[BE] Aardweerstand

Wordt in de driepuntsmeting gemeten met een normale multimeter dan zal die meter wel alles aangeven wat binnen zijn frequentiebereik valt. Een eind draad kan van alles oppikken. Een zwerfstroom in de grond lijkt mij dat ook wel invloed kan hebben op de meting.
Bijgaand de specs van mijn Metrel installatietester op bereik aardingsweerstand, dat Metrel ook volgens de driepuntsmethode doet.
Uit de specs blijkt dat de meetfrequentie 125 Hz is, volgens mij is dat redelijk standaard bij deze metingen.
Je ziet in de specs ook noise voltage en correctie daarop terug komen. Ik denk wel dat ze op die 125 Hz filteren en bijv. 50 Hz er uit proberen te filteren.

Op 27 september 2016 20:14:52 schreef grotedikken:
De extra pennen en de lange rollen draad vormen een obstakel.

Hoe wou je het anders doen? Die twee tijdelijke pennen en die meters draad heb je gewoon nodig om de verspreidingsweerstand te kunnen bepalen.
De enige andere mogelijkheid die ik zie is met 1 andere pen waarvan de verspreidingsweerstand al bekend is.

Zwerfstromen en andere ongein in de grond kunnen de meting inderdaad verstoren. Hoe erg dat is kun je vaststellen door de spanning te meten zonder dat je zelf stroom toevoert.

Ik heb ook niet beweerd dat je een honderd procent betrouwbare meting krijgt, maar je krijgt wel een indicatie of het in de buurt van 1 ohm of meer in de buurt van 100 ohm is.

In bijgevoegde link nog een interessant document betreffende het meten en plaatsen van aardingssystemen. Een paar principes, toepassingen en meetmethoden op een verstaanbare manier uitgelegd.

https://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=…

Met het gevaar alle electriciens (m/v) over me heen te krijgen, neem dit niet te zwart/wit.

Ik vind het altijd zo grappig dat er in dit deel van electronica waar blijkbaar alles tot in detail is voorgeschreven, men nog al vaak het niet met elkaar eens is. Je zou denken dat daar geen ruimte meer voor is.

Ook grappig hoe impedantie, ohmse weerstand, AC en DC weerstand/impedantie metingen vrolijk over een kam worden gescheerd. Geen idee of dat verschil hier in de praktijk van belang is, maar dat is niet overal zo; de impedantie van bv een accu is heel anders dan de weerstand die je krijgt door de spanningsval tussen belast en onbelast te meten. De "ohmse" reële weerstand (R) is maar een deel van de impedantie (Z) en soms is dat reële deel ook nog frequentie afhankelijk. De rest van Z is het imaginaire deel wat capacitief of inductief is. Inductief: lange draden naar trafo's en grondpennen, capacitief: bv tussen grondpennen. Maar mogelijk is dat compleet verwaarloosbaar en hebben de opstellers van al die eisen en regels ook nog nooit van zoiets als netwerk analyse gehoord. Het is dat ik niet graag mijn VNA of een van mijn impedantie/ammitantie meetbruggen in een wcd plug want ik wordt nu wel nieuwsgierig

Zo vind ik het ook grappig te lezen dat iemand wel denkt om de extra weerstand van een stukje draad ivm de nauwkeurigheid maar dan met een stroomtang de stroom meet.

Ik denk dat dingen als Profitesters er vooral zijn gekomen om makkelijker, sneller en veiliger te meten maar niet perse beter, ander voordeel is dat bijna iedereen het zo kan met minder kans op fouten.

Maar dat laatste is tevens het gevaar. Men geloofd meestal blind wat er op een display staat. (in het algemeen, jullie natuurlijk niet )

En dat kan ook link zijn, ik heb hier een installatie tester gehad waarbij de zelftest 4 inwendige relais lijkt te testen. Helaas doet die test niks zinvols. Als je die relais weghaalt komt hij namelijk nog steeds door de zelftest heen. Alleen hoor je niks meer klikken. Helaas zegt klikken niet alles en het manual zegt alleen dat de relais worden getest.

Bij isolatie testers kan het nog veel erger, met een kapot relais meet zelfs een kortsluiting nog als prima isolatie. Dus vertrouw niet op eventuele zelftesten van het apparaat en test dit zelf altijd even voor of na een meting. Dat is pas echt veiligheid belangrijk vinden
En het stelt qua werk niks voor.

Maak bv een stekker met daarin een min of meer bekende weerstand en steek die in je tester als test van de tester zelf. Niet dus om de calibratie te checken maar gewoon dat je zeker weet dat de isolatie niet in de meter zelf zit. Ik repareer regelmatig die dingen en heb dit al een paar keer gezien. Relais problemen staan met stip op nummer 1.

Bij de meting van aardverspreidingsweerstand is de invloed van capaciteiten en inducties inderdaad verwaarloosbaar. De afstanden zijn te kort voor een significante invloed.

Terechte opmerking van Fred101. En dan vergeet hij nog een belangrijk fenomeen te vermelden.
Een buur wilde laatst zijn aansluiting verzwaren met keuring.
De bestaande aarding , een kruisvormige verzinkte stalen staaf is ondertussen 30 jaar oud, en hij betrouwde dit niet meer. Hij besloot een nieuwe bijkomende aarding te slaan, op enige meters afstand van de oude.
Tegenwoordig gebruikt men verkoperde ronde staven met een kleinere diameter. Hij dacht gauw even een idee te krijgen door de weerstand tussen beide staven te meten met een universeelmeter.
De meter gaf oneindig aan en hij dacht dat de oude aarding volkomen afgerot was en riep mijn hulp in. Algauw bleek dat er tussen beide aardingspalen een spanningsverschil van 0.6V dc aanwezig was. Daardoor gaf de ohmmeter (Fluke83) een compleet verkeerde waarde aan.
Die 0.6V komt natuurlijk door het galvanisch verschil koper-zink tussen beide aardpennen. Maar als hij beide pennen zoals verplicht doorverbindt, dan zal op korte termijn corrosie ontstaan, want er zal ongetwijfeld een galvanische stroom vloeien. 0.6V/10Ω= =60 mA die continue vloeit.

Hetzelfde met de verplichte equipotentiale verbindingen tussen verschillende metalen constructiedelen en nutsvoorzieningen.
Ik heb de gevolgen gezien van het uitbreiden van een verzinkt stalen waterleiding met een koperen leiding. Er ontstaat putcorrosie.
De buis blijft intact behalve op 1 puntje waar de stroom een heel klein gaatje vreet, vaak ergens midden in de buis waar je geen lek verwacht en waar je niet bijkunt.
Je kunt nu wel zeggen, dat er isolerende koppelstukken bestaan voor tussenijzer en koperwaterleiding, maar die heb ik bij de Gamma nog nooit gezien, en bovendien wat is het nut als in de badkamer en wasplaats alle metalen delen toch doorverbonden worden.

Hier nog een intetessante link, aan deze mannen (wtcb) heb ik genoeg verplicht lidgeld moeten betalen indertijd. Heel af en toe kwam het wel eens van pas.

Het is 'maar' wat loodgieterij of 'maar' wat elektriciteit voorzien bij de mensen thuis als vakman. Soms is het beter wat verder kijken dan je neus lang is.

http://www.wtcb.be/homepage/index.cfm?cat=publications&sub=bbri-co…

Ik lees dit topic met belangstelling. Niet omdat ik regelmatig met aarding of de aanleg van leidingen te maken heb, maar vooral omdat het een voor mij redelijk onbekend terrein is.

[enigszins off-topic]
De verhalen over corrosie en het gebruik van verschillende metalen deed me terugdenken aan mijn vorige flatwoning.
Het begon mij na een jaar of 5 op te vallen dat ik steeds vaker de cv-ketel moest bijvullen omdat de druk was gedaald. Ik meldde dat aan de verhuurder die een verwarmingsmonteur langs stuurde om de boel te controleren. De monteur kon geen lek ontdekken en vermoedde dat het water in de warmtewisselaar verdampte. Alle bewoners in het flatgebouw van 54 woningen hadden dezelfde klacht.

Op een ochtend stapte ik uit bed en was onmiddellijk klaarwakker; de slaapkamer stond onderwater. Wel vreemd op de 9de verdieping.
's Nachts was een leiding van de cv in de slaapkamer gaan lekken.
Na het leegzuigen van de slaapkamer met de waterzuiger die ik had kwam de cv-monteur en constateerde een lek in de leiding die in de betonnen vloer was ingegoten. Hij repareerde dit met een stuk koperen leiding dat hij met knelkoppelingen op de bestaande ijzeren leiding aansloot.

Toen ik jaren later verhuisde moest in elke kamer de vloerbedekking worden verwijderd. Bij elke cv-radiator zat een vochtige plek van enkele vierkante meters in het beton. Overal had de cv dus gelekt, wat het telkens bijvullen van de cv-ketel verklaarde.
Dat verklaarde eveneens de klachten van de meeste bewoners van de flat dat de muren altijd vochtig waren. Dat was het water van de cv van de bovenburen.
Zelf had ik daar nooit last van gehad omdat ik op de bovenste verdieping woonde.

Bij de bouw was dus iets fout gegaan met het aanleggen van de cv-leidingen door het beton waardoor de gegalvaniseerde buizen door het beton werden aangetast.

Inderdaad evdweele, herkenbare problemen. Er loopt hier nog een topic van dezelfde topicstarter over dezelfde aarding en werfkast. Daar viel mij op dat sommigen het raar vonden dat de koperen aardingslus in België volgens het AREI de fundering niet mag raken. Eén van de eerste dingen die een loodgieter (sanitair) in België leert is om mijlenver weg te blijven met koperen leidingen van stortbeton of chapewerken... Tenzij deze goed geïsoleerd of ingetaped worden!
Een aardingslus isoleren is nogal gek, daarom wordt gevraagd deze in de volle grond onder de fundering te plaatsen. Dus geen contact met het stortbeton.

Komt daar nog eens bij dat de spreidingsweerstand van een aardingslus die voor de helft ingebetoneerd is nogal een slecht afwijkende waarde heeft.

Op 27 september 2016 17:47:12 schreef LeovanWallenburg:
[bijlage]

Heb jij ook in Geel op school gezeten?