Ringkerntrafo uitgangen parallel of niet

Op 6 november 2020 20:30:10 schreef blackdog:

Parallel wikkelingen hebben mijn voorkeur t.o.v. iedere wikkeling een diode.
Bij parallel schakeling is de trafo impedantie lager.

Groet,
Bram

Als de diodes van de aparte bruggen geleiden staan ze toch evengoed parallel? ohm pi schreef het al : ik snap niet wat het verschil is .

Op 7 november 2020 14:02:04 schreef Frederick E. Terman:
[...]Dat klopt!
Maar wie dat voor het eerst hoort of leest, moet er vaak wel even over nadenken. Sommigen blijven eraan twijfelen.

Toen de bovenste winding steeds verder in het vierkante gat van de kern teruggeduwd. Er gebeurde niets met de spanning. Steeds verder... niets!
Toen dreigde het krokje los te springen, dus die eraf, uit het gat gehaald, en aan de andere kant weer aangesloten. En presto! Toen ging er precies een kwart volt van de spanning af.

Op dát moment, en niet eerder, wat het aantal windingen verminderd - met precies één. Je moet naar het héle stroompad kijken. Dat is gesloten, en kán dus alleen maar een geheel aantal keren rond.

Ik twijfel er ook aan. Maar zoals jij de test gedaan hebt kom je tot die conclusie, omdat kabel met krok door hetzelfde veld geïnduceerd werd. Dat moet je natuurlijk vermijden.

Laat me de zaak omdraaien.
Stel, je hebt een forse trafo: 1 winding per volt, c.q. 1 volt per winding. Hoe zou je nu een wikkeling leggen en naar buiten uitvoeren voor 4,5 V?

Wel,

je draait 4 volle windingen en dan nog zoveel als nodig om je 4,5V te halen. Daarna keer je niet via dezelfde weg terug, maar verder van de trafo, om de sterke flux nabij de trafo te mijden. uiteraard gaat er toch wat spanning afgaan. Dus om precies op 4,5V te komen ga je iets meer dan 4,5 windingen bekomen.

Ik leg wel eens een halve lus tegen de buitenkant. die geeft dan minder spanning dan een volle winding.

Zo kun je natuurlijk geen trafo maken die ook nog verkocht en gebruikt moet worden. Maar ik denk ook niet dat je dat voor elkaar krijgt.
Gebruik maken van een verzwakt veld in de laatste winding had ik al genoemd, maar dat is ook niet praktisch.

Het is wel grappig dat dit verhaal blijft bestaan (en daarom roer ik het ook aan, omdat ik wel wist dat ik hier tegengesproken zou worden ), want bij de stroomtrafo weet iedereen wél dat een rechte draad, eenmaal door de ringkern gestoken, als precies 1 winding telt, en niet als een halve of zoiets.

Mostly, the primary of a CT is a straight through bar, meaning the number of turns on the primary is just 1. Hence n is often the number of turns of the secondary.

bron

Ook in de hoogfrequentwereld is het bekend dat bij de ringkerntjes geldt: éénmaal door het gat is één winding. Ook als dat een rechte draad is.

In toroidal transformers, a one turn winding is obtained by passing a wire once through the hole in the core. The primary of an RF current transformer is usually a single turn, made by pushing a short length of coaxial cable through the hole. The outer braid of the cable (when grounded) acts as a Faraday shield, preventing direct capacitive coupling between the primary and secondary windings.

The table below shows the number of [secondary] turns required [...] The actual number of turns used must, of course, be an integer (i.e., a whole number), and so for a practical transformer the number must be rounded up or down.

bron

Op 7 november 2020 22:01:55 schreef Frederick E. Terman:

bron

De 2e "Bron" link geeft dit

Website blocked due to a suspicious top level domain (TLD)
Website blocked: g3ynh.info
Malwarebytes Browser Guard blocked this website because it may contain scam activity.

@TS: Een ringkerntrafo wordt zo gemaakt: filmpje. Gewoonlijk worden gelijke wikkelingen in dezelfde handeling om de kern gelegd om het aantal handelingen te minimaliseren en ze zijn daarom meestal inherent gematched.

Op 7 november 2020 22:23:50 schreef vergeten:
[...]De 2e "Bron" link geeft dit

Website blocked due to a suspicious top level domain (TLD)
Website blocked: g3ynh.info
Malwarebytes Browser Guard blocked this website because it may contain scam activity.

Dat soort dingen zijn vaak meer een probleem van het internetsecuritypakket dan van de site. Zeker als het geen malware betreft maar een vage waarschuwing zoals die jij kreeg.

g3ynh.info klinkt voor mij als een radio-amateur, maar voor de domme a.i. van zo'n softwarepakket klinkt het als een .info domein dat bestaat uit random cijfers en letters.

[Bericht gewijzigd door maartenbakker op zaterdag 7 november 2020 23:17:06 (15%)

Van dat principe van die hele windingen werd gebruik gemaakt om zeer nauwkeurige spanningsdelers te maken (tot 1 op 10e8) die vaak gebruikt werden in laagfrequent meetbruggen.
Door een aantal van die decade delers achter elkaar te schakelen kan je een brug nauwkeurig op nul krijgen en zo een onbekende spanning meten.
zie https://encyclopedia2.thefreedictionary.com/inductive+voltage+divider

Grappig, die kende ik nog niet, dank je. Wat een interessant frequentiebereik trouwens, bijna aan het einde: 20 tot 1592 Hz. Zeker omgerekend uit 10 000 rad/s.

--
Ik hoop dat het de meesten inmiddels nu toch duidelijk is dat je met een gewone trafoconstructie alleen maar geheeltallige wikkelingen kunt maken.

Dat je met een gewone trafo geen 'fractional turns' kunt maken was lange tijd ook niet zo belangrijk: als de 220V-kant 1200 windingen had, dan had je voor 6,3 V een wikkeling van 34,36 windingen nodig - nu, dat werd 35, en de 6,4 V die je dan kreeg zakte heus wel wat onder belasting, zo nauw keken we niet.

Maar nu we vermogenstrafo's op hoge frequenties voor lage spanningen gaan maken, worden fractional turns wél heel gewenst.
Het zou bijvoorbeeld kunnen dat je feitelijk wikkelingen van 6 en 4,5 winding nodig had. Dat kan niet, dus dan wordt het resp. 12 en 9 windingen. Dan klopt de wikkelverhouding ook.
Maar je hebt nu tweemaal zoveel draadlengte nodig, en die draad moet dus nog weer dikker zijn óók, omdat anders de weerstand meteen het dubbele wordt. Dat is allemaal ruimte en geld.

Het werd dus erg belangrijk dat men wél trafo's met fractional turns kon maken. Eén methode heb ik al genoemd: de laatste winding moet dan door minder flux doorsneden worden.
Als je bijvoorbeeld een kern met een middenbeen hebt, dan is de flux door de twee zij-benen ieder de helft van de flux door het middenbeen. Je kunt dus één winding op een zijbeen leggen, en die winding zou dan voor de helft tellen. Alleen nu heb je een vrij grote lek-inductie.
Je kunt ook op ieder van de twee zijbenen elk een winding leggen, en die twee parallel schakelen. Dat geeft alweer een betere regulatie.

Er zijn diverse patenten verleend voor wikkelingen met fractional turns. De behoefte eraan is groot, maar het is niet zó gemakkelijk gedaan.
Hier is een eenvoudige beschrijving.