Niemand beweert dat 100% veiligheid haalbaar is. Dat is een karikatuur die jij er van maakt.
Het gaat hier aardig die kant op. Iets wat zelden tot nooit fout gaat in de praktijk... vind TS schijnbaar toch belangrijk om op te lossen!
Een beginnende brand detecteren zou nog kunnen, maar er zijn grenzen...
En als je die beginnende brand detecteert... wat wil je dan doen? Over het algemeen is 'vuur' niet zo heel dodelijk (kijkend naar de slachtoffers). 'Rook' echter...
Goed, je zou kunnen zeggen... brand gedetecteerd, overal alarm, gelijk de lift uit - zolang die het nog doet. En dan het trappenhuis in. Rennen naar beneden, want er staat al een beetje rook. Uitglijden en daar het loodje leggen. Ook dat is verre van zaligmakend.
Het blijft hoe dan ook hinken op 2 benen.
Ander voorbeeld: over het algemeen worden ALSen gezien als iets wat werken 'veiliger' maakt. Voor apparatuur aan boord zoals pompen wil men die dingen er koste wat koste niet tussen hebben. Als het motortje nat wordt, moet het blijven werken. Punt. Blijkbaar is het risico (risico = (kans dat het fout gaat) * ( schade ) ) op zinken door een pomp die het niet doet omdat-ie wat nat is groter dan iemand die zo her en der een klap krijgt door electrocutie.
Voor vliegtuigongelukken (en scheepvaart ongelukken...) wordt er als de oorzaak bekend is ook vooral gekeken hoe reëel het is dat dit vaker voor komt. Is die kans 'klein' dan heet het gewoon een geaccepteerd risico. Daar is men ook nog wat scherper omdat er doorgaans meer mensen bij betrokken zijn - zowel aan boord als op de grond (voor het vliegtuig dan).
Kortom: je krijgt het niet fail-safe.
De enige manier om hiermee om te gaan, is kijken wat er fout ging. Hoe reëel is het dat dat vaker fout gaat en hoe reëel is het om dat (indien het vaker fout kan gaan) te verbeteren? Wat overblijft is het stuk wat je nooit weg krijgt.