Op 9 mei 2023 19:28:18 schreef Martin V:
@Rob het is zoals @Electron zegt, van die missaanpassing van 200 naar 288 ohm merk je niets, dat past wel goed op elkaar aan.
In feite is er dus wel een missaanpassing maar het gereflecteerde vermogen is daarin klein, zo klein dat het niet merkbaar is.
Weer zo'n misvatting die doorverteld wordt en dus hardnekkig stand houdt.
Je hebt maximale vermogenoverdracht als de impedanties van twee op elkaar aangesloten wisselstroomcomponenten elkaars complex toegevoegde zijn.
Dat betekent dat de Ohmse coponenten identiek zijn, en een capacitieve componente dient gecompenseerd te worden door een even grote inductieve reactantie en andersom. En dit ongeacht de frequentie.
Elke misaanpassing geeft verlies. En elk onnodig verlies is verspilling.
200 Ohm afsluiten met 300 Ohm is dus wel degelijk meet en merkbaar.
Dat kun je zelfs gewoon simpel uitrekenen.
De reflectiecoeff. bij 200 Ohm feeder +300Ohm antenne is
R= 300-200/300+200 = 0.2
Het vermogenverlies is iets van 4%.
Weinig maar niet verwaarloosbaar en wel degelijk meetbaar.
Uit dezelfde hoek heb ik ook aleens gelezen dat het voor een ontvanger nauwelijks wat uitmaakt en ook dat is fout.
Volgens het reciprociteitstheorema kun je in een zend-ontvangstketen zender en ontvanger van plaats verwisselen zonder dat het verschil uitmaakt.
Zolang je je met je ontvanger in een comfortzone bevindt waarbij het ontvangen signaal een stuk boven de gevoeligheidsgrens van de ontvanger ligt merk je er natuurlijk niks van.
Dat betekent echter niet dat je dit aspect mag verwaarlozen.
Ik heb het even uitgerekend en het scheelt idd maar een paar procent vermogenverlies tegen de intuïtie in. (Van 200 naar 300 Ohm is wel de helft verschil in impedantie)
Het grappige is dat 200/300 Ohm misaanpassing net dezelfde reflectiecoeff heeft als 50/75 Ohm en dat daar wel vaak een heel drama rond gemaakt wordt.