Even een stap terug voordat ik inga op scheiding door condensatoren.
De stelling was eerst dat een seriecondensator in een koffiezetter onveilig zou zijn als hij kortgesloten kan falen omdat je met de "secundaire" in aanraking kunt komen als de koffiezetter in de gootsteen valt.
Ik hoop dat je het met me eens bent dat dat dikke onzin is, die koffiezetter zit vol met onveilige electriciteit die niets met de condensator te maken heeft.
Nu de scheiding door de condensator. Het gaat erom hoeveel stroom er kan lopen van het net, door jou heen, naar aarde. Bij een trafo is de strooicapaciteit zeer laag dus de stroom blijft beperkt tot micro-amperes.
Bij de seriecondensator loopt er bij aanraking maximaal de volledige stroom die nodig is om de schakeling te laten werken - daar is de condensator immers op berekend.
Kort gezegd, is de seriecondensator voor wisselspanning geen condensator maar een serieweerstand. Als de schakeling meer dan 30mA trekt en de waarde van de condensator daarop is afgestemd, kun je dood neervallen. Ook als de condensator niet doorgeslagen is en alles gewoon werkt zoals het zou moeten werken.
Het punt is dat het apparaat net zo geïsoleerd moet zijn alsof het helemaal met het net verbonden is. Dat is een Senseo, en dat is elk huishoudelijk apparaat met een condensatorvoeding. Wat de condensator doet, maakt dus echt niet uit.
Er zijn uitzonderingen mogelijk, in commerciële apparaten ken ik die niet maar de deurbelspaarschakeling die je op olino.org kunt vinden gebruikt twee seriecondensatoren die dusdanig laag in waarde zijn dat je ze in principe zou mogen aanraken (als de deurbel tijdens een regenbui doordrenkt is). Als die doorslaan heb je een probleem, dus daar moeten persé Y-klasse condensatoren in, en dan geen papiercondensatoren die alsnog gaan lekken na een aantal jaar.