Voor een technicus, ingenieur of ervaren amateur gaat er gewoon wisselstroom door de condensator. Het heeft geen enkele zin hier ingewikkelder over te doen. Wel heeft de condensator een 'wisselstroomweerstand', die afhangt van de grootte van de condensator en van de frequentie van de stroom.
Een veel aangehaald argument tégen, is dat 'de elektronen die er aan de ene kant in gaan, er immers niet aan de andere kant uitkomen: dat zijn ándere elektronen'. Maar dat geldt voor ieder gewoon stukje koperdraad ook; voor elke geleider trouwens. Daar zitten sowieso al zó ontzettend veel elektronen in, dat die elk maar een heel klein beetje opzij hoeven om al genoeg lading te verplaatsen om je stroom te vormen. (Een bekende schoolvraag luidt: 'In een koperdraad van 2,5 mm2 loopt een wisselstroom van 1 Aeff. Hoeveel afstand bewegen de elektronen gemiddeld heen en weer? Het antwoord is: verbluffend weinig. Wie rekent hem uit?)
Dus ook bij een wisselstroom in een gewoon eindje koperdraad 'komt een elektron nooit aan de andere kant'.
Nu, aangezien daarover nooit gediscussieerd wordt, en we gewoon zeggen dat er wisselstroom door die draad loopt, mogen we óók zeggen dat er wisselstroom door een condensator loopt.
--
Wat de wisselstroom zelf betreft, ook hier kiften beginners nog weleens over bijvoorbeeld het resultaat van een gelijkrichter (zonder afvlakking). Is dat nu een wisselstroom?
'Ja', zegt de ene groep beginners, 'want hij wisselt in sterkte.'
'Nee', zegt de andere groep dilletanten, 'want hij keert niet van richting om.'
Voor de kenner is de zaak duidelijk: de stroom bevat meerdere componenten. Er is een gemiddelde stroom, met daarbij opgeteld nog een wisselcomponent. (En die laatste mag je dan, volgens Fourier, weer splitsen in allerlei samenstellende frequenties, maar daarover een andere keer. )