Beste dd, filosoferen over de wenselijkheid van een 20 jaar oude techniek van een apparaat dat aan het eind van zn leven is, is het "kaard achter de par spannen" of zoiets
Techniek evolueert net zoals de natuur. Wat slecht is verdwijnt , wat succesvol is blijft zolang de omstandigheden het toelaten , wat beter aangepast is aan nieuwe omstandigheden vervangt stilaan het oude.
Simpel verwoord voor een leek, Voor het opladen van een batterij is enkel de stroom van belang. De spanning is nodig om de stroom door de accu te krijgen. Dus voor een 12V pack heb je iets meer dan 12Vdc nodig.
Een simpel ontwerp zou zijn gewoon de 230V gelijkrichten en omdat de batterij slechts 12V nodig heeft, een dikke weerstand of gloeilamp in serie te zetten. Deze slorpt dan de overtollige 218V op.
Dit heeft een groot nadeel dat ongeveer 95% van de energie verloren gaat.
Daarom wordt altijd al een transformator gebruikt die de spanning omzet met weinig verliezen naar een praktischer waarde.
Ni-cd accu's hebben de eigenschap eens ze volladen zijn de laadenergie om te zetten in warmte. Daarom zit in veel accupacks een derde aansluiting verbonden met een temperatuurvoeler.
Daarmee kan men dan met een simpele elektronische schakeling het laadproces stoppen en overladen voorkomen.
Vanaf 1995 werden de oude laadsystemen met magnetische 50 Hz transfo langzaam vervangen door schakelende transformatoren, waar langs elektronische weg een veel hogere frequentie opgewekt wordt. hierdoor kunnen de afmetingen van de transformator veel kleiner worden.
De reden was om te besparen op duur koper en gewicht.
De oude gedachte van een simpele serieweerstand werd in een nieuw jasje gestopt door hiervoor een geschikte condensator te gebruiken.
Die heeft eveneens een bepaalde "weerstand" voor wisselstroom, afhankelijk van de capaciteit. Deze "weerstand" , reactantie genoemd, is echter nagenoeg volledig verliesvrij. Er wordt geen warmte in opgewekt, wat het grote voordeel is.
Een seriecondensator wordt relatief vaak gebruikt in plaats van een geschakelde voeding als de veiligheid het toelaat. Er is geen scheiding tussen de 230V en de laagspanningskant. De apparaten moeten dan in elk geval voor de gebruiker aanraakveilig geconstrueerd zijn. Maar op zich is dat perfect haalbaar.
Een gekend voorbeeld is de Senseo koffiemachine waar de elektronica gevoed wordt via zo'n condensator (niet het verwarmingselement).
Een lader met condensator is dus niet per definitie onveilig of een miskleun.
Als nadeel zie ik de hoge prijs van dergelijke grote condensatoren.
Dat dit principe vandaag niet algemeen voorkomt is een afweging van vele factoren. Denk aan de spreuk 'Vele wegen leiden naar Rome' en de evolutietheorie van Darwin.