Als je een trafo van 30V naar 15V afwikkelt is het draad niet opeens twee keer zo dik, je hebt dan dus niet de dubbele stroom ter beschikking. De resistieve dissipatie is dan gehalveerd voor dezelfde stroom (de weerstand is immers met de helft afgenomen), maar als je de stroom dan verdubbelt is de dissipatie opeens weer 4x zo hoog, dus uiteindelijk zit je op de dubbele dissipatie in de secundaire van de begintoestand, en dezelfde dissipatie in de primaire. De vermogensdissipatie in de trafo neemt dan met 25% toe (gegeven een gebalanceerd ontwerp).
Een SMPS werkt anders, de 'duty cycle' van de transformator wordt dan bijgeregeld waardoor de tijd dat er stroom geleverd wordt aan de secundaire kant gewoon toeneemt. Daar valt dus het kwadraat weg dat bij een gewone trafo wel een rol speelt. Bij een SMPS wikkel je gewoonlijk ook geen draad af om de stroom aan te passen. Doe je dat wel, dan zit je met hetzelfde probleem als met een nettrafo, anders hadden ze hem origineel wel met minder koper gebouwd. Het bereik waarin je de uitgangsspanning kan aanpassen is gewoonlijk redelijk beperkt.
Overigens geloof ik niet echt dat het ernstig is een trafo een beetje over te belasten, de thermische tijdconstante van een trafo is enorm, en er is vaak wel marge. Vaak zijn trafo's ook ontworpen op een hogere omgevingstemperatuur dan wat er op je hobbytafel te verwachten is. Het blijft echter feit dat als je de helft van de wikkeling verwijdert en er de dubbele stroom uit trekt, je (de secundaire wikkeling van) de trafo overbelast, zelfs al vind je een voorbeeld van een situatie waar dit bleek te werken.