het moet betrouwbaar zijn, en ook herstelbaar door een ander.
Dat is natuurlijk best leuk... Maar met alle programmeerbare zooi die over ons uitgestort wordt... Er zullen niet veel leveranciers zijn die 'wat er in zit' gaan meeleveren zodat een ander kan sleutelen.
Die houden dat lekker zelf, want dan gaat bij hun de telefoon. Dat is dus een zeer beperkt criterium.
Maar betrouwbaar is dat nagekeken materiaal ook niet meer.
'Nagekeken' is een vrij rekbaar begrip. De meeste electronica is wel redelijk tolerant voor componenten die wat van waarde verlopen - als het goed ontworpen is. Maar ergens houdt dat op. Ik kan me zomaar voorstellen dat iets op de werkbank met 20°C gewoon z'n werk doet en als het eenmaal in 'de kast' zit en het is zomer, het bij 45°C het meestal doen.[*] Dan is het ook 'nagekeken'. Maar niet in dezelfde staat als 'nieuw'. Je zou dan op component niveau moeten gaan kijken. Dat zal financieel wel niet haalbaar zijn.
Ik wil de beste keuze maken voor de klant, hoewel dat commercieel gezien op lange termijn ook het beste uitpakt natuurlijk.
Vanuit jouw perspectief of vanuit dat van de klant?
Vanuit mijn perspectief is 'volledige zelf maken' commercieel het beste. Immers, uurtje factuurtje. En een PLC die ik in zou kopen zijn centen die een ander in z'n zak steekt. Daarbij komt dat een eigen brouwsel er voor zorgt dat die klant niet weg kan, idem aan een PLC die 'gelocked' is. Het is maar wat je onder 'commercieel het beste' beschouwt. Die argumentatie blijft dubieus.
Wat uiteraard gewoon overeind blijft: betrouwbaarheid. Over veel is bij een PLC wel nagedacht. Daar hoef je dan zelf als maker niet meer over na te denken en alle fouten die anderen reeds voor jou gemaakt hebben hoef je tenslotte zelf niet meer te maken. Voor 1 machine? Gewoon kopen. Ga je er 1000 maken? Dan kan iets custom-made misschien wel uit. Maar denk niet dat je met 'we frotten een AVR op een PCB en plakken daar een voeding bij' er bent. (alhoewel... ik soms 'gecertificeerd' spul tegen kom waarbij je bij de aanblik al denkt... zo MAAK je het niet. Nou ja, ik ben er niet mee bezig omdat het zo goed werkte...)
[*]Vroeger, heel lang geleden, toen ik nog loonslaaf was, heb ik nog wel eens een blauwe maandag in de laptops gewerkt. 'We' hadden een model wat volgens spec tot 133MHz kon klokken (ja, dat was 'cutting edge' toen ). De techneuten wisten ook dat dat heel erg 'op het randje' zat. Al was het alleen al omdat de fabrikant van die mainboards ergens in een footnote had staan dat dat alleen werkte als bepaalde drivers op dat board van TI waren en dan moest het BIOS versie xxx.xxx zijn. Afijn, verkoop ruikt meer winst en gaat dat - tegens expliciet advies in - verkopen. Ergens in maart. Nou, die dingen gaan als warme broodjes. En de techneuten worden uitgelachen. Toen werd het mei. De zon begon te schijnen. En de ene na de andere klant belde dat die machine steeds onderuit ging. De oplossing was simpel: zet de clock terug naar 120MHz. Dan waren ze wel stabiel (of vielen in elk geval niet om). Klant natuurlijk woest, want die had betaald voor een '133' (yep...). Verkoop over de z**k, want hoe kon dat nou?! (eh... jullie wisten dat dit geen goed idee was. Toch doen. Zie nou maar hoe je je ermee redt).
Commentaar van de fabrikant: wij hebben het alleen bij ons in het lab getest en dat heeft airco. (sukkels...).