Kán dat überhaupt?

fred101

Golden Member

Als je die kabel voorbewerkt koopt kan je hem misschien wat verder laten afstrippen en er een RJ45 (of wat je wilt) aan laten zetten. Na test knip je de connector eraf en heb je nog genoeg afgestripte lengte over. Het is dan afwegen wat goedkoper is. De RJ45 simpel inpluggen, een knop indrukken tot het "goed"ledje brandt en een soort guillotine die daarna het ding op de perfecte lengte afknipt. Iets duurdere kabel maar veel tijdwinst en geen dure hardware ontwikkeling. Ook redelijk mechanisch betrouwbaar

Of iemand die draadje voor draadje met de juiste kleur in klemmetjes moet duwen en daarna weer losmaken. Goedkoop in alles behalve in arbeids uren

Of de bouw van een mechanisch redelijk complex apparaat om te ontwikkelen , zeker als het eenvoudig te bedienen moet zijn) met kleurherkenning ofzo wat tijdwinst geeft maar hoge ontwikkelkosten en mogelijk meer kans op storing.

www.pa4tim.nl, www.schneiderelectronicsrepair.nl, Reparatie van meet- en calibratie apparatuur, ook maritieme en industriele PCBs
RAAF12

Golden Member

Op 10 december 2019 14:34:26 schreef KlaasZ:
Trafoblikken stapelen is wat anders dan een apparaat testen. Zijn de mensen in de sociale werkplaats in staat om te beoordelen of de test al dan niet is geslaagd?

Dat lijkt mij wel, evt met een lamp en sirene als het product fouten vertoont. Repeterende handelingen zijn niet moeilijk foolproof te maken. Er zitten gedreven mensen in zo'n werkplaats en er zijn zowel geestelijk als lichamelijke wat minder uitgeruste mensen actief.

Kabelbomen maken en labellen doen ze ook in zo'n werkplaats. Als controle werden alle aders en pluggen doorgepiept door de maker.
Ik mijn herinnering waren het de dure voedingen van Oltronix waarbij plat wikkeldraad (betere vulling) in de trafo werd gebruikt.

fred101

Golden Member

Ik ben ooit bij zo'n werkplaats geweest voor een rondleiding (ze maakten daar ES tenten) . Dat waren min of meer geestelijk gehandicapten. Het ging traag maar er werdecht serieus goed gewerkt. Er zat er een boogtent stokjes te ontbramen en controleren alsof het explosieven waren. Hij deed 5 minuten over een stokdeel maar dan was er volgens mij zelfs met microscoop niks meer te vinden. Een andere pakte van die schrikdraad open-klossen in en controleerde ze. Die dingen werden behandelt of het porselein was en ze4 lagen allemaal perfect uitgericht in de doos (niet nodig maar hij vond het blijkbaar erg belangrijk. Ze werkte met plezier en waren enorm gemotiveerd.

Maar dit zijn niet echt tentstokjes. Ik weet niet of dit te complex is.
Edit, Als ze draadbomen kunnen maken zou het misschien kunnen. Daarna kan de TS dan met zijn klemmetjes het draadboompje controleren...of wacht dat was niet de bedoeling toch >:-)

[Bericht gewijzigd door fred101 op dinsdag 10 december 2019 19:30:32 (11%)

www.pa4tim.nl, www.schneiderelectronicsrepair.nl, Reparatie van meet- en calibratie apparatuur, ook maritieme en industriele PCBs
Rob W.

Honourable Member

Is het echt zo belangrijk om die kabel zelf ook te testen?
Als je even ervan uitgaat dat de kabel op zichzelf goed is, (geen breuk oid) Dan kun je volstaan met het testen van het apparaat zelf op een pennenbed en eventueel met een camera controleren of de juiste kleur draadje op het juiste padje is gesoldeerd. Misschien kun je zelfs wel zien of de soldering netjes is..

Leest mee sinds 19 augustus 2001..

IK heb hier voor een RCL meetbrug een speciaal testficture liggen waarin ik bv een weerstand kan drukken. Dit zijn verende contacten die niet aangetast worden door aanraken met je vinger, handen. In dat soort klemmen zou je dan ook je draden kunnen inklemmen.

Mensen zijn soms net als een gelijkrichter, ze willen graag hun gelijk hebben.

Op 10 december 2019 18:10:06 schreef fatbeard:
@Sparky:
Vertrouwen op een contact wat bestaat uit een draadje wat in een gootje ligt is in een eindtest-opstelling niet handig: bij een slecht contact weet je niet of dat aan de opstelling ligt of aan de DUT...

Je legt de draden natuurlijk niet los in dat gootje, ik zei ook dat je ze moest aandrukken. Dat kun je doen met een klem met zacht materiaal (laagje PU of zo over de vingers die in de gootjes passen), zodat je het blanke draadje altijd tegen het metalen gootje drukt, ook als je een paar millimeter verderop op de dikkere isolatie zit te drukken.

Een manager is iemand die denkt dat negen vrouwen in één maand een kind kunnen maken
maartenbakker

Golden Member

Bij mijn eerdere reactie zag ik een soort blokje voor me met van die driehoekige gefreesde gootjes. Als ik dat in mijn hoofd verder uitwerk: Je vleit de adertjes er naast elkaar in tegen een eindaanslag (vergelijk adertjes in een UTP steker leggen, maar dan met minder wringen), klapt het dekseltje (verend materiaal?) erop en drukt het op een setje contactveertjes of pogopinnen die dor een gaatje of sleufje onderin steken, of die in de verende bovenkant zitten. De kleuren zou je kunnen controleren met een camera die afgaat als je het blokje aandrukt, en wat software. Dat is misschien nog simpeler dan met gekleurde LED's.

www.elba-elektro.nl | "The mind is a funny thing. Sometimes it needs a good whack on the side of the head to jar things loose."

ik zit nog te denken aan metalen contactvlakken, daarop het draadje leggen en daarop een kleine magneet om de draad vast te houden. Op het magneetje een houten coctail-prikker gelijmd.

elmowww

Golden Member

Op 10 december 2019 20:15:21 schreef Rob W.
Als je even ervan uitgaat dat de kabel op zichzelf goed is, (geen breuk oid) Dan kun je volstaan met het testen van het apparaat zelf op een pennenbed en eventueel met een camera controleren of de juiste kleur draadje op het juiste padje is gesoldeerd.

Dit klinkt ook heel goed. Vooral testen op een plaats waar het ding consistent is! Hier hoef je - naast je pennenbed - enkel een camera, belichting en een klem voor de kabel toe te voegen. En een micro pc met beeldherkenning. Dat lijkt me goed te doen!

Mijn dfp / FMEA gedachten kunnen hier nog geen fout verzinnen die enigszins waarschijnlijk is dat ie voorkomt.

Mijn ervaring met test fixtures is dat ze heel leuk zijn om te maken, voornamelijk als technicus. Maar dat ze soms ook heel lastig terug te verdienen zijn omdat ze ontzettend duur zijn. De fixture zoals je beschrijft met camera, zou ik niet onder de 5 tot 10 duizend euro durven te begroten als de uren betaald moeten worden. Dan alles met halfautomatische zelflerende camera klemmetjes wordt het nog een stuk ingewikkelder, en kan je garanderen dat je geen bugs in je code hebt? Kan je alle functies 100% testen als je de kleuren zou weten?

Als je dan 10.000 producten draait kost dat nogsteeds een euro per stuk aan afschrijving. Als er door het ontbreken van deze test 1% faalt, met bijv 100 euro kosten voor jullie, zit je ook op die 10k. Als je percentage failures hoger ligt, of de garanties die jullie moeten geven zijn strenger, dan is de business case te maken.

Vergeet niet dat handwerk ook werk is, en je echt niet alles hoeft te automatiseren. Misschien is het voor de operator als voldoende als de veertjes een stuk minder stijf zijn. Iets met laaghangend fruit enzo.

Allemaal is dit natuurlijk sterk op mijzelf gereflecteerd, en is dat bij jou wellicht niet van toepassing :)

PA0EJE - www.eje-electronics.nl - e.jongerius[aapje]eje-electronics.nl - EJE Electronics - Elektronica/firmware ontwikkeling

is een visuele inspectie na het solderen van de draad op de pcb pads geen optie? Dus voor het ingieten?
Ik denk dat je dat redelijke eenvoudig met een camera betrouwbaar kunt testen. Daar zitten de draden vaak op een redelijk herhaalbare vaste plaats.
Ik blijf het een vreemde keuze vinden.
Jullie maken toch die reader?
Dus voor de connectie aan de pcb zouden jullie denk ik toch wat meer kunnen/moeten eisen om dat met een connector te doen.
Al zeg je dat de kabel aangeleverd wordt...
Andere optie, de productie prijs drastisch verhogen door herzien van normtijden voor productie :) Wellicht levert het jullie beide zelfs een kosten besparing op..

EricP

mét CE

@EricP:
Vanwege de aangesoldeerde kabel moet die kabel dus meegetest worden. Bedradingsfouten leiden niet direct tot het ontsnappen van de magische rook, maar wel tot het niet volgens de handleiding functioneren van het eindprodukt.
PB-staal is (vanwege het vele contact met de vingers) niet het aangewezen materiaal (die kurkedillenbekken zijn om dezelfde reden ook van RVS), net zomin als aansolderen (vanwege de optredende belasting van die soldeerverbinding).

Ik denk dat je een beetje doordraaft. Die kabel doet heus z'n werk wel. Tenzij je natuurlijk het aansolderen van de kabel niet vertrouwt - iemand kan daar een paar draadjes verwisseld hebben uiteraard. Dat is IMHO de enige serieuze reden om 'met kabel' te testen. Een andere reden (maar die maak ik nog niet uit je verhaal op) is mogelijke problemen na (door) het potten. Daarna heb je uiteraard alleen nog de kabel.

Voor wat betreft die krokodille-dingen: ik heb hier een, ooit eens door mijn vader gemaakt, 'vasthoud ding' voor wat lijmwerk. Gewoon PB-stalen klemmetjes (yep, krokodille bekjes), stukkie lasdraad erop gesoldeerd als hefboom. Dat ding is zeker 40 jaar oud. Zeker 20 jaar gebruikt. Op wat lijmsporen na, is het enige wat je er op aan kunt merken dat de lasdraad 'mat' geworden is. Waarschijnlijk van de laatste 20 jaar toen het niet meer gebruikt werd. Boel is er gewoon met een 50W soldeerboutje op gezet, tinsoldeer, niks spannends aan. En ja, ook tinsoldeer kun je mechanisch belasten. Zolang de belasting maar klein genoeg is ten opzichte van het 'contact'oppervlak. Dus niet zoals bij 'plugkanker' - al dan niet met een thermische achtergrond.
Daarnaast... als dat echt een probleem zou kunnen zijn... dan soldeer je eens per jaar alle text fixtures een keer door. Druppel flux erop, ff warm maken. Klaar. Mogelijke haarscheurtjes weer weg. Doekje IPA erover om de flux weer te verwijderen. Dat is toch echt wel een paar minuten werk. Met 10 testkastjes kom je zeker wel aan een uur. Stel dat je dat spul 20 jaar levert... Is dat toch al snel een halve werkweek. In 20 jaar.
En vanwege het ongetwijfeld aanwezige ISO-gezeur, zul je die testkastjes toch eens in de zoveel tijd een keer moeten controleren, stikkertje erop. Rapportje erbij. Dat kost je meer tijd...

Passen die uiteindjes ietwat betrouwbaar in een IC-busvoet? cm tussen de contacten ofzo en eens per week, maand, whatever voetje vervangen.
Dat gezegd hebbende, zou je ook 8 (of 4 als 2 draadjes tegelijk reëel is) kleine ZIF socketes kunnen nemen.

Maar goed... als ik je zo begrijp is het uiteindelijke doel dat iemand ad-random die draden aansluit, 'Iets' gaat herkennen welke draad waaraan zit om zo te kunnen testen. Klinkt mooi. Hoop werk. Klus op zich om je testtafel aan de praat te krijgen.
Of wellicht last van een 'manager' die - zoals een goed manager betaamt - geen enkele feeling heeft met 'praktijk'.

@fred101: ik heb een tijdje werk van mijn toenmalige werkgever uitbesteed aan zo'n werkplaats - 90-er jaren. Dat was vergelijkbaar met post inpakken. Het bleek erg moeilijk te zijn om 'productie afspraken' te maken: als jij zegt dat je een week nodig hebt, dan krijg je er 2, maar dan moet het ook echt weg. Dat ging toch vrij regelmatig fout. Uiteindelijk zijn we het maar weer in eigen huis gaan doen. Na mijn tijd kwam er een machine voor.
Als ik zie hoe perfectionistisch TS hierin is, geloof ik niet dat dat gaat werken.

fatbeard

Honourable Member

:o Guilty as charged: ik ben (heel erg) perfectionistisch en heb de (sterke) neiging zaken te over-engineeren.
Maar het aansolderen van de kabel gaat (ondanks gekwalificeerd personeel) nog geregeld (ca 1%) fout, dus testen mét kabel is eerder een noodzaak dan een optie (maximaal toegestane uitval bij de klant is 0.5%)...
Plus dat het product nog interconnects (connectoren) bevat tussen de verschillende printen, die willen ook wel eens falen na een reisje naar Roemenië (daar worden ze ingegoten) of na/door het ingieten. Beide zaken zijn zoals al eerder gemeld NIET onze keuze: we hebben ze meermalen -met klem- afgeraden.

Die IC-voet is een mogelijk gouden idee _/-\o_ (had ik zelf kunnen/moeten bedenken |:( ): low cost, snel en simpel; ga ik wat mee experimenteren.
[edit] Na 14 units lijkt het wel redelijk te gaan, al is het wat priegelig. Laat er morgen wel een ander mee testen voor meer input, al neig ik zelf sterk naar deze 'connector' van Harwin (de draaduiteinden zijn 0.51mm).
ZIF-sockets heb ik geprobeerd: bleek een stuk onhandiger dan het op papier leek...

Gezien de deadline (3600 stuks voor het einde van de maand in Roemenië) hebben we ook de managers gestrikt om mee te helpen, dat levert wellicht wat meer armslag op ;)

[Bericht gewijzigd door fatbeard op woensdag 11 december 2019 19:15:53 (12%)

Een goed begin is geen excuus voor half werk; goed gereedschap trouwens ook niet. Niets is ooit onmogelijk voor hen die het niet hoeven te doen.
marcob

Golden Member

Zit de kabel nog op een rol, of zijn het al losse stukken? Anders kun je eerst de test doen, voordat je de kabel op lengte knipt. Alleen weet niet of de test methode betrouwbaar blijft bij langere kabel lengtes.

PS, deze manier van een kaartlezer aansluiting is vrij gebruikelijk, vooral als de lezer buiten gemonteerd wordt, dit noemen ze pigtail.

People tend to overestimate what can be done in one year and to underestimate what can be done in five or ten years
RAAF12

Golden Member

IC 14pins voetjes heb je ook in gold plated. Ik zie de problemen niet. Vingertjes bezeren is voor watjes. Gooi die dingen bij de sociale werkplaats binnen. Kost je veel minder en zit je op het minimumloon in NL. Ongeveer, geen begroting gemaakt. Romania doen jullie al, tja dan weet je hoe het werkt :-)

Misschien is het al vermeld door EricP, misschien ook niet. Ik weet namelijk niet of pinnenbed hetzelfde is als pogo-pins.
Vandaar dat ik hier iets meld, wat me te binnen schoot als optie :

Een print met pogo-pinnen (*) die precies landen op de plek waar de kabels vast-gesoldeerd worden. Dan kun je die pogo-print in een soort mal plaatsen, waar de PCB in wordt gelegd (en aangedrukt).
Hiermee voorkom je het gepriegel met kroko-klemmen en kan een snelle test uitgevoerd worden.
Zodra het door de test is, de kabels aansluiten / solderen (op kleur). Vervolgens is alleen nog een kleurinspectie nodig. Maar dat had je ook achteraf nodig.
Indien achteraf het apparaat niet werkt, weet je dat het aan de kabel ligt : of verkeerde kleurcode of een breukje in de kabel.

Toch kan het zijn dat bovenstaande niet werkbaar is, omdat het achteraf solderen wellicht een grote impact kan hebben op de doorvoertijden.

(*) Er zijn verschillende soorten / maten. Afhankelijk van de grootte van het gat :
- GP-2 (monsterlijk dik)
- P75-E3 (conische kop, die a.h.w. zelfgeleidend is voor een gat, waar de kabel in komt)
En misschien is een P125-H ook een optie. Alle genoemde pogo's zijn via eBay zo te vinden met een afbeelding.

-=[ EDIT ]=-
Je kunt die kabelbreuk of kleurcoderingstest weer snel oplossen door een piepjestest. Pogo-pins hoeven nu namelijk alleen het soldeereiland te raken waar de aders zijn gesoldeerd. Vervolgens met 1 meetpin alle ader-uiteinden langsgaan. Eventueel met een microcontroller RGB-LEDjes op laten lichten ter verificatie welke ader-kleur de meetpin aangeraakt zou moeten hebben. Het is een extra stap in het proces, al levert het minder pijnlijke vingers op (en misschien wat tijdwinst).

Van elk bezoek aan CO leer ik weer meer...

Op 12 december 2019 02:55:19 schreef oxurane:
Misschien is het al vermeld door EricP, misschien ook niet. Ik weet namelijk niet of pinnenbed hetzelfde is als pogo-pins.
Vandaar dat ik hier iets meld, wat me te binnen schoot als optie :

Een print met pogo-pinnen (*) die precies landen op de plek waar de kabels vast-gesoldeerd worden. Dan kun je die pogo-print in een soort mal plaatsen, waar de PCB in wordt gelegd (en aangedrukt).
Hiermee voorkom je het gepriegel met kroko-klemmen en kan een snelle test uitgevoerd worden.
Zodra het door de test is, de kabels aansluiten / solderen (op kleur). Vervolgens is alleen nog een kleurinspectie nodig. Maar dat had je ook achteraf nodig.
Indien achteraf het apparaat niet werkt, weet je dat het aan de kabel ligt : of verkeerde kleurcode of een breukje in de kabel.

Toch kan het zijn dat bovenstaande niet werkbaar is, omdat het achteraf solderen wellicht een grote impact kan hebben op de doorvoertijden.

(*) Er zijn verschillende soorten / maten. Afhankelijk van de grootte van het gat :
- GP-2 (monsterlijk dik)
- P75-E3 (conische kop, die a.h.w. zelfgeleidend is voor een gat, waar de kabel in komt)
En misschien is een P125-H ook een optie. Alle genoemde pogo's zijn via eBay zo te vinden met een afbeelding.

-=[ EDIT ]=-
Je kunt die kabelbreuk of kleurcoderingstest weer snel oplossen door een piepjestest. Pogo-pins hoeven nu namelijk alleen het soldeereiland te raken waar de aders zijn gesoldeerd. Vervolgens met 1 meetpin alle ader-uiteinden langsgaan. Eventueel met een microcontroller RGB-LEDjes op laten lichten ter verificatie welke ader-kleur de meetpin aangeraakt zou moeten hebben. Het is een extra stap in het proces, al levert het minder pijnlijke vingers op (en misschien wat tijdwinst).

ik denk dat dat niet gaat, want de TS heeft het erover dat alles al is ingegoten in t oostblok en dan kun je niet meer bij de pcb/eilanden.

EricP

mét CE

Op 11 december 2019 17:13:07 schreef fatbeard:
:o Guilty as charged: ik ben (heel erg) perfectionistisch en heb de (sterke) neiging zaken te over-engineeren.

Laat ik voorop stellen dat ik dat eerder voor je dan tegen je vind pleiten. Ik snap heel goed hoe dat werkt. Sinds ik 'eigen baas' ben, spelen er meerdere factoren mee (tijd is geld) en 'goed genoeg' levert exact zoveel op als 'perfect'.

Maar het aansolderen van de kabel gaat (ondanks gekwalificeerd personeel) nog geregeld (ca 1%) fout, dus testen mét kabel is eerder een noodzaak dan een optie (maximaal toegestane uitval bij de klant is 0.5%)...

Gelukkig zijn ze niet gecertificeerd. Probleem is duidelijk...

Plus dat het product nog interconnects (connectoren) bevat tussen de verschillende printen, die willen ook wel eens falen na een reisje naar Roemenië (daar worden ze ingegoten) of na/door het ingieten. Beide zaken zijn zoals al eerder gemeld NIET onze keuze: we hebben ze meermalen -met klem- afgeraden.

Ik ken dat probleem van klanten ook. Mijn oplossing was doorgaans open zijn in de prijs calculatie. Als ze dan zien wat dat kost, dan is de toon van het gesprek vaak opeens anders. Maar goed... iets met een gepasseerd station. Dus laat maar.

Die IC-voet is een mogelijk gouden idee _/-\o_ (had ik zelf kunnen/moeten bedenken |:( ): low cost, snel en simpel; ga ik wat mee experimenteren.

Eigenlijk zou het een gouden voet, geen gouden idee moeten zijn :)

Gezien de deadline (3600 stuks voor het einde van de maand in Roemenië) hebben we ook de managers gestrikt om mee te helpen, dat levert wellicht wat meer armslag op ;)

Zorg dan ook wel dat die het minst geschoolde (en vaak ook het meest arbeids intensive...) werk doen. Je bent tenslotte manager. Als je wat had gekund, dan had je wel achter mijn bureau gezeten...

Goed, alle gez**k daar gelaten: in vond het toch wel een intrigerende vraag en heb eens en oud-collega geraadpleegd. Die is vroeger wat met beeld herkenning bezig geweest. Let wel: dat was 15 jaar terug. De de 'regels' zullen inmiddels wel wat anders zijn. Hoe dan ook leuk om zo iemand nog eens te spreken, de korte samenvatting van het gesprek:

  • Maak met een high-res camera met goede belichting een foto.
  • Zet die om naar iets bitmaps achtigs (dat is makkelijk zoeken; hij suggereerde .bmp).
  • Als je kunt garanderen dat in de bitmap 'draadje 1' elke keer min of meer op dezelfde plaats zit, dan pak je daar een hand pixels, middelt die (bitmap is doorgaans iets RGBs, zo niet: verkeerde bitmap :) ).
  • Kijk welke kleur daarmee het beste overeen komt.
  • We weten welke kleur draadje 1 heeft.

Je belichting moet dus stabiel zijn (zijn suggestie: werk altijd met forse flits, achtergrondverlichting speelt zo een kleinere rol).
Verder is het makkelijk als de posities vast liggen (dan weet je botweg welke bytes in het file je hebben moet!). Als dat niet zo is, dan moet je gaan zoeken. Iets me fiducials. Kan, maar ingewikkelder.

Hij heeft dat (zijn projectje) destijds op een Lunix machine gedaan. Hi res (om voldoende pixels te hebben van 'kleur draadje'; voor wat 'hi res' tegenwoordig nog waar is :) ) cam die je op commando een plaatje kon laten maken. De toolchain was iets van 'maak plaatje', 'converteer naar .bmp' en hij had zelf 5 regels C-code die de juiste bits eruit trokken.

Zijn laatste tip: er wordt in de verpakking (van voedsel) steeds meer met camera systemen gedaan. Best kans dat je iets hapklaar kunt kopen wat alleen geconfigureerd hoeft te worden.
Maar dat zou wel eens kostbaar kunnen worden. Zeker als je er meerderen wilt hebben.

Ik heb ook nog ff na zitten denken over 'stekker aan kabel en later afknippen'. Alhoewel de kans klein is, zou het zo kunnen zijn dat de kabel-boer 2 draden verwisselt. Als de kapel-aan-printje-soldeerder dezelfde fout maakt, dan komt het vlekkeloos door de test, maar in het veld gaat het niet werken.

Tenslotte: ben je al eens op zoek geweest naar een toko die RJ45 aan kan zetten? Nee, niet om een connector aan jouw kabel te klussen, maar die doen dat vast niet op de hand. Op de een of andere manier krijgen ze de juiste draadjes op de juiste volgorde in zo'n stuk plastic gefrut voordat ze het persen. Dat is geloof ik ongeveer wat je zoekt. Toch?

fatbeard

Honourable Member

Totnogtoe ben ik best content met het voetjes-idee, nogmaals bedankt.
Gaat zeker 100 tests (and counting) mee, en de andere testers zijn er ook wel blij mee.

Eerst die 3600 units de deur uit, daarna een iets luxere oplossing voor de volgende 4 of 8000 en wellicht komt het volautomatische systeem er ook nog...

Een goed begin is geen excuus voor half werk; goed gereedschap trouwens ook niet. Niets is ooit onmogelijk voor hen die het niet hoeven te doen.
EricP

mét CE

Totnogtoe ben ik best content met het voetjes-idee, nogmaals bedankt.
Gaat zeker 100 tests (and counting) mee, en de andere testers zijn er ook wel blij mee.

Doe er je voordeel mee. Ik heb er niet eens echt over nagedacht :)

Op 10 december 2019 15:54:41 schreef fred101:
[...]
Ik denk het niet want hij weet de kleuren dus kan de nivo's vast leggen. Ik heb voor een bedrijf een meter gebouwd die meet hoe doorzichtig iets is. Ik heb er een zelf gehouden en wat gemod. Dat ding ziet het verschil tussen glas en plexyglas. Ik geloof nooit dat zijn zwart en paars in grijstint zo dicht bij elkaar liggen dat je dat verschil in reflectie niet kunt meten. Daar hoef je het niet eens voor om te zetten naar grijstinten.

In een grijstinten verleden was er "Wedden Dat" op TV. Een deelnemer beweerde dat hij kleuren kon zien op een zwart-wit tv. Met gokken kwam hij een heel eind, maar uiteindelijk verloor hij toch de weddenschap.

Als je al een camera wil gebruiken zou ik in ieder geval een kleuren camera nemen. Je bent dan niet meer zo afhankelijk van de belichting die last kan hebben van schaduw bijvoorbeeld.

Niet alles wat op internet staat is waar... Dat geldt ook voor CO.
RAAF12

Golden Member

Zoiets moet je idd dubbelblind testen. Net zoals perceptie van audiobronnen en luister ervaringen. Ogen en oren zijn prima meetinstrumenten tot je perceptie gaat vertalen naar wetenschap. Ik had een bloedhekel aan statistiek en wiskunde op school. Maar dat terzijde. Bijpassende valse tanden en kiezen uitzoeken is ook moeilijk. Ondanks de kleurenkaart. Meestal zie je zo het verschil. Op HD TV is het helemaal duidelijk, de valse tanden stralen je tegemoet. Net zoals gebleekte gebitten.

Is een ZIF voetje geen optie?

https://www.taydaelectronics.com/media/catalog/product/cache/1/image/500x500/9df78eab33525d08d6e5fb8d27136e95/a/-/a-1602.jpg

Om te zorgen dat de draden steeds in het juiste slot gaan zet je er een plaatje met gaatjes boven.
Hierop kun je dan een legenda printen.

Om de kabel goed te fixeren voeg je dan nog een klem toe die de kabelmantel beetpakt.

Even wat tips zonder het hele draadje (sic lol) gelezen te hebben.

Voetpedaal: twee handen vrij om draadjes goed te houden.
Meerdere voetpedalen: twee handen vrij om enkele draadjes goed te houden

Een enkele camera voor kleurcontrole is super simpel. Waarschijnlijk kan je zelfs macro's of plug-ins in Gimp, Photoshop of andere tools gebruiken om een belletje te laten rinkelen bij onjuiste volgorde.
Ik stel me zoiets voor als het maken van een raster én kleurfilter voor elke aansluiting.
Nog simpeler: maak een grote scherpe foto per test en na een tiental tests even door de foto's klikken in een halve minuut. Een verspringende kleur zie je direct.

De volgorde lezen en dan de aansluitingen aanpassen is natuurlijk véél complexer. Te complex denk ik.

maartenbakker

Golden Member

Ik heb lang geleden beeldacquisitie in Matlab gedaan. Je kon dan gewoon in C programmeren en de matrixbewerkingen (voor bijvoorbeeld de beeldherkenning) in Matlab doen. Sinds die tijd zijn er natuurlijk veel alternatieven ontwikkeld, dus dat is maar een van de vele methodes.

www.elba-elektro.nl | "The mind is a funny thing. Sometimes it needs a good whack on the side of the head to jar things loose."

Ik zou een 'fixture' / een plastic blok maken waarin gaatjes zitten waar de draden in passen. Haaks op deze gaatjes een ander gat waar een test pin doorheen kan.
Draden in het fixture steken en het fixture op een pennenbed drukken (pogo pinnen met een geschikte kop).
Je zou evt meerdere pogo pinnen kunnen gebruiken per draad om zo evt contact en insteek problemen te voorkomen.

En dan als eerste gewoon de juiste draad in het gaatje steken, maar evt later met een camera systeem automatisch de juiste electrische verbinding laten kiezen. Dus dan maakt het ook niet uit welke draad waar in gestoken wordt.