het een supergeleider is blijft ie zweven.

Ik kom net terug van op cafe, dus mijn antwoord kan een beetje 'off' zijn, maar de weerstand bij 0 Ohm bestaat niet.
Da's zoals een belg bij een frietkot, of cafe (nederlander bij een kroketmuur) zetten en dan vragen hoeveel weerstand zou het je kosten om naar de fitness te gaan? Dat boeit 'm gewoon niet, er is geen weerstand, alles is goed zoals het is.. 0V is perfect, moet niets aan veranderd worden, is hoe het moet zijn, edel, ..

Op 8 januari 2014 17:03:10 schreef 4017ic:
... bij een led lampje ....

Buiten dat de led reeds uitgekauwd is, heeft de TS het over een led lampje, nog meer variabelen mogelijk.

De wet van ohm blijft van toepassing , maar volgens mij heb je toch minimaal 2 gegevens nodig om te rekenen .

Bij 0 Volt vloeit er 0 Amp. stroom dus kun je niet de weerstand bepalen (berekenen).

Alle geleiders (weerstand, gloeilamp , led, etc.) hebben een weerstand , sommige weinig andere veel , daar veranderd niets aan, .

Uitzonderingen zijn vervelend om mee te rekenen. Mijn middelbareschool wiskundeleeraar vond dat "een lijn is parallel aan een andere lijn als ie dezelfde richting heeft en niet samenvalt". Ik zeg: Een lijn is parallel als ie niet snijdt. Een lijn snijdt een andere lijn als ie precies 1 (of 2) punten gemeen heeft.

Hij kon vragen stellen als: Bereken de lijn parallel aan y=x+b die de cirkel .... raakt. D'r zijn altijd twee raaklijnen, maar in zijn definitie blijkt er voor bepaalde waardes van b maar 1 te zijn omdat de andere samenvalt.

Als je voor weerstand definieert U/I, en zegt dat ie niet bestaat als I=0, dan krijg je ook vervelende dingen als je bijvoorbeeld een stroombron hebt die een condensator van 10V naar 0V aan het ontladen is. Daarnaast heb je een spanningsbron van 5V en een weerstand naar de condensator. Halverwege het ontladen van de condensator is de spanning over de weerstand nul.

Moet ik dan gaan roepen: "De stroom kan niet bepaald worden want de weerstand is ongedefinieerd?"

Het werkt in de praktijk veel beter met goede definities. Voor weerstand moet je een definitie nemen die ook geldt als U=I=0.

Ik zie dat toch wat pragmatischer.
Als U= 0 en I= 0 je enige meetpunt is, en je wilt toch per se vasthouden aan U= IR, dan weet je dus gewoon R niet. En het maakt je dan ook niets uit, want je hebt tòch geen spanning.
En zodra je wel spanning hebt, zodat R interessant kan worden, dan is je probleem ook weg.

Aan de andere kant, iemand die R als een apparaatconstante kan zien, heeft hoe dan ook geen probleem.
Die heeft dan meer aan R= ρl/A - een formule die ook werkt bij U= 0 en I= 0.

De wiskundige puriteinen die de definitie: R=U/I hanteren, zullen zeggen dat de weerstanden in het 100 Ohm la-tje geen weerstand hebben. Deling door nul, dat kan niet. Ik zeg dat je jezelf dan in de vingers snijdt: Het is veel nuttiger om te zeggen die zijn (ongeveer) 100 Ohm. Als mijn ladekast met weerstanden omvalt en ze liggen door mekaar kan je weer zeggen: Ongedefinieerd. Ik zeg: Die weerstanden hebben een waarde, het is makkelijk om hem te meten, maar NU weet je niet wat die waarde is.

HEt is gewoon het kip en het ei verhaal welke was er het eerst.
Was eerst de spanning of de weerstand?

Op 10 januari 2014 11:53:03 schreef Frederick E. Terman:
Ik zie dat toch wat pragmatischer.
Als U= 0 en I= 0 je enige meetpunt is, en je wilt toch per se vasthouden aan U= IR, dan weet je dus gewoon R niet. En het maakt je dan ook niets uit, want je hebt tòch geen spanning.
En zodra je wel spanning hebt, zodat R interessant kan worden, dan is je probleem ook weg.

Aan de andere kant, iemand die R als een apparaatconstante kan zien, heeft hoe dan ook geen probleem.
Die heeft dan meer aan R= ρl/A - een formule die ook werkt bij U= 0 en I= 0.

Ik denk (en zei) net hetzelfde, maar dan op de café-manier

Op 8 januari 2014 18:29:34 schreef fred101:
Vraag het Heissenberg, die was overal onzeker over

Helemaal mee eens. Als de meetstroom of meetspanning naar 0A cq 0V gaat, dan kom je vanzelf in het gebied terecht waar de gevolgen van de quantummechanica steeds duidelijker zichtbaar worden.

Omdat het oorspronkelijk om een LED (dus halfgeleider) ging, zitten we bij iedere stroom in het gebied waar de quantummechanica zichtbaar wordt.

Zonder quantummechanica is het gedrag van een halfgeleider niet verklaarbaar