Kelvin aansluiting

Op het moment dat je de spanningsprobe binnen de stroomlus zet meet je de stukjes tussen de stroom- en spanningsaansluitingen niet mee. Dat kan de bedoeling zijn, maar toch.

Contactweerstand speelt geen rol, waar je de spanning ook afneemt: je meet alleen het stuk tussen de binnenste aansluitingen, of dat nou de spannings- of stroomaansluiting is.

Ik wil alleen graag weten waarom iedereen de spanningsaansluitingen aan de binnenkant zet...
EDIT Aart geeft me een goede hint.

Als de klemmen op de draden van een laagohmige weerstand zitten, dan maakt het niet veel uit. Want over de draden valt weinig spanning.

Het gaat dan vooral om de kontakt-weerstand van de stroom klemmen te omzeilen.

Maar inderdaad kun je beter de spanning aan de buitenkant meten.

Ha fatbeard,

Tja dat heb ik nu al twee keer geschreven en tekenen kan ik nu even niet

Groet,
Henk.

Gelukkig kan ik het wel (tekenen dus).
Dit is zoals iedereen zegt dat het moet:

Spanning over de aansluitdraden en contactweerstand(en) wordt niet meegemeten, dat is nu juist het idee achter de Kelvin meting.
Het grappige is, dat verwisselen van U en I hiervoor geen fluit uitmaakt.

Wat me dus bij mijn oorspronkelijke vraag terugbrengt: waarom wil iedereen nou dat je het op de getekende manier doet?

Het enige argument wat een béétje hout snijdt komt van Aart: als voor de stroom klemmen gebruikt worden met een groot contactoppervlak kan dat de exactheid van de meting nadelig beïnvloeden omdat het exacte contactpunt niet bepaald kan worden.
Ik zei een béétje, want er is hoegenaamd geen reden om een groot contactoppervlak te gebruiken: de overgangsweerstand wordt toch niet meegemeten...

Je zit met de contactweerstand van de aansluitklemmen van de stroomtoevoer.
Die is afhankelijk hoe vast de klem vastgedraaid wordt. Als je buiten de klemmen meet, dan weet je niet wat de weerstand tussen de twee voltmeterklemmen zit. Meet je binnen de klemmen dan weet je precies de weerstand tussen de spanningsmeetpunten. Die is namelijk altijd hetzelfde.

Dat ligt er ook helemaal aan wat je doet natuurlijk, 'echte' kelvin klemmen hebben de beide contacten tegenover elkaar liggen, dan heb je die hele discussie niet.
En bij shunts is meestal aangegeven (of door het formaat vanzelf duidelijk) welke klemmen voor I en U zijn.

Op 8 november 2020 22:07:44 schreef ohm pi:
...
Meet je binnen de klemmen dan weet je precies de weerstand tussen de spanningsmeetpunten.
...

Buiten de klemmen ook, daar loopt namelijk geen stroom van betekenis...

De overgangsweerstand van de stroomklemmen staat (net als de kabelweerstand) buiten de spanningskring en heeft geen invloed op het meetresultaat.
De stroom levert een spanning op over de te meten weerstand (en het deel van de aansluitdraden wat zich in de stroomkring bevind), onafhankelijk van de overgangsweerstand tussen die kring en de te meten weerstand.
Die spanning kun je zowel binnen als buiten de stroom aansluitpunten meten omdat er in de spanningsmeetkring geen stroom van betekenis loopt...
Effectief meet je de spanning tussen de twee binnenste klemmen, of die nou voor stroom of spanning zijn gebruikt.

@Sine: die eerste set klemmen zijn inderdaad 'echte' Kelvin-klemmen. Bij de twee shunts blijf ik beweren dat het voor de meting niet uitmaakt als je de klemmen voor U en I verwisselt.

Op 8 november 2020 23:43:17 schreef fatbeard:
[...]
Buiten de klemmen ook, daar loopt namelijk geen stroom van betekenis...

Neem het tweede plaatje van de post van Sine hiervoor. Onder de stroomvoerende aansluitbouten zitten plaatringen. Neem aan dat een cirkelsegment verroest is. De totale weerstand hangt af hoe de plaatring gemonteerd is. Zoiets geldt ook als de aansluitbouten niet gelijkmatig schoon zijn. Meet je er binnen in, dan heb je daar geen last van.

Op 8 november 2020 23:43:17 schreef fatbeard:
Bij de twee shunts blijf ik beweren dat het voor de meting niet uitmaakt als je de klemmen voor U en I verwisselt.

Meten is weten!
Één meting is geen meting.

Ha fatbeard,

Maar dat is de zelfde tekening ( voorstelling ) als de eerste dat bedoelde ik niet.... om het probleem van uit de metrologie te beschouwen is het misschien beter om eerst de brug van Thomson of ook wel Kelvin genaamd te bekijken dit is een speciale uitvoering van de brug van Wheatstone want die werkt niet jofel bij lage weerstanden

Het punt in het algemeen is.... omdat wij deel uitmaken van het te meten circuit kunnen we niet objectief meten we zullen ter alle tijden het meetresultaat beinvloeden door de manier van bemonsteren.
Dit is heel belangrijk om je te realiseren hoe groot onze resolutie ook is !
Ik ga kijken voor een voorbeeld om dit duidelijk aan te tonen, want het maakt bij kleine weerstanden wel degelijk uit of je binnen dan wel buiten de stroom kring van het sample meet.

@Sine,

Dat zijn de betere kleps voor ronde samples maar ook hierbij volg je het zelfde principe en bouw je een brug van Thomson/Kelvin.
Je zet de klem op de ronde draad de bovenste bek is de C stroom toevoer de onderste is P potentiaal...... dan de klem na het meet object dan is de bovenste de P potentiaal en de onderste de C stroom dus let er op dit is tegenovergesteld.
Ik kom nog wel eens in Rotterdam op de hogeschool en ik ben nog niet een student tegengekomen die dit niet fout deed zelfs bij een gerenommeerd instituut

Groet,
Henk.

Op 8 november 2020 17:12:08 schreef electron920:
Ha KevinM,

Als je met die probe meet gebruik je er dan twee of is dit een probe voor een andere meting

Aan de andere "kant" heb ik twee meetklemmen op een aardrail zitten. Met de probe ga ik alle contactdozen af die in het te meten vereffeningssysteem zitten.

Ik snap het probleem niet. Je stuurt een bekende stroom (daarom de A meter in serie met de bron) door een onbekende weerstand. Dan meet je alleen de spanning over die weerstand. En de wet van Ohm doet de rest.

Die spanning meet je binnen de kring, die "ongemeten" stukken horen niet bij de weerstand dus die meet je niet mee. Hoe hoog die zijn maakt ook niets uit, al zijn ze 1M per stuk want de stroom is immers bekend.

Ook dit is niet zonder fout want de voltmeter heeft een inwendige weerstand welke parallel komt te staan met de te meten weerstand. Maar ook die weerstand is bekend en hoor je te verrekenen !!!. Wil je nog extremer dan ga je ratiometingen mbv een KV deler en calibratie weerstanden doen. Iets wat nu zo o9ngeveer een vergeten techniek is.

Wat minder bekend is, is dat men dat daarna zelf dus moet verrekenen. In manuals van bv , GR meetbruggen, stond altijd uitgebreid uitgelegd hoe je de laatste kleine foutjes ergens uit moest halen. Dat waren vaak stevige berekeningen waarbij je van alles moest verrekenen. Het resultaat was vaak zo klein dat het meestal te verwaarlozen was maar bij calibratie gerelateertde zaken moest je dit gewoon doen.

Wij zijn te veel verwend met meetapparatuur die de fout zo klein maakt dat het (bijna) te verwaarlozen is. Vroeger met analoge meters was dat niet het geval. Dat leert je op een andere manier naar metingen kijken.

Toen ik een heel nest aan calibratie spul kreeg, heeft het enige tijd geduurd totdat ik door had hoe ik met het spul moest omgaan. Een KV divider is bv een extreem precies geval maar alleen als je het juist toepast. Dwz je vergelijkt twee spanningbronnen met elkaar (mbv een nul-meter) , en niet, zoals ik dacht, om er een DMM aan te hangen en met de KV deler de spanning uit een calibrator te verlagen naar de voor calibratie benodigde spanning. De KV deler is daarvoor met zijn 100k uitgang weerstand ongeschikt.

De plaatjes van sine... Dat is natuurlijk een andere situatie dan het plaatje in de startpost.

Bij zo'n shunt (plaatje 2 en 3) is het logisch. Hier heb je een bekende weerstand, en door daar de spanning over te meten wordt de stroom bepaald. Door zo dicht mogelijk bij het 'meet element' spanning te meten, sluit je zoveel mogelijk van wat er buiten zit - en dus feitelijk ongewenst weerstand toevoegt - uit. Maar da's een andere situatie dan het plaatje uit de start post!

Het wordt natuurlijk een ander verhaal als je van het materiaal uit de startpost de weerstand per lengte eenheid wilt weten. Dan meet je de afstand van de meetpunten van de spanningsmeter en de spanning daartussen. Als je DAN aan de buitenkant zou meten, dan heb je ook een stukje wat stroomloos is, en waarmee je dus de nauwkeurigheid om zeep helpt!

Veel van de shunts uit plaatje 2 van de post van sine hebben trouwens ook een klein 'keepje' in 1 van de koperen strippen zitten. Daarmee wordt de boel gekalibreerd tijdens productie.

@fred: leuk om natuurlijk de weerstand van je spanningsmeter mee te nemen in het verhaal. In theorie heb je helemaal gelijk. In de situatie van 'oude' meter ook nog wel een heel eind. Maar eh... als ik zo'n shunt kalibreer (danwel meet)... die dingen doen vaak 50mV/500A ofzo... Zou het parallel zetten van een "multimeter" met een ingangsimpedantie van 10MΩ en een nauwkeurigheid van 1‰ (wat op zich ook al best netjes is...) dat echt de moeite waard maken? Als het verschil 'slechts' een factor 1000 (of 10000) is... kan ik wel met je mee. Maar in deze situatie?

Ha fred101,

Dat is helemaal goed maar over die ratio meting heb ik het maar niet je zal eerst tussen de oren de Thomson brug moeten begrijpen.

@KevinM,

Dank voor de uitleg ik heb ook van dat soort probes die gebruik ik om de weerstand van een sheet te meten.
Maar gebruik jij deze ook voor weerstand of voor kleine spanningen
Als je deze voor weerstandsmeting gebruikt staat er dan op je probe welke richting de elektrische stroom richting is !

@EricP,

Ook de modellen van @Sine verschillen niet van het voorbeeld van @fatbeard en voldoen aan het meetprincipe volgens de brug van Thomson/Kelvin in jou ( handheld ) universeel meter zit een speciale weerstand als shunt met 4 aansluitingen.
Daarom is ( ik heb dit al eerder aangegeven in een ander draadje ) het plaatsen van je meetweerstand ( shunt ) in een voeding heel belangrijk qua print layout
Bij de Kelvin clips is de manier van aansluiten heel belangrijk zie mijn post boven !

Groet,
Henk.

Ook de modellen van @Sine verschillen niet van het voorbeeld van @fatbeard

Die verschillen enorm! In het plaats van TS is het te meten object de grijze streep van links naar rechts. In de plaatjes van sine is het te meten (of het metende ) object voorzien van aansluitpunten (die in principe zoveel mogelijk buiten de spanningsmeting gehouden worden en van een dusdanige aard zijn dat er ook nauwelijks spanningsval zal optreden) waar de boel op aangesloten word! DAT veroorzaakt mi. de verwarring. Als het iet als in bijgaand plaatje zou zijn, dan is het logisch!

Nogmaals, ik snap prima hoe een 'kelvin meting' werkt - met en zonder brug. Maar het matched niet niet met het plaatje waar TS mee begint!

Ha EricP,

Zijn er verschillen nee oké de tekening van @fatbeard is in het platte vlak en kan je in de lengte richting vertalen als een meting uitgevoerd met de probe van @KevinM...... de kleps die @Sine laat zien is dimensionaal hier bij gaat het niet om de lengte richting maar om de diameter maak dit uit voor de ladingsdichtheid nee het skin effect achterwegen gelaten.
Daarom is het van belang dat( in de richting waarin de elektrische lading verplaatst wordt ) de kleps aan beide kanten verwisseld worden dus aan de ene kant C ( Current ) boven dan aan de andere kant C ( Current ) onder om de diameter mee te nemen in de meting.

In het algemeen als je een resultaat wil weergeven volgens een bepaalde meetmethode moet de meting aan deze meetmethode voldoen anders praten we over twee verschillende metingen !
Met andere woorden als de twee voorstelling verschillen zal het resultaat ook verschillen en dat kan niet.

Groet,
Henk.

Het plaatje uit de startpost klopt maar het zou duidelijker zijn geweest om het te tekenen zoals in het plaatje van EricP. De locatie van de voltmeter aansluiting definieert het begin en eind van de te meten weerstand bij calibratie na fabrikage,. niet het materiaal daarbuiten.

@fred: leuk om natuurlijk de weerstand van je spanningsmeter mee te nemen in het verhaal. In theorie heb je helemaal gelijk. In de situatie van 'oude' meter ook nog wel een heel eind. Maar eh... als ik zo'n shunt kalibreer (danwel meet)... die dingen doen vaak 50mV/500A ofzo... Zou het parallel zetten van een "multimeter" met een ingangsimpedantie van 10MΩ en een nauwkeurigheid van 1‰ (wat op zich ook al best netjes is...) dat echt de moeite waard maken? Als het verschil 'slechts' een factor 1000 (of 10000) is... kan ik wel met je mee. Maar in deze situatie?

Eiric, het gaat om het principe van de Kelvin-meting, niet om wat er praktisch in jou geval van belang is bij sommige weerstand waarden. Meestal un je met een gewone weerstaned meting al meer dan genoeg uit de voeten, bij andere metingen gelden andere zaken. Voor mij gaat die 10M ook niet op om de simpele reden dat ik dit soort metingen alleen met veel-digit benchmeters doe (meer dan 1 Gohm inwendige weerstand).

Er zijn veel meer soorten weerstand metingen die alleen in sommige situaties nodig zijn. Zo is bv de hoogte van de meetspanning soms van belang (dry resistance metingen met max 50mV), of er wordt gepulst gemeten ivm opwarming van de te meten weerstand, soms wordt met AC gemeten etc. Kelvin meetklemmen zijn ook een compromis

En dan heb ik het nog niet over dingen als tempco, guarding, afscherming etc. Allemaal dingen die soms van belang zijn maar vaak niet. Ik heb nu een calibratie thermometer liggen met een 24bit ADC. De protectie diodes , van meetspanning naar voeding rails, zitten in metalen huisjes waarbij op de de geisoleerde metalen buitenkant van de behuizing een actief guard signaal staat en de weerstand van de PT100 gepulst wordt gemeten. Bij zoveel digits wil je niet dat de weerstand van de PT100 de boel gaat opwarmen. En ja, enorma overlkill als je wilt weten of de biefstuk heet genoeg is..

Ik denk dat het er in essentie op neerkomt dat we beter zijn in het spanning meten zonder stroomverlies dan stroom meten zonder spanningsverlies.

Een ideaale spanningsmeter neemt geen stroom op. Een ideale stroommeter neemt geen spanning. Maar in de praktijk is dat dus voor een spanningsmeter veel nauwkeuriger te benaderen.

Daarnaast mag je van mij nadenken over wat je wilt bereiken en dan tot de conclusie komen dat je het anders-dan-standaard wil doen.

in Sine's post zie je een shunt. Die is bedoeld om een stroom doorheen te sturen en dan met een voltmeter de stroom af te lezen. Omdat de gedefinieerde weerstand in het dunne stuk en niet in de aansluitblokken zit, verdient het de aanbeveling om de spanningsmeting binnen de stroommeting te doen. Zo heb je zo min mogelijk invloed van de "ongewenste" weerstand van het aansluitblok.

Als je van een stuk kabel wil weten wat de weerstand is omdat je er veel stroom doorheen gaat sturen, dan valt er wat voor te zeggen om op de uiteindjes de spanning te meten terwijl je de meet stroom door een gedefinieerde lengte draad stuurt. Maar eigenlijk kan het ook andersom, je stuurt de stroom door de hele draad en meet de spanning over een gedefinieerde lengte.

Het plaatje uit de startpost klopt maar het zou duidelijker zijn geweest om het te tekenen zoals in het plaatje van EricP. De locatie van de voltmeter aansluiting definieert het begin en eind van de te meten weerstand bij calibratie na fabrikage,. niet het materiaal daarbuiten.

Exact!

Eiric, het gaat om het principe van de Kelvin-meting, niet om wat er praktisch in jou geval van belang is bij sommige weerstand waarden. Meestal un je met een gewone weerstaned meting al meer dan genoeg uit de voeten, bij andere metingen gelden andere zaken. Voor mij gaat die 10M ook niet op om de simpele reden dat ik dit soort metingen alleen met veel-digit benchmeters doe (meer dan 1 Gohm inwendige weerstand).

Je merkt... we komen vanuit een andere hoek. Jij benadert het meer vanuit de 'acedemische' hoek. Ik meer vanuit de praktische hoek. En dus inderdaad, en verschil in inzicht. Ik kan je wel vertellen... dat waar ik dergelijke dingen doe... jij je 1GΩ meter niet mee naar toe wilt nemen

Kelvin meetklemmen zijn ook een compromis

Al is het alleen maar vanwege het feit dat ze van een ander materiaal zijn dan het DUT zeker?

Al met al is het doel duidelijk: ongewenste invloeden zo veel mogelijk buiten de deur houden, danwel bekend maken zodat ze 'weg te rekenen' zijn. En inderdaad, voor die biefstuk zal een graad warmer of kouder niet zo heel relevant zijn.

Als je van een stuk kabel wil weten wat de weerstand is omdat je er veel stroom doorheen gaat sturen, dan valt er wat voor te zeggen om op de uiteindjes de spanning te meten terwijl je de meet stroom door een gedefinieerde lengte draad stuurt. Maar eigenlijk kan het ook andersom, je stuurt de stroom door de hele draad en meet de spanning over een gedefinieerde lengte.

Dat laatste is waarschijnlijk nog nauwkeuriger ook, omdat je contact oppervlak van de spanningsmeter 'klein' kan zijn (en daarmee de lengte nauwkeurig vastgesteld kan worden). Er loopt immers 'geen' stroom. Wel weer grappig... als je vanuit verschillende hoeken komt (en dus feitelijk wat anders meer), dan kom je ook tot verschillende meet methoden. Terwijl iedereen dondersgoed lijkt te begrijpen waar het over gaat en het allemaal in de hoek 'Kelvin aansluiting' zit.

Ok, ok, het meten beïnvloedt het gemetene, dat is duidelijk.

En inderdaad, een weerstand van 10MΩ (ingangsweerstand van een universeelmeter) parallel schakelen aan een weerstand van 0.1Ω zorgt voor een meetfout van wel één hele nano-Ohm...
Naarmate de inwendige weerstand van de voltmeter hoger wordt (of de te bemeten weerstand kleiner), wordt de geïntroduceerde fout kleiner.
Maar het ging me niet om de laatste positie achter de komma...

@rew slaat de spijker op zijn kop: daar waar ik een Kelvin-meting 'nodig' heb is het bepalen van de weerstand van een stuk draad (om daaruit de diameter te kunnen bepalen), en dan maakt het dus niet uit.

Komen we terug op die gecorrodeerde aansluitingen: in het tweede plaatje van @Sine

mag de stroomaansluiting een willekeurige contactweerstand hebben, de gemeten spanning op punt 1 (binnen de stroomkring) zal voor alle praktische toepassingen vrijwel gelijk zijn aan de spanning op punt 2 (buiten de stroomkring).
Voor de Pietjes Precies: JA, er is een (klein) verschil (zoals @rew ook al aanduidde): op punt 2 meet je de weerstand van het (grootste gedeelte van het) messing blok ook mee.
Als ik de doorsnede van het messing blok op 160mm² stel en de meegemeten lengte op 15mm (maten overgenomen uit dit document) ligt die weerstand tussen de 5.6 en 8.5µΩ, afhankelijk van de samenstelling van het messing.
In een 100A/60mV shunt (=600µΩ) levert dat een meetfout op van minder dan 1.5%.

Wat betreft het plaatje uit de openingspost: ik had nooit gedacht dat dat voor zóveel verwarring zou hebben kunnen zorgen...
Dat plaatje heb ik gewoon van WikiPedia getrokken, het staat een ieder vrij om dat plaatje/artikel te corrigeren...

Ha rew,

Voorop gesteld dat wij helemaal niet zo gemakkelijk de direct verplaatste lading kunnen meten in Coulomb per seconde het is daarom dan ook dat de Ampère wet hier uitkomst bied..... maar het is alleen maar een eenheid waarin we de verplaatste lading grote in uitdrukken.
Dit zelfde geldt voor het elektrisch potentiaal uitgedrukt in Volt.

Het draadje van @TS gaat er juist over wat is nu de reden dat de spanningsmeter altijd aan de binnenkant getekend is dat is denk ik duidelijk uitgelegd.
Wanneer is dit belangrijk @fred101 geeft een duidelijke uitleg en..... inderdaad zal het de elektricien worst zijn 1 V minder of meer die staat met zijn laarzen in de klei
Maar ik meet met mijn probe over een sheet ( stukje materiaal zeg koper ) op een afstand van 10 µm en dan is de invloed van mijn snoeren en de omgeving funest zonder hier rekening mee te houden is het huilen met de pet op
Met andere woorden het is maar net wat wil je meten en welke nauwkeurigheid wil je bereiken.

Groet,
Henk.

mag de stroomaansluiting een willekeurige contactweerstand hebben

Ja, de stroom door de hele kring is immers gelijk. Zolang de totale weerstand niet zo hoog is dat het buiten het meet/source-bereik valt (spanning loopt vast, stroom wordt lager, daarom is het geen goed idee om 4 draads aan hele hoge weerstanden te gaan meten. )

Vergeet niet dat het bij de 4 draad source om een stroombron gaat.

Er zijn ook meters die een spanningbron gebruiken. Daarbij zetten ze inwendig een bekende weerstand in serie met de te meten onbekende weerstand. De spanning over de inwendige weerstand wordt dan gemeten. Als de inwendige 1k is en de onbewkende 10k dan is de spanning verhouding tussen de weerstanden gelijk aan de weerstand verhouding (ratio meting)

Al EricP: is het alleen maar vanwege het feit dat ze van een ander materiaal zijn dan het DUT zeker?

Dat ook maar het heeft met dikte en hoe de stroom loopt te maken. Makkelijker voor te stellen. Als de draad 1 meter dik is dan krijg je de situatie dat de meetpunten feitelijk 1 meter buiten de source punten zit. Maar als dat bij dunne draadjes van belang wordt, is dat je minste probleem, dan gaat er veel meer meespelen

Puur theoretisch, meet de spanning buiten de stroom aansluitingen om. Er loopt bij een meter met oneindig hoge weerstand absoluut geen stroom van source naar sense. Er valt dan ook geen spanning val over de stukjes niemandsland tussen source en sense. Ergo, je kunt prima meten. Helaas bestaan ideale meters niet.

Mbt draadlengte meten. Bedenk het volgende. Neem 100 cm draad, stuur de stroom erdoor van uit de uiterste kopse kanten. Meet dan 1 cm daarbinnen de spanning. Dit geeft de weerstand van meetpunt tot meetpunt, hier dus fout want dat is de weerstand van 98 cm draad. De meetpunten moeten excact 100 cm overspannen, dus moet je iets meer draad gebruiken of rekenen of speciaal hiervoor probes maken die als het ware de kabel verlengen

Wat betreft het plaatje uit de openingspost: ik had nooit gedacht dat dat voor zóveel verwarring zou hebben kunnen zorgen...

Mooi he... hoe details een discussie feitelijk kunnen laten ontsporen?
Ik heb in een vorige leven ook wel specificaties geschreven. En dan sta je er elke keer weer verbaasd van hoe andere mensen daar interpretaties op los kunnen laten die je niet verzonnen hebt. Soms iets van 'dat staat er niet, lees nou eens', maar niet zelden ook 'hmz... met enige fantasie ZOU je het ook zo kunnen interpreteren'. Na verloop van tijd wordt je er handiger in. Helemaal 'interpretatieloos' krijg je het echter nooit...

Voor wat betreft je draad meten: uiteraard wil je aan de ene kant de stroom 'fors' hebben. Immers, een grote spanning is (binnen het redelijke) makkelijker (nauwkeuriger) te meten dan een kleine spanning. Aan de andere kant wil je de stroom zo laag mogelijk hebben om opwarming ed. te voorkomen. Het blijft een beetje hannessen.

En eh... met die shunts... je aansluitpunten van de stroom kant, die kun je slecht definiëren. Meestal toch al snel M10 of groter - er is gewoon wat contact oppervlak nodig om die electronen door te jagen. Als je het netjes doet, dan zijn het mooie vlakke kabelogen en zijn de bouten met een momentsleutel aangetrokken (voor het gevoel is dat altijd 'iets meer dan handvast', als is het wel iets meer hoor). Dan is het idee dat je ongeveer 'overal' contact hebt.

Doe je het anders, zo leert de ervaring, dan krijg je toch een grotere overgangsweerstand. En bij 100 of 200A wordt dat warm. Erg warm. Zo warm dat het gewoon stuk gaat. De weerstand is daarna echter wel makkelijk te bepalen: naderend naar ∞

Puur theoretisch, meet de spanning buiten de stroom aansluitingen om. Er loopt bij een meter met oneindig hoge weerstand absoluut geen stroom van source naar sense. Er valt dan ook geen spanning val over de stukjes niemandsland tussen source en sense. Ergo, je kunt prima meten. Helaas bestaan ideale meters niet.

Bij een stroomshunt speelt dat amper een rol een 4 draad meting op een stuk materiaal van zeg 100kΩ per cm is dat wel wel een grote meetfout

In een 100A/60mV shunt (=600µΩ) levert dat een meetfout op van minder dan 1.5%.

Wat al een veel grotere fout gaat worden als ik dat bv via een ADC in een microcontrolle wil gaan inlezen van bv 10kΩ

Op 9 november 2020 17:24:41 schreef benleentje:
[...]

Bij een stroomshunt speelt dat amper een rol

Uhhm, voor stroomshunt in jou vakgebied misschien,
Ik denk dat de ontwerpers van bv 8,5 digit multimeters daar een heel ander idee over hebben (net zoals elk stroom meet apparaat met meer dan 3 digits niet bedoeld voor elektriciens )

Ik denk dat je hier over twee verschillende metingen spreekt. Kelvin weerstand metingen, en 4 draads stroommetingen.

4 draads Kelvin weerstand-metingen doe je omdat je een zo kloppend mogelijke meting wilt.

Gewone "niet-Kelvin" 4 draads metingen doe je omdat het de enige praktische manier is om stroom in een geleider te meten.

[Bericht gewijzigd door fred101 op 9 november 2020 17:51:55 (31%)]

@fred101 je hebt helemaal gelijk het is zoals altijd de toepassing bepaalt wat nodig is nauwkeuringheid.

Gewone "niet-Kelvin" 4 draads metingen doe je omdat het de enige praktische manier is om stroom in een geleider te meten.

Maar ook die wil je natuurlijk zo goed mogelijk meten en weten. Maar ook hier bepaalt de toepassing de nauwkeurigheid. IS de shunt er enkel voor een indicatie van de stroom op een analoge meter of wil je de rimpelstroom van je nieuwe motorregelaar gaan meten.