Fabrikant bepaalt wat je met een apparaat moet doen?

Voor zover ik weet mag de fabrikant in in de EU wel bepalen dat het product (bijvoorbeeld) alleen voldoet aan de eisen uit de normen die in de CE conformiteitsverklaring staan, wanneer het gebruikt wordt binnen de vastgestelde gebruikscondities.

Simpel gezegd: als je het product “misbruikt “ vervalt de claim dat het product veilig is.

Het door jou aangehaalde voorbeeld, beide binnen het normale gebruik, herken ik zo niet.

YMMV

De fabrikant doet dit gewoon omdat 'ie vindt dat hij recht heeft op een deel van de omzet die door het betreffende apparaat wordt gegenereerd...

Ik denk dat een fabrikant jou niet mag verplichten er iets mee wel of niet te doen. Ze mogen wel zelf een prijs bepalen op wat voor gebruik of andere reden dan ook. Als iemand het ding koopt en dan toch er iets anders mee doet, en het geen licentie betreft op bv de firmware, dan heeft de fabrikant gewoon pech. Als ik besluit het ding weg te gooien, te verbouwen of er destructieve testen op uitvoer moet ik dat toch ook zelf weten. Het is mijn apparaat.

Een hele vreemde manier van doen van die leverancier.
Als het apparaat het zelfde is, dus ook de zelfde software etc. is dat niet netjes.
Ik vraag mij zelfs af of een leverancier wel mag vragen waar het gebruikt gaat worden.

Ik heb heel veel telefooninstallaties geinstalleerd, bijna alleen Panasonic, en daar kocht de klant apparatuur die het in basis altijd het zelfde was.
Uiteraard afhankelijk van de wensen en capaciteit ( type toestellen en toestel / lijnkaarten etc.).
Voor opties zoals hotelsoftware of voip kanalen kocht je een licentie die je eenmalig betaalde en dat is het.
Er zijn ook merken waar je jaarlijks een flinke donatie mocht doen om de licenties te verlengen.
Bij een school werkte een deel van de toenmalige voip centrale niet meer na de vakantie, licenties verlengen kostte een paar duizend.
Ding is er meteen uit gegaan...het was toch al een onwerkbaar kreng.

Dat een fabrikant opgeeft waar het voor gebruikt dient te worden is wel logisch als het gaat om de veiligheid en de product aansprakelijkheid.
Een elektrische kachel hoort niet in de badkamer bij voorbeeld.
Maar dat is de verantwoording van de eindgebruiker.
Meer geld vragen als het voor een ander commercieel doel is vindt ik op zijn minst zeer discutabel.

Het kan natuurlijk commercieel zo afgesproken zijn dat de prijs geldt voor een bepaald gebruik/toepassing met de afspraak dat de koper zich daar aan houdt. Kan de verkoper bewijzen dat de koper zich niet aan die overeenkomst houdt, dan kan hij stappen ondernemen (die wellicht ook in de overeenkomst staan).

Volgens mij zijn dat soort afspraken niet verboden. Als je als koper die beperkingen niet wil, zul je moeten onderhandelen of een alternatief zoeken. Als de overeenkomst gesloten is.... ben je eigenlijk te laat.

Voor de rest, technisch, lijkt me apparatuur gebruiken voor een ander doel dan waarvoor het verkocht is, vooral het risico van de koper/gebruiker. Misschien haalt het bepaalde eisen niet, is de levensduur korter, vervalt de garantie of kan de verkoper claims afwijzen, maar verder zie ik het probleem niet.

In dit geval werd vooraf gevraagd wat je er mee ging doen, en dan betaalde je een prijs die daar bij hoorde (volgens de fabrikant)
't Is eigenlijk net als een lamp verkopen en vragen wat je ermee gaat verlichten om de prijs te bepalen... (duur schilderij verlichten kost dan meer )

Dit soort kromme zaken zie je bijv. bij Intratuin steeds vaker. Er staat dan op gedrukt dat de plant zich niet mag vermeerderen/voortplanten...
(omdat dat omzet scheelt uiteraard)

Bij die plant kun je zeggen dat je nog zo met de plant had afgesproken dat hij zich niet zou vermeerderen maar dat hij zich er niet aan gehouden heeft .

Vermoedelijk heeft die leverancier in jullie geval iets (product/dienst) waar jullie moeilijk omheen komen. Want zulke afspraken ga je liever niet aan natuurlijk.

Ik heb lang bij een telecom-operator gewerkt en daar was het ook gangbaar dat een fabrikant van apparatuur ons kortingspercentages gaf afhankelijk van het doel.
We hadden bv voor éénzelfde switch een tarief voor gebruik in het labo, voor gebruik in ons interne netwerk, of voor gebruik als managed service bij een klant. In dat laatste geval hing het er ook nog vanaf wie de uiteindelijke eindklant is, ook al bleven WIJ de eigenaar van die switch.

Dat van die potplant (no pun intended) kende ik niet. Bizar!

Volgens mij is Intratuin dan meer kwijt aan handhaving (wat ze niet doen) dan aan winst wat dat plantje oplevert.

Als die fabrikant ook de ondersteuning doet van die telefooncentrale, lijkt het mij logisch dat ze voor een intensief gebruikt systeem meer vragen voor dat onderhoud. Zo niet, dan zou ik gewoon liegen voor een lagere prijs of een andere fabrikant zoeken.

Waarschijnlijk staat er in de overeenkomst ook dat je niet mag liegen over het gebruik van de apparatuur, met sancties als je dat toch doet. Geen garantie, geen ondersteuning meer, geen gebruik van diensten, naheffing, opzeggen overeenkomst, intrekken recht om apparatuur te mogen gebruiken etc.

Maar als een leverancier van "standaard apparatuur" dit soort dingen wil afdwingen, lijkt het me dat die leverancier toch wat speciaals heeft, of dat je als koper weinig keus uit alternatieven hebt (concurrentie doet het ook)?

Probleem is vaak dat veel van die apparatuur maar door weinig fabrikanten wordt gemaakt, en daar krijg je dus liever geen ruzie mee...
Ondersteuning was er verder niet, alles was solid state dus weinig tot geen onderhoud nodig.

Of het juridisch/wettelijk mag moet je aan een jurist vragen... Niet aan mij.
Moreel had je er sowiso al twijfels bij.

Op 10 mei 2023 13:20:28 schreef Arco:
't Is eigenlijk net als een lamp verkopen en vragen wat je ermee gaat verlichten om de prijs te bepalen... (duur schilderij verlichten kost dan meer )

Zal vast mogen, maar ik vind het niet netjes. Tenzij die lampenfabrikant garantie biedt dat het schilderij niet verbleekt. (maar dan koop je vooral die garantie, en daar krijg je dan een lamp bij)

Voor telecomapparatuur zou dat een SLA zijn, die bij hetzelfde apparaat andere dingen kan beloven over betrouwbaarheid en hoe snel er een monteur de boel komt fixen als het onverhoop toch eens stuk mocht zijn. Maar ook daar heb ik geen verstand van, want ik ben noch jurist, noch spongebobkenner. Maar dan betaal je voor verschillende serviceniveaus / garanties. Niet voor 'exact hetzelfde product'.

Tsja. Prijsdifferentiatie. Korting geven aan 65+ers ben ik niet tegen. Een mensen-met-brillen-betalen-meer toeslag (omdat het kan) ben ik dan weer wel tegen. (Terwijl ik in feite meebetaal aan de 65+korting, als nog-te-jong-voor, maar dat vind ik niet erg). En een jij-bent-te-wit toeslag (of te bruin, rood, groen of blauw) ben ik ook tegen. (Dan is het ineens duidelijk negatieve discriminatie. Ik weet ook niet of 'iedereen onder de 65 betaald een extra toeslag' net zo goed te verkopen valt als '65plussers krijgen korting', zelfs als het tot exact dezelfde prijzen leidt.)

Softwarefabrikanten doen het al jaren, zeker diegenen die mainframes e.d. voorzien. Je betaalt naar gelang het maximum aantal gebruikers dat er gebruik van gaat maken. Toch is het maar één licentie. (die dan dus ook héél duur is). Gebruik je het niet of maar half, dan betaal je te veel of je betaalt zelfs voor niks.

Ik kan me voorstellen dat je een telefooncentrale bouwt en daar RETE gave software voor maakt zodat je er ook prima een sexlijn mee kan runnen.

Als ze nu merken dat op de markt voor "centrales" die dingen ongeveer 1000 euro mogen kosten. Door de gave software heb je een paar leuke features die andere centrales misschien niet hebben maar geen honderden euros waard. Iedere centrale heeft zo wel een paar dingen die anders/handiger zijn dan een andere.

Maar "centrales goed genoeg voor een sexlijn" kosten 20k. Is het dan helemaal onredelijk dat ze hun "ook geschikt voor sexlijn" proberen te verkopen voor 10k?

En als ze het dan legaal inrichten als: Je koopt de hardware en een licentie voor de software. Je betaalt 900 euro voor de hardware plus 100 voor de software voor telefooncentrale gebruik (=1000 all in). En je betaalt 900 voor de hardware plus 9100 voor de software voor sexlijn gebruik (=10k all in). Tja. Ik denk dat dit lastig te weerleggen gaat zijn.

Op 10 mei 2023 13:20:28 schreef Arco:
Er staat dan op gedrukt dat de plant zich niet mag vermeerderen/voortplanten...

Ik heb even de betreffende wet er bij gepakt. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:31994R2…

Artikel 15a.

a) handelingen in de particuliere sfeer en zonder commerciële doeleinden;

Dat geldt dus niet voor jou als particulier bij intratuin. Je mag de planten gewoon voor de eigen tuin vermenigvuldigen (Stekken, zaalingen, whatever).

yep, die kwekersbescherming is niet van toepassing voor partikulieren.

maar andere bloemenwinkels mogen niet 1 platen kweken en dan het zaak of nakomelingen door verkopen

Privégebruik
U mag zonder toestemming handelingen verrichten in de particuliere sfeer en voor niet-commerciële doeleinden met betrekking tot het materiaal van een beschermd ras.

Als particulier mag u dus zonder toestemming bloemen planten en vermeerderen in uw tuin, of het nu om een kwekersrechtelijk beschermd ras gaat of niet.

[Bericht gewijzigd door fcapri op woensdag 10 mei 2023 14:53:55 (50%)

Op 10 mei 2023 12:45:21 schreef Arco:
Kan/mag een fabrikant van normale standaard apparatuur je verplichten om dat apparaat alleen voor een bepaald doel te gebruiken?
Na aankoop wordt 't toch je eigendom en mag je er in principe mee doen wat je wilt.

In het algemeen, uitgaande van zakelijke klanten (dus geen consument!) mag de verkoper zelf beslissen wat die precies verkoopt, en de koper wat die koopt.

Die twee sluiten een contract, en daar mag alles in staan wat niet wettelijk verboden is. Dus ook dat de centrale alleen voor sexlijnen, en niet voor kerktelefoon gebruikt mag worden (of andersom, whatever..)

Doe je dat dan toch, dan mag de verkoper schadevergoeding eisen op grond van contractbreuk. Of besluiten niet meer aan jou te leveren. Wat vervelender kan zijn dan het verlies van de kerk als klant.

Het wordt anders als je aan consumenten verkoopt, die hebben veel meer bescherming vanuit de wet. (anders gezegd: er zijn veel meer contractregels wettelijk verboden).

Bovendien moeten contractuele voorwaarden van te voren bekend zijn. Als je een telefooncentrale bij die grote Bal winkel koopt hoef je niet eerst met een set aanvullende voorwaarden akkoord te gaan.

Als je een offerte aanvraagt, en op grond daarvan een aankoopopdracht aan een leverancier doet (zoals tussen bedrijven vaak gaat) dan kan de leverancier natuurlijk prima een partij kleine lettertjes bij de offerte doen. Als je dan akkoord gaat is er een contract.

Ik wil ook wel eens weten hoe die leverancier gaat checken of er met apparaat wel wordt gedaan wat beweerd werd. Om voort te gaan op het gegeven voorbeeld: ik koop een router of telefooncentrale of wat dan ook, en desgevraagd zeg ik dat het voor in het labo is. Vervolgens zet ik er een sekslijn mee op.

Wat gaat de leverancier nu doen? In het apparaat inbreken om de aard van de trafiek in te schatten? Dat ware een stevige inbreuk op de privacy.

En zelfs als er een hoop gekreun en gehijg en gegil circuleert, wat dan nog? Als er in mijn labo dat soort geluiden - en/of bijhorende prentjes - rondgaan dan is dat toch nog altijd mijn zaak?

Ik kan me niet voorstellen dat zoiets juridisch afdwingbaar is. Daarentegen is het weigeren van service wel degelijk strafbaar, volgens het tegenwoordige handelsrecht.

Op 10 mei 2023 15:38:40 schreef Paulinha_B:
Ik kan me niet voorstellen dat zoiets juridisch afdwingbaar is.

Dát denk ik dan weer wel, het staat tenslotte met zoveel woorden in het contract. De bewijslast is het probleem. Leverancier kan best tellers en/of lijsten (van ip-adressen bijv.) in de centrale of router bijhouden mits ook dat in het contract staat. Stiekem gegevens vergaren wordt maar door weinig rechters geapprecieerd.
Ik kan me herinneren in mijn softwarevoorbeeld dat er bij een bedrijf iets van 3 licenties van de een of andere software waren. De vierde gebruiker ving bot. Je moest dus regelmatig iemand verzoeken om het e.e.a. af te sluiten zodat jij er ook gebruik van kon maken.

Stiekem gegevens vergaren wordt maar door weinig rechters geapprecieerd.

Inderdaad. Ik kan me zelfs best voorstellen dat, als er in het contract een clausule staat die het expliciet toelaat, dat zo'n clausule dan door een rechter nietig wordt verklaard, wegens strijdig met de wetgeving.

Maar dit is wellicht onontgonnen gebied, voor de rechtbanken; en de eerste zaak die voorkomt zal heel lang aanslepen want alle partijen zijn zich bewust dat ze een precedent aan het maken zijn, waarop alle volgende vonnissen gaan gebaseerd zijn, in gelijkaardige zaken.

Daarentegen, dat een softwarelicensie beperkt is tot zoveel of zo weinig simultane gebruikers, dat was ooit schering en inslag, ik zie daar ook weinig bezwaar tegen. Maar eigenlijk is dat een heel ander verhaal.

Op 10 mei 2023 17:47:38 schreef Hensz:
Ik kan me herinneren in mijn softwarevoorbeeld dat er bij een bedrijf iets van 3 licenties van de een of andere software waren. De vierde gebruiker ving bot. Je moest dus regelmatig iemand verzoeken om het e.e.a. af te sluiten zodat jij er ook gebruik van kon maken.

Dat is iets heel anders he; dat is gewoon controleren van de licenties.
In het geval van de telefooncentrale kan het bv perfect zo zijn dat je 50 toestellen kan registreren; wil je meer dan moet je een extra licentie bijkopen en dan kan diezelfde centrale ineens 100 toestellen aansturen.
Daar is niks mis mee.

Wat Arco aanhaalt is dat de leverancier van die software plots zou zeggen: gebruiker A, B en C kunnen tegelijk gebruik maken van die software maar als Hensz die software wil gebruiken, dan moeten ALLE anderen uitloggen want hij is even productief als A, B en C samen. En we willen niet dat jullie meer dan X productiviteit uit die software halen.

Op 10 mei 2023 18:10:44 schreef Paulinha_B:
[...] Inderdaad. Ik kan me zelfs best voorstellen dat, als er in het contract een clausule staat die het expliciet toelaat, dat zo'n clausule dan door een rechter nietig wordt verklaard, wegens strijdig met de wetgeving.

Ik denk dat als je CDR (Call Data Records) naar de fabrikant van de centrale gaat sturen, dat dit een schending van privacy is en daarmee dus een verboden clausule als je dat in je contact zou zetten.

Maar verstuur je stats als "gemiddeld 80% van de lijnen bezet", dan denk ik dat dit weer wel door de beugel kan.

Ja, dat klinkt zinnig. En zou de fabrikant dan een clausule kunnen opleggen in de trant van "als er gemiddeld (of ook 'gedurende minstens zoveel percent van de tijd' of 'gedurende minstens zoveel uur per etmaal') meer dan zoveel percent in gebruik is, dan ... "? Dat zou nog net haalbaar kunnen zijn. Maar op de content van de communicatie kunnen ze zich nooit beroepen, nmbm, want daar hebben ze geen zaken mee. Laat staan identificatie van de communicerende partijen.