Feitelijk is het heel simpel met condensatoren: Je maakt een stap in spanning DUS is er een piek in stroom.
Zoals mijn voorganger al opmerkt, de inrush current wordt gegeven. Dat is tussen L en N (of voor een 3-fasen systeem tussen L1, L2, L3 en N en vast ook nog wel tussen 'de L-en' onderling wat).
Daarnaast ontkom je niet aan wat filtering. Dat zijn condensatoren naar aarde doorgaans. Ook daar zit een stap in de spanning, DUS een piek in de stroom. Blijkbaar is die bij jouw configuratie zo serieus dat de ALS er op tript.
Kris heeft het alleen nog over een piek tussen L en PE. Echter, ik denk dat er ook op de N wel iets gebeurt. Bij een dergelijke inrush current, kan het niet anders dan dat je de N een stuk(je) optilt. Gewoon Ohms bekeken. De capaciteit tussen N en PE zal daarbij dus ook een rol spelen. Niet alleen in het apparaat, maar ook in de kabel.
Door de inrush current wordt de piek tussen L en PE ook nog wat vervelender: het kan bijna niet anders dan dat je L ook een stuk(je) naar beneden trekt. Als die 'terug' komt, dan zal ook daar het nodige aan C's (naar PE, al dan niet parasitair) opgeladen moeten worden.
Concluderend kun je zeggen dat wanneer je de inrush current een eind naar beneden kunt brengen, je (met een mooie managers-kreet aangeduide) 'lekstroom piek' ook een stuk tammer wordt.
Je zou - experimenteel - eens met een stel vermogensweerstanden en 2 magneetschakelaars kunnen spelen. De weerstanden zo configureren dat er niet meer dan 3x Inom ofzo kan lopen (met nog wat kabelweerstand enzo wordt het dan wel wat) en met de 2de magneerschakelaar de boel na 100 of 200mS overbruggen.
Verder zou je als ontwerper de juiste kreten kunnen gebruiken (toch?). 'De inrush' zegt niks. De kreet is 'inrush current' of 'inschakel stroom'. De 'inschakel' zegt ongeveer net zo veel.