Hi,
De opmerking over het land van herkomst was gebaseerd op de gebruikte opamps, en verder had ik niet naar de foto's gekeken, alleen en analyse van het schema.
Dus ik zit vrijwel zeker fout wat de land van herkomst betreft, Frankrijk lijkt mij veel meer voor de hand liggend.
Ik zie nu op de foto's van het inwendige "normale" componenten die niet van Oost Europese oorsprong, sorry my bad. 
Laat ik dan nog maar wat uitleggen over het schema in groffe blokken, pak het schema er even bij en een biertje!
Voorafje
De gebruikte opamps hebben een open collector, als je dat even laat indalen, dan begrijp je de opbouw beter van deze voeding.
Er is altijd op een of andere manier een weerstand of stroombron, dat kan ook aanwezig naar een positieve spanning t.o.v. pen-4 van de opamps.
Referentie schakelingen
Er zijn twee Referentie fabriekjes, de eerste had ik al beschreven, die is opgebouwd met het IC 5MA1 en deze is voor de spanning sectie.
De tweede referentie is gemaakt met de Zener 5CR6 en de opamp 5MA3 en die referentie spanning wordt gebruikt voor de stroom instelling.
Stroomloop
IC 5MA4 is de vergelijker voor de stroom loop, deze vergelijkt de spanningsval die over de shunt optreed als de voeding belast wordt t.o.v. de spanning die van de potmeter 5P52 komt op de + ingang.
Spanning loop
Voor de spanning loop hebben we IC 5MA2 die vergelijkt de waarde op zijn -ingang welke vast zit aan de +sense lijn met de spanning die van potmeter 5P51 komt.
Vergelijker voor de spanning en stroomloop
De door mij veel aangehaalde techniek in de Harrison voedingen wordt hier ook "ongeveer" gebruikt.
Maar we gaan eerst naar de Powersectie, we hebben daar 6x een 2N3055 parallel staan om het restvermogen goed te kunnen dissiperen.
Deze zes stuks 2N3055 wordt aangestuurd door een zevende 2N3055 nu hebben we dus een Darlington.
De maximale stroom volgens het front van de voeding is 5-Ampere maar de meter geeft max. 6-Ampere aan, laten we daar dan maar vanuit gaan.
Iedere 2N3055 krijgt dus niet meer dan 1-Ampere te verwerken en samen met de max. spanning wordt er netjes binnen de 50-Watt per transistor gebleven in de meest ongunstige situatie.
De koeling met de ventilator helpt daar goed bij.
Maar nu weer terug en wal naar de basis van de Darlington, dat is de basis van 5Q61 en als we nu eens een ongunstige waarde nemen voor de hFE van 30x, dan is op dat punt een stroom nodig van ongeveer 7mA.
De 2N1711 verkleint de stroom nog verder n de collector weerstand 5R9 van 330Ω zou je ene piekstroom begrenzer kunnen noemen en hij verhoogt de HF stabiliteit.
De 2N1711 heeft een hFE die meestal boven de 100x zit, dus dan is er maar grofweg 70uA nodig om aan de uitgang 6-Ampere te laten lopen.
Mooi we gaan weer verder, 5R8 met de waarde van 2K2 trekt de basis van de 2N1711 omhoog en als er verder geen stroom en/of spanningsloop zou zijn en dan gaan alle zes de 2N3055 transitoren in verzadiging en komt de volle voedingspanning die op de buffer elco's staan op de uitgang klemmen terecht(min de verzadiging spanningen van de transistoren)
We wandelen nu van het basistouwtje van de 2N1711 naar beneden en komen dan aan bij twee hele rare dioden en dat zijn 5R7 van 1K5 en 5R15 die ook 1K5 is.
Deze twee weerstanden zijn uiteindelijk de collector weerstanden van de 5MA2 en de 5MA4 opamp, dus of de spanning opamp 5MA2 trekt het basistouwtje zover naar beneden als nodig of als de stroom hoger is dan ingesteld gaat opamp 5MA4 ook trekken aan het knoppunt van de 2N1711 basis, wie het hardste trekt is dominant en dat is in principe de stroom loop.
Dan houden we nog één opamp over dat is 5MA5 en die kijkt welke uitgang er het hards trekt aan het basistouwtje van de 2N1711 en laat dan de desbetreffende LED branden als de voeding werk als spanningsbron of stroombron.
Nog en puntje, de gebruikte opamps zijn nier gecompenseerd, dat is de condensator die bij iedere opamp aan pen-6 hangt.
De U/I loopstabiliteit wordt bij deze voeding schakeling bepaald door de delay in de Power sectie(2N1711 t/m 6x 2N2055) de uitgang condensator 5C31 van 2200uF en 5C8 voor de spanning loop en 5C9 voor de stroom loop.
Mijn mening is dat de uitgang condensator wel erg groot is gekozen en de rede is vrijwel zeker dat ze anders de stroomloop niet goed stabiel kregen.
Het kan zijn dat in de eerste versies van dit ontwerp nog tragere power transistoren hebben gezeten waardoor deze hoge waarde voor ene productie model nodig was.
Een modern opgebouwde lineaire voeding zou ongeveer aan 50uF/Ampère stroom voldoende moeten hebben, zeg naar boven afgerond 330uF of wat ook bij de low cost lineaire voedingen voor voorkomt is 470uF.
Wat het bij deze voeding echt kan zijn, of het lager kan, daar zijn aardig wat metingen voor nodig, dus als de voeding straks goed werkt,
hou gewoon rekening met de grote elco die over de uitgang staat en ga niet je microcontroler er mee voeden op 5 of 3.3V 
Maar eeehh, van mij mag het hoor, gaat bijna altijd goed, totdat je spanning potmeter kraakt, dat krijg je een zwarte vlek op het plafond van je werkruimte. *grin*
Gegroet,
Bram
