gaatjes PCB tin vrij maken ?

Welke is een goede? De mijne, uiteraard. Alleen zou ik niet meer weten wanneer ik het ding gekocht heb, laat staan waar. Mijn kinderen waren er als kleuter door gefascineerd, en zijn tussen dertigers! Veel gebruik maak ik er dan ook niet van.

Voor grotere gaten durf ik soms de boel goed warm stoken en dan het printje een ferme zwaai geven, het soldeer vliegt er dan wel af. De pomp oftewel zuiger gebruik ik eerder voor kleinere gaatjes.

Men kan overigens ook het oude soldeer laten zitten, of enkel een klein beetje nieuw toevoegen om wat vloeimiddel te hebben, en de nieuwe component door het gaatje frotten terwijl de boel heet is en het soldeer dus vloeibaar.

dat word dus inderdaad al snel "frotten" om 2 pads tegelijk te verhitten en daar vervolgens een waarstandje er door heen te duwen.

worsteprikker in het gat steken als de soldeer warm is, of een desoldeerbout, die zuigt het gat leeg tijdens het desolderen van het oude component.

Een mep op tafel werkt voor mij vaak goed, desnoods even prikken met een tandenstoker. Luxe is een Hakko 301. Met kinnenstoters en balgjes heb ik niet zo veel. Voeg vooral voldoende tin met lood toe.

Het gaat om een doorgemetaliseerde print ? Weerstanden vervangen geeft de kriebel waarom ?

Waarom twee tegelijk? Het leven kan ook simpel zijn, en aansluitdraadjes van through-whole componenten zijn plooibaar

Het hangt ook van de print af. Een meerlagenprint is vaak heel lastig open te krijgen, omdat de binnenlagen niet makkelijk warm te krijgen zijn.

ja klopt die kan je buigen, maar de weerstanden staan verticaal, iets minder makkelijk.
en het ging wel, en het is ook gelukt, maar makkelijk is anders.

Ha! Het leven kan simpel zijn, en soms zelfs vrolijk, maar dat het gemakkelijk zou zijn dat wordt door niemand beloofd, toch alvast aan mij niet...

Verfstripper en dan een forse mep .

Op 18 september 2020 19:51:22 schreef trix:
ja klopt die kan je buigen, maar de weerstanden staan verticaal, iets minder makkelijk.
en het ging wel, en het is ook gelukt, maar makkelijk is anders.

Draden van weerstand aan beide zijden kort maar niet te kort afknippen. Weerstand aan één zijde in een gaatje vastsolderen. Één van de afgeknipte draden in het ander gaatje vastsolderen. Dan aan bovenzijde weerstand met draadje verbinden.

Op 18 september 2020 19:50:04 schreef Arco:
Het hangt ook van de print af. Een meerlagenprint is vaak heel lastig open te krijgen, omdat de binnenlagen niet makkelijk warm te krijgen zijn.

Mijn ervaring is juist dat meerlagenprinten geweldig makkelijk te 'openen' zijn.
Zet de print verticaal, zet je bout aan de ene zijde en de pomp aan de andere zijde. De gaatjes openen is zo een fluitje van een cent.

Met litze heb ik overigens ook best goede ervaring, maar ik moet het de monteur die me dat (nu) 14 jaar geleden voor het eerst in handen duwde nageven: het vergt handigheid opdoen.

@ohm_pi: Dat is 1 mogelijkheid, best haalbaar. Als de twee gaatjes zo dicht bij elkaar staan dan kan ik me voorstellen dat ik ze toch wel beide tegelijk warm houd en de weerstand gelijk op zijn plaats breng. Het grote gevaar is dat je de print gaat kapotstoken, of toch minstens de koperbanen.

@hierboven: met meerlagenprinten heb ik nul soldeerervaring, ik neem grif aan dat dat een wereld van verschil is.

[Bericht gewijzigd door big_fat_mama op vrijdag 18 september 2020 20:16:16 (18%)

Precies zoals weirdguy zegt. Aan de ene kant verwarmen. Aan de andere kant met de slobber-bout zuigen als het lekker warm is. Appeltje-eitje.

zo ga ik het denk ik ook doen, ik heb ook nog wel een verwarmde tinzuiger in de bestelling staan, mede omdat ze niet duur zijn < 10 euro. mischien werkt dat net wat handiger.

Mijn ervaring is juist dat meerlagenprinten geweldig makkelijk te 'openen' zijn.

Probeer jij dan maar eens de gaatjes van een voedingselco in een moederbord open te krijgen... (meestal 8-layers of meer)
(zelfs voor fatsoenlijk uitsolderen van zo'n elco heb je minstens een 80W bout nodig, liefst wat meer)

Ik ging dan ook niet uit van computermoederborden Mijn ervaring is inderdaad dat dat grof geschut vereist.

Ooit de 80 Watt desoldeerbout op m'n werk daarvoor ingezet. Vanwege loodhoudend soldeer had ik die op 390 graden ingesteld, maar er gebeurde niets. 400. Niets. 425. Niets. Uiteindelijk heb ik op 450 (of zelfs 475, weet niet meer hoe ver dat Weller-ding ging) zitten stoken en zelfs toen ging het met moeite...

Alle boarden met interne powerplanes (en dat is bij meeste multilayers) zuigen je soldeerboutwarmte als een spons op en verspreiden dat.
Daardoor komt het bijna niet los. (hangt wel af ook van de toegepaste thermal reliefs in die powerplanes.)

Ha trix,

Dat is een lastig karwei maar er is een simpele oplossing
Wat je niet wil is het soldeereilandje onnodig verhitten de kans op loslaten is aanwezig en met een tinzuiger wordt er best veel kracht op het eilandje uitgeoefend en dat wil je ook niet.
Neem een stukje geëmailleerd draad (wikkel draad) met de zelfde diameter als je weerstand draadje 0,7 mm bijvoorbeeld verwijder over een stukje het emaille zodat je er gemakkelijk de punt van je soldeerbout tegenaan kan houden.

Zet de draad op het eilandje aan hou de soldeerpunt tegen het blanke stuk van de draad niet op het eilandje.
Door het verwarmen van de draad zal het de tin in het eilandje verwarmen je kunt nu het stukje draad door het gaatje halen omdat de rest nog geëmailleerd is zal hier geen tin aan hechten en is je gaatje netjes schoon.
Er zijn verschillende diameters te verkrijgen.

Groet,
Henk.

Misschien overbodig na alle vorige methodes maar een spuitbus met perslucht werkt ook best goed, die met een plastiek buisje in de spuitmond zijn het makkelijkst omdat je hiermee goed kan richten naar waar je blaast.
Handigst is pcb verticaal vastzetten en zorgen dat er op enige afstand iets achter staat om het tin tegen te houden (karton op 30 cm of zo is eigenlijk OK, tegen dat het tin het raakt is het alweer gestold).
Eventueel aan de achterzijde rond het gat afplakken met kaptontape of iets dergelijks om spatten te vermijden.
Dit laatste is vooral makkelijk als aan beide zijden componenten zitten.
Nadeel is natuurlijk dat je tin van de werkplaats moet oprapen en als je geen tape gebruikt moet je soms met litze de achterzijde wat fatsoeneren.

perslucht geeft denk ik inderdaad snel een bende, dat met dat geëmailleerde draad is denk ik wel een goede methode, maar ik ga het toch eerst met denk ik met een tinzuiger proberen. tnx.

Ha trix,

Ja probeer/oefen wat je het beste kan hanteren ik maak ongeveer 15 gaatjes per minute open.
Ik heb altijd bij mijn soldeer boutjes wel 3 diameters ook met vias werkt deze methode prima zonder beschadigingen.

Groet,
Henk.

Ik heb ooit uit China een setje van deze dingen gekocht, verrassend praktische dingen:

Dit zijn een set roestvrij stalen pijpjes die eigenlijk bedoeld zijn om componenten te desolderen door ze om de poot van het component te schuiven. Daarvoor moet er voldoende ruimte zijn en dat is er niet altijd, maar ik heb goede ervaringen met het soldeervrij maken van gaten.

Ze zijn gemaakt van een soort roestvrij staal dat niet hecht aan soldeertin en zal de gaten dus vrijmaken en dat werkt verrassend goed. Soms trekken ze een soort draadje soldeer mee, maar dat is makkelijk op te lossen. In sommige gevallen kunnen ze ook een beetje warmte geleiden zodat het soldeer in het gat ook kan smelten. Het zijn nogal cheapo dingen, ik heb al één van die pijpjes uit het plastic getrokken, maar af en toe komen ze van pas.

PS Ik zie dat ze er ook varianten zijn zijn aan een sleutelring, die zullen wat handiger zijn denk ik:

Die aan die ring heb ik vroeger vaak gebruikt: Om de pit van een snijbrander schoon te maken. doorstekertjes noemden we die dingen.

Edit\ https://www.elektrolas.com/sale/lastechniek/autogeen/autogeen-apparatu…

[Bericht gewijzigd door Hubie op zaterdag 19 september 2020 01:39:27 (37%)

Bij multilayers is 'doorsteken' niet aan te raden: als je een doormetallisering kapot steekt (wat snel gebeurt) dan kun je de print wegkiepen...