Oscileren door piezotweeter

Mijn versterker begon gigantisch te oscileren toen ik een luidspreker van mijn broertje aansloot. Er zat een piezotweeter in. Toen ik deze af had gesloten was alles prima.

Komt dit vaker voor met piezotweeters? Ik dacht al:"Wat zullen we nou krijgen dan". Ik schrok me kapot. Een gigantische hoge pieptoon en allerlei ander lawaai ;).

Had je anders niks dan die tweeter aangesloten?
Misschien oscilleert die versterker al altijd alleen nog nooit gemerkt?
Wordt hij niet al warm als er weinig vermogen hoeft uit te komen?

Normaal blijft hij koud en verbruikt hij 0,04A. Met die tweeter verbruikte hij 5,6A. Das heeeeel iets meer ;). Ik vroeg me af of meerdere versterkers hier last van hadden.

High met Henk

Special Member

om te gaan oscilleren heb je een terugkoppeling nodig. nu heeft BIJNA elke amp wel een terugkoppeling, maar deze zit VOOR de tweeter, dus de tweeter zit niet in het teruggekoppelde circuit. had je "toevallig" een mic aangesloten?

E = MC^2, dus de magnetische compatibiliteit doet kwadratisch mee???

Een piezo tweeter is eigenlijk een capacitieve belasting en wanneer deze alleen zonder "gewone" luidspreker wordt aangesloten dan klopt de fase van de stroom en spanning van de versterker niet helemaal en zorgt de tegenkoppeling van de versterker ervoor dat hij gaat gillen.
DUS nooit een piezo speaker alleen zonder andere luidsprekers op versterkers aansluiten die daar niet voor gemaakt zijn.

High met Henk

Special Member

kan eigenlijk niet wat je zegt mississippi, maar praktijk en theorie. hij is nl NA de piezo pas gefasedraait, ervoor niet.

Wat wel kan, dat alle signaal door de terugkoppeling gaat, maar lijkt mij heel vaag.

maar de versterker trekt ZONDER belasting 0.04A
met peizo 5,6 A, dus het signaal moet via de piezo lopen. de piezo is dus de "belasting" wat dus zou kunnen, is het feit dat er een hoogfrequente component op de uitgang staat. welke door de capacitieve peizo bijna volledig naar de uitgang belast wordt (hoe hoger de freq, hoe lager de impedantie van een C belasting)

dat is iets waar ik het dan eerder in zou zoeken

E = MC^2, dus de magnetische compatibiliteit doet kwadratisch mee???

Ik ben bang dat mississippi gelijk heeft. Spanningsversterkers hebben erg veel moeite met capacitieve belastingen. De uitgangsimpedantie van de eindtrap samen met de capacitieve belasting doet de uitgangsspanning iets in fase verschuiven. Genoeg om een oscillatie te veroorzaken.

En als de theorie niet met de praktijk overeenstemt, geeft dit alleen maar aan dat je een ontoereikende theorie gebruikt hebt. Theorie en praktijk horen dezelfde resultaten te geven!

[Bericht gewijzigd door Freddy op 17 maart 2004 11:22:03

Misschien is het al voldoende om een weerstand in serie met de piezo te zetten. En eventueel nog een spoel over de piezo zelf. Ik heb ook weleens zoiets gehad met een versterker en dit ging goed.

Kom eens langs bij RevSpace of één van de andere spaces!

Aan zoiets zat ik ook al te denken (faseverschuiving). Het is trouwens een eigengemaakte versterker. Het kan dus zijn dat ie niet helemaal goed ontworpen is (zelf gedaan en nog steeds mee bezig. Krijg hem denk ik nooit af. Steeds weer iets nieuws bedacht ;)). Hij is volledig klasse-B zonder weerstanden in de emitter van de eindtorren, maar zonder piezo doet ie het perfect. Een gewone tweeter met en C kan ie ook perfect aan sturen.
Ik zal het wel eens een keer proberen met een R ervoor.

Edit:
Is de uitgangsweerstand van belang?
Het is een discrete brugversterker. Met een beetje hoge off-set van 0,113V (moet nog wat aan gedaan worden). Ik heb twee multimeters aangesloten. Eentje om de spanning te meten en de andere de stroom (kort gesloten). De spanning zakte naar 101mV met een stroom van 0,36V. Volgens mij is de uitgangsweerstand dan (0,113-0,101)/0,36=0,033333...Ohm of niet? Dat is dan 0,0333.../2=0,0166666...Ohm per versterker helft. Misschien dat ie te laag is (als dat kan, want volgens mij hoe lager hoe beter ivm dempingsfactor), dat ie daarom eerder gaat oscileren?
Hoe reken je die dempingsfactor uit trouwens? Weet wel wat het is en wat het doet maar weet niet hoe je dat getal krijgt.

[Bericht gewijzigd door Lampie op 17 maart 2004 20:25:28

Op 17 maart 2004 11:15:47 schreef Freddy:
Ik ben bang dat mississippi gelijk heeft. Spanningsversterkers hebben erg veel moeite met capacitieve belastingen. De uitgangsimpedantie van de eindtrap samen met de capacitieve belasting doet de uitgangsspanning iets in fase verschuiven. Genoeg om een oscillatie te veroorzaken.

Precies, de uitgangspanning (die wordt gebruikt voor de tegenkoppeling) wordt door de capacitieve belasting voldoende in fase gedraaid om de versterker te laten oscilleren (stroom door de uitgangsimpedantie raakt te ver uit fase met de tegengekoppelde spanning).

Trouwens lekker belangrijk zo'n dempingsfactor (uitgangsimpedantie als deel van belastingimpedantie), ga je er vervolgens een stuk kabel aan knoppen met een hoop serieweerstand en zelfinductie.
Die 33mOmh van jou is prima, en als ik jouw was zou ik toch iets emitter degradatie toepassen i.v.m. gelijkstroominstelling en hoogfrequent oscillatie.

[Bericht gewijzigd door Xenobinol op 17 maart 2004 22:29:00

Technology is dominated by two types of people: those who understand what they do not manage and those who manage what they do not understand

Voor zover ik weet kan je bij een combinatie van 1 R en 1C maximaal een fazeverschuiving van 90graden krijgen. Maar ik weet ook dat het signaal in totaal 360 moet gedraaid zijn om te oscileren. Waar haal je die andere 270 graden dan vandaan? Niet dat ik je niet geloof hoor, maar dat wou ik graag even weten. Leer je weer eens wat ;).

High met Henk

Special Member

Op 17 maart 2004 11:15:47 schreef Freddy:

En als de theorie niet met de praktijk overeenstemt, geeft dit alleen maar aan dat je een ontoereikende theorie gebruikt hebt. Theorie en praktijk horen dezelfde resultaten te geven!

ofwel, je hebt een factor vergeten! :poverkomt mijn nogal eens

maare ik snap ff niet hoe dit dan kan, de fase draaiing treedt toch op in het circuit NA de condensator (dus de peizo)

deze gaat eigenlijk rechtstreeks naar de - ingang van de versterker, welke veelal gewoon aan (een virtuele) massa ligt(even van een niet gebrugd systeem uitgegaan)

schemaatje:

code:




         |--------------| terugkoppeling
         |       + vcc  |
         |       |      |
         | |----------| |   uitgang     ||piezoelement
+ ingang --|          |-----------------||--|
           |Versterker|                 ||  |
- ingang --|__________|  -------------------|
         |       |       | 
         |       - vss   |
         |               |
         |_______________|
                 

alles na de conesator zou dus naar mijn idee gefasedraati zijn, maar daar zit dus de massa

[Bericht gewijzigd door High met Henk op 18 maart 2004 09:38:18

E = MC^2, dus de magnetische compatibiliteit doet kwadratisch mee???

Je beschouwt een versterkers als ideaal. Maar dat zijn ze nu eenmaal niet.

Kijk eerst eens naar een versterker zonder terugkoppeling.
Zo'n versterker heeft een zekere openlus versterking. Belasten we de uitgang, dan zal de uitgangsspanning aanzienlijk dalen. De open lus versterking is ook nog eens sterk frequentie afhankelijk en neemt flink af bij hogere frequenties. De uitgangsspannings verschil tussen onbelast en belast is bij hogere frequenties een stuk groter.
Een niet teruggekoppelde versterker heeft dus een grote, en frequentie afhankelijke, uitgangsimpedantie

Door middel van terugkoppeling is dit effect een stuk kleiner te maken. Je kunt dit vertalen naar "de uitgangsimpedantie van een versterker wordt lager door terugkoppeling toe te passen"

De uitgangsimpedantie wordt bepaald door de openlusversterking en de mate van terugkoppeling. De uitgangsimpedantie is voor lage frequenties behoorlijk klein te maken. Maar bij hoge frequenties kan deze impedantie toch nog behoorlijke groot zijn.
Dit frequentieafhankelijke gedrag komt overeen met een zelfinductie.

Totaal is dit dus te beschouwen als een ideale versterker met een zelfinductie in serie met de uitgang. De terugkoppeling vindt plaats na de zelfinductie.

Sluiten we nu een capaciteit aan op de uitgang, dan ontstaat er een mooie LC kring. Als de rondgaande versterking nu maar groter is dan één, dan gaat het spulletje mooi oscilleren.
Door middel van een weerstand is de rondgaande versterking kleiner te maken dan één, zodat de trillingen gedempt worden.

Fasedraaiingen treden niet op in "het circuit na de condensator".
Er treed faseverschuiving op tussen de spanning over en stroom door de condensator. En bij een zelfinductie net zo, alleen 180° de andere kant op vergeleken met een condensator.

High met Henk

Special Member

ik begrijp volledig. het komt dus door het niet-ideaal zijn van de amp.

dat gedoe van die C, zat ik idd al aan te twijfelen.

wist alleen niet dat een amp zo verschrikkelijk inductief kon zijn. meestal zit er immers geen uitgangs trafo aan.

E = MC^2, dus de magnetische compatibiliteit doet kwadratisch mee???

iets dat zich gedraagt als een zelfinductie hoeft nog geen zelfinductie te zijn :)
Zoek maar eens op het onderwerp "gyrator"

Technology is dominated by two types of people: those who understand what they do not manage and those who manage what they do not understand

Dat de versterker zich inductief gedraagt, komt dat door de parasitaire capaciteiten van de transistors en de gebruikte weerstanden ofzo? Dan krijg je allemaal laagdoorlaat filters wat een klein beetje reageert als een inductieve belasting qua verschuivingen of niet (behalve de inductie spanningen dan he)?
Dan heb je 180o van het inverteren, maximaal 90o van de piezo en de rest dan door de LD filters van de versterker zelf?