voor automatisch instellende brilleglazen worden elektronische liquid crystal lenzen of een soort oppompbare balonnetjes met vloeistof gebruikt, soms ook over elkaar schuivende lensdelen.
weet iemand de specificaties van de elektronische LC lens? ik ben namelijk heel benieuwd of deze echt helemaal helder en zuiver zijn, iets wat vrijwel nergens expliciet aan informatie te vinden is.
immers als deze ver onder de gewoon gebruikte vaste lens blijven zou men beter kunnen terugvallen op een of andere meer mechanische oplossing, toch, want je wil immers kwaliteit van zien. een hekelijke vraag waar inventors wijselijk overwegend over zwijgen.
wie weet er iets meer over over de kwaliteit van lenswerking op zich? dus niet zo per se precies hoeveel dioptrie het aankan maar zaken als sluimer, scherptediepte, spiegeling lichtdoorlaatbaarheid, snelheid van instellen direkt van weinig naar ietsje meer en snelheid van instellen over een grote sprong van dioptrieverschil en hoe mooi analoog dat gaat of dat er flickereffecten te verwachten zijn, hoe snel zich dat stabiliseert, temperatuurafhankelijkheid etc
en uiteraard het kostenpatroon naar kwaliteit, of dat een echt goeie vele malen duurder is als een wat mindere, dus dat misschien waarschijnlijk voor de mindere gekozen gaat worden.