Toch moet het niet moeilijk zijn om te weten te komen wat er fout is.Wat is er nodig?
In elk geval een Ohmmeter, die met kortgesloten meetpennen practisch nul ohm aangeeft. De meeste doen dat niet vanwege de weerstand van de bijgeleverde snoeren. Je moet in elk geval weerstand kunnen meten kleiner dan 0,3 Ohm.
Verbind een vinyldraad 2,5mm2 met de aardrail in de meterkast, bijv een lengte van 30 meter. Deze draad is ca 0,2 Ohm. Meet via deze draad de waterleiding(en) in de keuken, etc, de aardkontakten in de wandkontaktdozen en de apparaten met een aardaansluiting, aangesloten op een van de wcd's. Als de aarddraad in de installatie ook ca 30 meter is, mag je nooit meer meten dan ca 0,4 ohm. Is dat allemaal in orde, meet dan ook nog de weerstand naar een eventueel geslagen aardpen. Ook die moet ver onder 0,4 ohm liggen, omdat de draad van de aardrail naar de aardpen meestal 6mm2 is. Op deze manier moet de fout toch te vinden zijn. De crux is natuurlijk de meter. Die dingen van GAMMA etc, zijn te hoogohmig om spanningen te meten van het lichtnet, te zwak om stromen te meten in het lichtnet en ook nog eens ongeschikt om lage weerstandswaardes te meten, dus waardeloos.
Vaak lukt het meten van lage ohmse waardes beter, door een bekende stroom door een circuit te laten lopen en dan de spanningsval te meten. Door een vrij grote stroom (10..20 A)te laten lopen, vallen slechte verbindingen, zoals een gare steeklasdop ook door de mand.
De benodigde spanning is niet meer dan een paar volt.
Als je echt niet thuis bent in de materie, lijkt een erkend installateur de beste oplossing. Die kun je na inspectie ook aanspreken als er later toch wat mis is, iets wat bij een goede kennis of beunhaas onmogelijk is.