Bij mij is het bijna letterlijk met de paplepel in gegoten. Mijn vader had als hobby het repareren en verzamelen van oude buizenradio's e.d. Hij had er zelfs een oude buizenscoop en twee antieke buizentesters voor in gebruik. En dat stimulerende schokje van de 220 toen ik 2 was zal ook wel hebben meegewerkt:-) Anders wel die verbrande hand die ik over hield van het pakken van een soldeerbout. Wist ik veel dat ik hem niet aan dat mooie glimmende gedeelte mocht beetpakken. Was bij de zelfde leeftijd. En voor dat ik kon lopen had ik al de meeste apparaten totaal uit elkaar gesloopt. Werd meestal niet gewaardeerd door mijn moeder die opeens niet meer kon bellen.Of omdat ze even naar een klant was, in het hondenpension wat ze toen had, om daarna haar naaimachine volledig in onderdelen op tafel terug te vinden.
Achja, die goeie ouwe tijd:-)
