De manier waarop deze cellen werden geladen was gewoonlijk aanzienlijk eenvoudiger. Gewoon een relatief grote weerstand in serie met de 5V en laden tot de cel de resterende energie omzet in warmte. NiCd kan daar vrij aardig tegen en de meeste NiCd consumentenladers die ik ooit heb gezien werkten ook zo. Niets -ΔV of microcontrollers, dat is een luxe die pas later algemeen werd. Daar zit ook een stukje vooruitgang in, microcontrollers die dit soort processen kunnen overzien waren tijdens de dominantie van NiCd niet zo alledaags en evenredig duur.
NiMH kan ook wel tegen overladen, maar relatief tot hun capaciteit minder, maar op een print als deze zou ik het wel aandurven, zeker omdat NiMH tegenwoordig ook wat meer mAh per volume-eenheid bevat.