startstroombegrenzer bij gebruik van een pomp op een spanningsinverter?

Gewoon een sopje in dreft doet al wonderen...

Nou ja, zo op het oog ziet het er heel acceptabel uit.
Je zou nog wat met antikal kunnen proberen. Echter, ik denk toch dat je voornaamste winst in 'weken' en spoelen zit, met name omdat er zo her en der wel wat onder de componenten zal zitten. Het ene sluit het andere niet uit.
De meeste (alle?) meuk die kalk oplost is best zuur. Dat is op zich niet erg, maar in combinatie met 'weken' vind ik het wat eng - dat galvanisch element is reeds aan de orde gekomen. Ik heb geen idee in hoeverre zeep (afwasmiddel) wat bijdraagt aan mineralen (urine) oplossen. Gevoelsmatig is het redelijk veilig, maar beperkt effectief (ik kan het niet onderbouwen). Maar ik heb het nooit voor langere tijd geprobeerd.

Als alles through-hole was, dan was het wat simpeler. Je zou eens kunnen experimenteren met afspoelen onder de kraan, anti-kal (erop spuiten) met tandenborstel, goed spoelen onder de kraan en dan nog een tijdje weken.
De overweging daarbij is dat je zoveel mogelijk reeds 'snel' verwijdert, in de hoop dat meuk onder de componenten sneller oplost omdat alles wat daarvoor in de weg zit reeds 'weg' is. Als je de andere FET print neemt, dan zie je snel genoeg als er iets aangevreten begint te raken (en dan is dan het moment om snel te spoelen en het experiment af te breken ).

De zuurgraad van menselijke urine van een gemiddeld en gezond mens is zo 6,5. Ofwel: licht zuur.

Hoe het met muizen zit weet ik niet, maar ik heb het sterke vermoeden dat dit ook zo is bij hen.

Wij verschillen als zoogdier niet zo vreselijk sterk van een muis, dat is ook de reden dat het meest gebruikte model in proefdieren voor fysiologische processen, aandoeningen en farmacologische troep precies de muis is (in wezen een sterk gestandaardiseerde gedegenereerde inteelt muis of eigenlijk muizen, want je kan ze tegenwoordig bestellen met allerlei specifieke genetisch defecten,daar zijn speciale kweeklijnen in opgezet).

Dus op zich is het logisch om met een alkalisch (pH>7) middel als antikalk het lichte zuur te neutraliseren zodat het in ieder geval de mogelijk aantastende werking van de licht zure urine stopt. Maar daarmee is het nog niet gezegd dat de elektrische geleiding verandert of verbetert al zou je dat misschien denken. Een neutrale oplossing van elektrolyt geleidt, dat staat los van de zuurgraad.

Verder lijkt een antikalkmiddel me (uit ervaring) vrij agressief. Ik heb het niet paraat, maar de zuurgraad lijkt me zeker sterker afwijken van 7 dan de (muizen-)pis.

Consumptieazijn heeft een pH van een kleine 2,5. Het is natuurlijk niet de bedoeling de print(elementen) aan te tasten door zuur in plaats van door de al aanwezige base.

Ik houd het daarom zolang nog maar op de veilige methode die ik nu volg. Het lijkt me goed mogelijk het badderen vaak te herhalen met steeds nieuw water om een heel goed resultaat te behalen.

Alles met TE is schadelijk, in elk geval werkt die versterker al jaren weer super na een badje in azijn en anti kalk. Je moet het natuurlijk geen 14 dagen in zuur leggen, dat weet je zo toch ook.

Ook de vroegere moederboren zat een accu die uitliep en zuur op je print bracht. Het is pas na jaren dat dit spul problemen veroorzaakte, met printsporen die weggevreten zijn.

En met wat kuisen ze dat op? Precies, azijn en een sopje, en in sommige gevallen met anti kalk om de ergste vervuiling weg te krijgen....

[Bericht gewijzigd door CrossFireX op vrijdag 10 juni 2022 22:48:19 (45%)

Alles met TE is schadelijk

Kwantificeer TE in dit specifieke geval door aan te geven wat niet-TE is, kortom met wat voor tijden moet je dan wel rekenen in de praktijk om zeker te weten wat je doet?

Welke tijden??? Gewoon even sprayen, met tandenborstel erop en een paar minuutjes laten inwerken.
Dan weer spoelen met water, en indien nodig opnieuw.

Moeder de vrouw laat het toch ook geen weken inwerken?

Ook de vroegere moederboren zat een accu die uitliep en zuur op je print bracht. Het is pas na jaren dat dit spul problemen veroorzaakte, met printsporen die weggevreten zijn.

En met wat kuisen ze dat op? Precies, azijn en een sopje, en in sommige gevallen met anti kalk om de ergste vervuiling weg te krijgen....

Ik moest door de typos even nadenken over wat je hier bedoelde. Ik kreeg werkelijk het beeld van een fabriek die prints maakt daarin een apparaat dat gaatjes staat te maken in die prints door middel van moederboren uit wiens accu een zuur langs de boor naar het gat liep of zo.. ik weet het, ik heb veel fantasie, maar ik snap het beeld nu wel.

Inderdaad herinner ik me dat ook, die ook oude computers met zo'n chip er in die het datumklokje liet draaien en dat liep dan op een batterijtje, dat na lange tijd heel vaak ging lekken en dan lekte er zuur, zodat er batterijcorrosie op de print kon ontstaan (inclusief de mogelijke schade in het elektronisch circuit die dat tot gevolg kon hebben).

Als de door jou aangegeven methode van: azijn/antikalk gevolgd door sopje, zo begrijp ik het, werkte in die gevallen, waarom dan niet hier?

Maar is batterijzuur zo goed te vergelijken met muizenpis dat het dezelfde aanpak vergt/verdient? Het lijkt mij dat de pH van beide vloeistoffen in waarde verschilt en waarschijnlijk in ruime mate. Batterijzuur heeft volgens mij een sterk lage pH, het is agressief spul. Muizenpis is bijna neutraal met zijn pH van 6,5. De bodem in mijn moestuin heeft zelf ook een ph van 6,5. Die muizen passen daar erg goed in, vandaar de plaag zou je haast zeggen.

Ik wil niet bestrijden dat de door jou gehanteerde methode met succes is toegepast op de door jou van muizenpis geredde versterker.
Maar ik word dan we nieuwsgierig naar de reden van dat succes. Het kan natuurlijk zo zijn dat je toevallig die alkalische middelen precies lang genoeg hebt toegepast voor de specifiek pH er van.

Of heb je gewoon gewacht tot het uitgebubbeld was?

Als je de andere FET print neemt, dan zie je snel genoeg als er iets aangevreten begint te raken (en dan is dan het moment om snel te spoelen en het experiment af te breken ).

Je kan inderdaad het beste met het FET printje experimenteren. Alles wat daarop zit is gewoon te vervangen. Zelfs als de printsporen zouden gaan aanvreten is dat te repareren.

Je moet onderscheid maken tussen wat het spul vloeibaar doet en wat je gebruikt om het op te lossen.
Urine is zuur. Zuren bestaan doordat een stof opgelost in water *iets* doet waardoor er H₃O⁺ ontstaat.
Welnu, dat zuur vreet inderdaad de boel aan. Echter, het water ontbreekt. De oplossing bestaat niet meer. De mineralen (in niet-opgeloste vorm: urinesteen) moet je weer oplossen om ze te verwijderen. Derhalve hef je weer wat zuurs nodig, niet iets basisch.

De accu op een mainboard is een anders verhaal. Daar is zuur uitgelopen (het electroliet is doorgaans zuur...) en dat krijg je niet overal zo makkelijk verwijderd (het lost beroerd op). Dat probeer je zoveel mogelijk te neutraliseren: met een base.

Voor zover ik weet, is antikal gewoon zuur en niet basisch. Middelen om urinesteen op te lossen zijn dat ook (been there, done it). Daar is in zoverre over nagedacht, dat men probeert een goedje te maken wat bijvoorbeeld plastic in tact laat. Maar met zoutzuur lukt het ook prima in de praktijk...

Vooralsnog: zo'n PCB kan wel iets hebben. Het kunstje is vooral om iets te vinden wat de zooi oplost / weg spoelt zonder de combinatie van metalen / componenten op te vreten. Water is vrij tam, dat gaan wel goed. Met andere middelen gaat het ruiger. Dat kan prima zijn, zolang de muizen zooi sneller verdwijnt dat de electronica beschadigd wordt. Maar... het probleem zit vooral in de muizenzooi onder componenten (het oppervlakkige was je er wel af. Daar kom je mechanisch niet bij met je tandenborstel, dus het val van 'oplossen' moeten komen, wellicht geholpen door vibreren (vergelijk het met roeren in de thee om de suiker sneller op te laten lossen ipv. op de bodem te laten liggen).
Iets zurigs kan daarbij helpen, maar je gaat ook iets met die PCB doen wat-ie niet leuk vindt (zuur, galvanisch element). Als dat 'kort' is, dan zal het wel - een paar nanometer materiaal mis je niet.

@EricP:

'I stand corrected' dat antikalk niet basisch is, wist het, maar wel even vergeten.
Jouw opmerking dat het urinesteen oplost in zuur klinkt wel aannemelijk, ja.

Bij nazoeken blijkt dat urinesteen kalk bevat dus antikalk is dan weer logisch.
Antikalk werkt vaak met sulfaminezuur (wist ik eigenlijk ook al door mijn ervaringen met het ontkalken van espressoappraat), maar inderdaad wordt ook zoutzuur wel gebruikt om urinesteen op te lossen.
Zo komt het allemaal aardig bij elkaar.

Het ironische is dat de bereiding van sulfaminezuur gebeurt met gebruikmaking van ureum dat weer een uitscheidingsproduct in urine is...

Ik heb nog niet kunnen vinden waarom juist sulfaminezuur wordt gebruikt als ontkalker, maar ik vermoed dat het milder is voor de andere, in de waterbaan van te ontkalken apparaten, gebruikte materialen. Dat lijkt een aanbeveling te kunnen zijn om middelen op basis daarvan aan te wenden voor de printbehandeling, maar ik zie dat graag nog bevestigd.

Intussen heb ik nog even gezocht naar een goed ultrasoon apparaat, waar ik nog wel andere toepassingen voor heb, vooral metaaldetector-vondsten. Ik zag iets met verwarming en een redelijk inhoud bij HBM-machines en overweeg nu om dat ding te bestellen. Zo'n ding kan ook lang worden gebruikt, i.t.t. mijn eerdere ultrasoonbakjes.

@benleentje: Ik zal me inderdaad beperken tot de FET-boards in de experimenteerfase. Wat je zegt, deze zitten het eenvoudigst in elkaar en zijn evt. zonder al te veel moeite nog te repareren.

Het is al weer een tijdje geleden dat ik aankondigde een ultrasoonreiniger aan te schaffen, maar inmiddels is dat gebeurd en heb ik het ding gebruikt om een aantal printen van de 12V LF6000W aan te pakken.

De reiniger is een 60W exemplaar voorzien van een 100W verwarming.

Ik besloot om de andere aangetaste FET print te nemen voor de ultrasoon behandeling.

Plaatje van de print voor behandeling:

Printje in het mandje tijdens de behandeling (in gedestilleerd water):

Het (hier nog natte) resultaat na (deze eerste) behandeling is:

Omdat werd aanbevolen een minimale hoeveelheid afwasmiddel toe te voegen aan het water, heb ik dat gedaan, zie volgende post.

Voor de tweede behandeling van het FET printje heb ik een druppeltje afwasmiddel in een kopje gedaan met ged. water, dit gemengd en daaruit 2 theelepeltjes toegevoegd aan het al aanwezige ged. water in de ultrasoonbak.

Hierna kwam deze FET print er zo uit (wederom nog nat):

Ik heb daarna nog twee printjes geselecteerd die nu in aanmerking voor deze tweede aanpak kwamen (dus 10 minuten met heel weinig afwasmiddel er bij), dat zijn de cpu print en de LF driver print.

Ze zagen er zo uit voor de behandeling:

CPU print voor:

LF driver print voor:

En zo zien ze er nu uit na de na behandeling en na met perslucht te zijn voorgedroogd en tenslotte een halve dag in de kruidendroger op 50 graden:

CPU print na:

LF driver print na:

De FET print heeft uiteraard ook de behandeling met perslucht nog over zich heen gekregen en ook de drogerij doorstaan.

FET print na drogen:

Op dit moment ben ik niet geheel ontevreden, maar er is meer dan deze printjes, want in de behuizing van de 12V LF 6000W bevindt zich meer verontreiniging. Naast een printje met een trafootje dat ik eerst zal los solderen is er ook zooi gekomen op het 'moederbord' en dat is te groot voor in het ultrasoontoestel.

Nu ben ik sowieso van plan ook nog eens met de ultrasone tandenborstel over de al behandelde prints te gaan (want ik zie schilfertjes van wat best wel eens aangetaste coating kan zijn, maar voor de zekerheid ga ik dat poetsen) en ik overweeg ook nog andere behandelingen voor deze prints, maar voor de grotere prints zal ik waarschijnlijk in elk geval met een alternatieve manier moeten komen.
Daarbij denk ik nu aan de natte tandenborstel, antikalk en uiteraard spoelen met gedestilleerd water en verder natuurlijk perslucht en de oven.

Vanwege de drukte op onze moestuin is het woekeren met de tijd, ik zal weer posten zodra er weer vorderingen zijn te melden.

is er ook zooi gekomen op het 'moederbord' en dat is te groot

De zooi die erop ligt heeft het meeste effect op ongewenste geleiding dus dat moet er zeker af. Ik denk wat er dan eventueel overblijft onder de componenten je daar geen last van hebt.

Mochten jullie, net als ik, je afvragen waarom er zo weinig verschil te zien is bij de FET print tussen het uiterlijk voor en na de behandelingen in de voorgaande berichten, dan heb ik hier het antwoord:

Dit is de andere FET print die ik had moeten nemen. Ik had per abuis de al eerder (weliswaar nog niet met een ultrasoon bad) behandelde FET print ter hand genomen! Geen wonder.

Deze moet dus nog.
Binnenkort het resultaat....