Op 23 januari 2019 20:43:59 schreef maartenbakker:
Energetica is ook een goed voorbeeld van de ratsmodee. Het is opgegaan in NEMO, maar bijvoorbeeld de collectie Mackor (huishoudelijke apparatuur) is grotendeels afgestoten.
Gunst, ik heb dat Energetica toch behoorlijk gevolgd toendertijd, maar ik kan me echt niet herinneren dat het NEMO zaken overgenomen heeft. Het is er zeker niet in opgegaan, tenzij er later een nieuw museum genaamd 'Energetica' van start ging: in een oud pand van het GEB, volgens mij aan de Hoogte Kadijk in Amsterdam, is 15 jaar terug of zo een tentoonstelling ingericht met allemaal oude elektromechanische werktuigen en volgens mij ook een kleine generator om te laten zien hoe elektriciteit opgewekt wordt.
Volgens mij was het probleem dat de gemeente nog eigenaar van het pand was en er jarenlang geen plannen voor had, tot dat ineens wél het geval was en Energetica moest vertrekken.
Op 23 januari 2019 20:43:59 schreef maartenbakker:
Ik weet niet of NEMO de koers van het voormalig NINT een beetje fatsoenlijk heeft voortgezet, maar ik geloof wel dat daar nog steeds wel wat te doen is voor de wat meer geïnteresseerde kinderen.
De laatste keer zal voor mij een jaar of 10-15 geleden zijn denk ik zo.
Het was toen nog een aardige plek waar veel zaken die ook in het NINT te vinden waren, weer opgesteld waren, zij het in een andere vorm of in een moderner jasje (want het NINT vond ik als kind op sommige vlakken al wat ouderwets, niet zozeer kwa proeven, maar enkele objecten gingen overduidelijk al een tijdje mee).
Helaas bleek bij het eerste bezoek, toen NEMO net open was, dat ook veel zaken uit het NINT níet teruggekeerd waren.
In het NINT had je bijvoorbeeld een enorm betonblok dat aan een ketting hing. Met een heel klein magneetje kon je proberen dat betonblok zo ver mogelijk richting de omheining te trekken. Er zal vast een uitleg bij gestaan hebben, maar die boeide als kind niet. Het was veel leuker om te proberen hoe ver je kon komen.
Ook was er een hydraulisch/pneumatisch platform wat je kon bedienen en je, wat zal het zijn, een centimeter of 60 de hoogte in bracht. Het pneumatische geduldspelletje, een enorm cirkelvormig doolhof waar je een balletje naar het midden moest zien te krijgen door middel van 2 joysticks waarmee je X- en Y-beweging controleerde, was ook altijd een fascinerende uitdaging, naast alle andere zaken.
Het digitale raam is uiteindelijk op veler verzoek teruggekeerd in het NEMO.
Wel mis ik nog altijd de enorme plasmabol die bij de ingang van het NINT stond, maar misschien is die ook wel weer terug.
Misschien dit jaar weer eens. Ik ben vorig jaar december op vakantie in Kiëv geweest, op uitnodiging van een vriendin daar. Samen met familie ben ik daar (onder andere) naar het 'Eksperimentarium' geweest, een Oekraïense variant van het NEMO. Dat is een klein 'museum' vergeleken met de afmeting van Kiëv zelf, maar de opzet is hetzelfde: kinderen dingen leren over natuurkunde, techniek, scheikunde en dergelijke.
Geweldig om veel van de objecten daar te zien, die overduidelijk met de hand in elkaar gezet waren, opgebouwd uit houten latjes, spijkertjes en veel verstevigingswerkjes.
Als zij weer hier is, neem ik haar zeker mee naar het NEMO.