Zoveel mensen, zoveel methoden...
Ik heb het in geen jaren meer gedaan, maar toen ik het nog zelf deed gebruikte ik een gezichtsbruiner op een paar houten klosjes; de transparant (laserfilm) werd op de fotoprint aangedrukt met een glasplaat en een paar gewichten (die belichtingsbak is er nooit van gekomen).
Ik belichtte meestal iets tussen de 4 en 5 minuten (electronische kookwekker), er ontstond altijd een blauwige verkleuring. Ik heb zelfs wel eens een print twee keer belicht omdat het ontwikkelen niet goed ging...
Ontwikkelen in HaOH parels (gootsteenontstopper): 1 theelepel op een liter lauw water; zonodig voorzichtig wrijven met een (nat) wattenbolletje in een knijper.
Om te controleren of de ontwikkeling voldoende was, liet ik een druppel etsmiddel op de schoongespoelde print vallen: als er geen verkleuring van het koper optrad nogmaals goed spoelen en verder ontwikkelen...
Vervolgens etsen in FeCl3 op 60° (dat spul moet je niet heter maken: er ontstaat dan een ultra-fijn onoplosbaar neerslag), wel ff bij blijven want dat gaat erg snel.
Ging eigenlijk altijd wel goed, ik heb printjes gemaakt met 6mil sporen...
Ik heb zelfs printen gemaakt met de foto-spuitlak van Kontakt Chemie (werkte wel redelijk, alleen stofvrij verwerken en drogen).
Het allerbelangrijkste is het fotomateriaal, als dat te oud is verloopt geen van de processen goed.