Samenvatting tot dusver:
- Het gaat om de fluittoon; niet om de brom uit het eerste filmpje.
- Ook in het tweede filmpje is de fluittoon bijna exact 4000 Hz, soms met harmonischen erbij, soms bijna niet. Hier hoor zelfs ik de toon.
- Aan de versterkers ligt het niet.
Iets maakt dus een stoorveld op o.a. 4 kHz.
Dat is op zich niet gewenst, al weten we niet of er een grenswaarde wordt overschreden; dat hoeft op zich helemaal niet het geval te zijn.
Aan de andere kant is het net zo ongewenst dat de gitaar het veld oppikt, al is dat ook weer wel iets dat gitaarelementen nu eenmaal doen.
Het stoorveld is in elk geval elektrisch (want ook hoorbaar met alleen een vingertop op de versterkeringang).
Mogelijk ook magnetisch, zodat het gitaarelement het kan oppikken.
Het is echter ook mogelijk dat de bedrading in de gitaar het elektrisch veld oppikt. Dan zou er iets met die bedrading niet in orde zijn, of aan de afscherming schorten.
Als ik zelf deze klacht had, zou ik nu die portable versterker nemen, en er een zoekspoeltje op aansluiten. Een ouderwetse telefoon-oppikspoel (zo een met een zuignap, om telefoongesprekken van een klassieke draadtelefoon op te nemen) zou goed zijn; die heeft vast iemand nog wel. En anders gewoon een ferrietstaafje met zo veel mogelijk windingen erop. Gevoeligheid hebben we toch genoeg.
Of een los gitaarelement natuurlijk!
En dan daarmee gaan zoeken.
Lukt het daarmee niet, bijvoorbeeld omdat er inderdaad alleen een elektrisch veld is, dan maar blijven zoeken met een korte 'pick-up' draad aan de ingang.
Uiteindelijk moet je de bron zo toch tegenkomen.
In de tussentijd zoveel mogelijk trucs met groepen uitschakelen inderdaad, liefst ook bij de buren als die daarvan de aardigheid inzien en dus mee willen werken.
Wat mij verbaast is de constantheid van de 4000 Hz. Een normale geschakelde voeding is niet zo constant; sterker nog, die van de laatste jaren zwaaien zelfs expres over de band van frequenties.