Op 13 oktober 2020 16:33:15 schreef SparkyGSX:
[...]Nee. Sowieso kan de spanning aan de primaire zijde nooit hoger worden dan de bronspanning (zeg, 230Vrms), en de secundaire zijde nooit hoger dan die spanning keer de wikkelverhouding. Dat kan erg hoog zijn, voor voorlopig nog niet oneindig hoog, laat staan nog hoger.
De natuurkunde liegt niet; de primaire spanning wordt bepaald door de primaire inductie, de frequentie en de stroom, en de secundaire spanning is de primaire spanning keer de wikkelverhouding, aangenomen dat de koppeling perfect is (geen lekinductie), en de kern niet in verzadiging gaat; beide effecten zouden een lagere secundaire spanning veroorzaken.
[...]Nee, het kraaltje kan hooguit zoveel demping geven dat het voor praktische doeleinden "alles" tegenhoudt, maar die demping is niet oneindig.
[...]Je begrijpt iets pas echt als je het kunt uitleggen.
[...]Dat is geen natuurwet, dat is een vuistregel die opgaat voor de stroomtransformators die je gewoonlijk tegenkomt in de industrie. Het is handig om dat aan de monteurs te vertellen die in het veld het werk moeten doen, maar dat wil niet zeggen dat het altijd en overal opgaat.
[...]Dat ligt dus aan de primaire stroom en frequentie! Stel dat ik een draadje door zo'n stroomtransformator leg, en daar op 50Hz een stroom dan 1uA door laat lopen, zou het ding dan zo'n hoge spanning maken dat hij doorslaat? En bij 10uA? 1mA? 10A?
Tenzij je nu gaat beweren dat het ALTIJD gebeurd, hoe klein de primaire stroom ook is, dus ook bij ongeveer 160 zepto-Ampere (1 electron per seconde), zul je toch moeten toegeven dat de spanning niet altijd oneindig wordt!
Ik probeer uit te leggen hoe ik denk dat het werkt, aan de hand van fundamentele natuurkunde. Als je dat kunt weerleggen door aan te geven waar ik een denkfout maak, graag! Dat is niet hetzelfde als een mantra blijven herhalen "gij zult uw stroomtransformators kortsluiten".
Je bewering dat de spanning over de primaire niet hoger kan worden als de bronspanning, is niet helemaal juist.
Als een zelfinductie afgesloten wordt van de voeding houdt de stroom op met lopen. De zelfinductie zal zich daar tegen verzetten en de stroom in stand proberen te houden. Dat kan alleen als de spanning in principe oneindig hoog wordt. Dat kan in de praktijk natuurlijk niet, want er zijn beperkingen, maar een spanningsimpuls, veel hoger als de bronspanning is zeker uw deel.
Hetzelfde geldt voor voedingen. Ze kunnen ontworpen zijn als spanningsbron en kunnen dan oneindig veel stroom leveren. een spanningsbron mag gerust onbelast werken. De uitgangsspanning verandert in theorie niet.
Hoe anders is het gesteld met een stroombron. Uitgaande van het ideaal zal deze door een belasting een stroom laten lopen. Haal je de belasting weg, dan zal de stroombron toch trachten dezelfde stroom te handhaven. Dat kan ook al weer bij een oneindig hoge spanning.
Beide voorbeelden gaan in de praktijk natuurlijk niet op, omdat er gewoon fysische beperkingen zijn, maar het geeft wel inzicht hoe het werkt.
Kom, kom, om iets te begrijpen, moet je uitgaan van het ideaal. Dat het in de praktijk dan wat minder uitvalt, dat zijn zaken waarmee je rekening moet houden.
Het is net als een auto met bestuurder en verkeersregels. In principe is alles netjes geregeld en zou alles goed moeten gaan, maar bestuurders zijn niet perfect, auto's ook niet en de verkeersregels soms helemaal niet. Dat is de reden dat er dagelijks veel ongelukken gebeuren.
In de elektro is het al niet veel anders.
Soms is een draad meer dan dat, een spoel met zelfinductie. condensatoren en weerstanden reageren dan soms weer als een zelfinductie. Redenen, waarom een schakeling niet altijd doet wat de bedoeling was.
Wat jij denkt hoe het werkt, hoeft niet altijd juist te zijn!
Ook het door mij aangehaalde artikel in wikipedia laat overduidelijk blijken welk lot een stroomtransformator soms beschoren is:
"Belasting
Een spanningstransformator is onbelast bij open secundaire keten; hij gedraagt zich immers als een spanningsbron.
Een stroomtransformator werkt net andersom en is onbelast bij kortgesloten secundaire kring. Sterker nog, bij het openen van de secundaire zal de transformator zoveel spanning trachten op te wekken zodat de secundaire stroom gelijk blijft aan 1 / k {\displaystyle 1/k} {\displaystyle 1/k}; zoveel spanning dat de isolatie van de transformator doorslaat en hij onherroepelijk beschadigd wordt.
De nominale belasting van een stroomtransformator is R B {\displaystyle R_{B}} {\displaystyle R_{B}}; uitgedrukt in VA. De juiste weerstandswaarde van die belasting kan snel gevonden worden met de formule P = R ⋅ I s 2 {\displaystyle P=R\cdot I_{s}^{2}} {\displaystyle P=R\cdot I_{s}^{2}}. Meettransformatoren worden best belast met de nominale belasting tot 1/4 van de nominale belasting omdat de meettransformator met die belastingen geijkt is. "
Ik probeer uit te leggen hoe ik denk dat het werkt, aan de hand van fundamentele natuurkunde. Als je dat kunt weerleggen door aan te geven waar ik een denkfout maak, graag! Dat is niet hetzelfde als een mantra blijven herhalen "gij zult uw stroomtransformators kortsluiten".
Je leest er voortdurend over heen, maar ik ga principieel uit van ideale omstandigheden en dan maakt in dit geval de grootte van de stoom niet uit!
Net wat je zegt, fundamentele natuurkunde, dat is net zo iets als ideale omstandigheden.