Ik denk op zich dat Arco het dichtst in de buurt komt, met een herkenbare vraag, en de oplossing die daarbij gegeven werd.
Bij Texas Instruments heette het (rond 1990) iets met "raising and falling edge detection". Bij National SemiConductors werd in de jaren '90 het benoemd als "retriggerable one-shot" (54123 en aanverwanten). Ik ben ook wel eens iets tegen gekomen over "positive and negative edge triggering".
Allemaal oude stuff uit het analoge tijdperk (30 jaar oud).
Dus digitaal zo onbetrouwbaar als een covid19 besmetting.
Waar het eigenlijk op neer komt: Ik heb ook zo'n modelbouwled.nl lichtsluisje (met zo'n Sharp IS471FE), en nadat ik doorhad dat je er een weerstand af moest halen om het te laten werken (foutje, bedankt), dacht ik dat er meer mee moest kunnen dan alleen maar een 0 of een 1 als output.
Bij die xx123 ic's kwam ik erachter, dat (als je mazzel had) die dingen zo traag af te stellen zijn dat ze wel 3 milliseconden signaal geven (net aan voldoende voor een Hongfa HFD2-012-S-L2 latched relais), maar dan met onvoldoende output (5vDC, 30mA). Dus moeten er toch nog torren achter.
Standaard duurt die output hooguit 30 ns, en dan zit je wel een factor of wat verkeerd. Dus heb je minimaal ook 2 condensators nodig, en dus ook wat weerstanden ...
Iemand gaf me zeker 6 jaar geleden de tip om af te zien van ic's, en 1 condensator te plaatsen, in serie met de lichtsluis output.
Het ware begreep ik er niet van. Dus heb ik het idee terzijde gelegd (dat komt wel een keer als ik met pensioen ben, of zo, dus nu).
De hint kwam erop neer dat je met een of twee transistors en een weerstand het zelfde kunt bereiken, als met twee ingangen van een dual retriggerable oneshot ic, en die 2 relais (of de 2 kanten van het zelfde relais) dan wel kunt schakelen.
Wat is de rol van die condensator tussen lichtsluis en transistor?
Wat gebeurt daar, wat maakt dat je de beide flanken wel kunt benutten met behulp van een condensator, en zonder niet?
Dat vraag ik me nog steeds af. Wat zie ik over het hoofd?