RADAR werkt met een superheterodyneontvanger.
Het ontvangen signaal gaat eerst van de antenne naar de duplexer of circulator die de gevoelige ontvanger scheidt van het sterke zendsignaal.
Vandaar gaat het via een filter naar een LNA of lageruisversterker en dan naar de mixer.
Hoe de eerste radars geconfigureerd waren ga je moeten zoeken in geschiedenisboeken. In zoverre die betrouwbaar zijn. Geschiedenis wordt vaak geromantiseerd. Ik denk hierbij aan de vele artikelen over de zgn schuttersputradio's die zo een veel grotere bekendheid gekregen hebben dan de rol die ze in werkelijkheid gespeeld hebben.
Alle schuttersputradios die te zien zijn in oorlogsmusea zijn in tegenstelling met de rest van de collectie die authentiek is, namaak, van na de oorlog.
In elk geval werkten die eerste RADARs niet op de zeer hoge frequenties van 3 en 10 GHz zoals nu gebruikelijk is..
De allereerste RADAR, de Engelse Chain Home werkte ergens rond de 30 MHz (20-55 MHz) met een PRF van 25pps
Alhoewel in deze RADAR Philipsbuizen werden gebruikt ken ik geen bronnen die aantonen dat Philips betrokken was in de ontwikkeling van dit navigatiesysteem.
De Chain Home was overigens al operationeel in 1938 , voor de 2e wereldoorlog.
Mogelijk voelde men in 1935 al de bui hangen.
Philips heeft vanaf begin jaren 80 wél een grote rol gespeeld in de ontwikkeling van digitale beeldschermen voor RADAR.
Meer bepaald de dochteronderneming "Hollandse Signaalapparaten" maakte toen voor de schelde walradar keten bedoeld voor supervisie van het scheepsverkeer en voor de luchtverkeersleiders deze schermen/RADARS tot wereldprimeur.
Wat me is bijgebleven is dat de toenmalige microprocessoren niet snel genoeg waren voor hun taak zodat een deel van de periferie en de SYCU (synthetic en control unit) nog met klassieke ttl uitgevoerd waren, wat de hardware bijzonder complex maakte.