Bestaande kristallen een beetje bijslijpen deden amateurs wel vaker. Zelf maakt ik mijn eerste SSB-zender met een middenfrequent van 5200 kHz, omdat ik al een ontvanger had met die mf, zodat ik daarvan de VFO kon gebruiken.
In de dump vond ik FT243-kristallen (die uit elkaar kunnen, zie boven) van 5200 kHz. Daarvan heb ik er een handvol gekocht, en daarvan een setje (bij)geslepen om een mooi SSB-filter van te maken, en nog twee voor de draaggolfkristallen (voor USB en LSB). Tegen die tijd zat ik op een mf van 5205 kHz! Maar het was wel gelukt. De ontvanger-mf (1e mf) heb ik ook op 5205 gezet.
Slijpen deed ik met VIM, later Jif (nu Cif), op een geglazuurd tegeltje. De daarvoor benodigde 'roterende 8-vorm' heb ik nog steeds in de vingers.
Steeds een stukje slijpen, dan spoelen, naspoelen met deminwater, drogen, testen. Niet snel, maar héél veilig, veel beter dan etsen.
De testoscillator was eigenlijk mijn oude 40m-zendertje, met een enkele 6L6-buis. Dat werkte goed, maar het nadeel was dat door het relatief hoge vermogen het kristal nogal wat kristalstroom te verwerken kreeg. De meest actieve exemplaren wilden nog weleens tussen de elektroden uit schieten!
e: Een kristal een klein beetje verlagen in frequentie kon desnoods door een stipje oostindische inkt op het kwarts te zetten. Was de verlaging te veel, dan kon dat er gewoon weer af en probeerde je opnieuw.
Een lui kristal weer in activiteit verhogen lukte vaak door de randen van 45° wat bij te slijpen. De frequentie veranderde daarvan maar weinig, maar de activiteit nam dan meestal weer toe.