De basis was toen echt een basis (grond/referentieplaat), met daarin een emitter-prikkertje en een collector-prikkertje. Met een alpha van 1,5 of 2 liepen er dus ook aanzienlijke stromen in de basis: evenveel als de halve of zelfs hele emitterstroom.
Op zich opmerkelijk dat de alpha (Ic/Ie) groter dan één was. 'Gewone' moderne transistors zitten een klein beetje onder de één. Hoe dichter eronder, hoe groter de beta (Ic/Ib).
Hoe dan ook - in de gemeenschappelijke basisschakeling kwam de gain hoofdzakelijk van de spanningsversterking: de emitter kon je met een kleine spanning aansturen, terwijl je de collector met een grote belastingsweerstand gebruikte, waarover dus een grote signaalspanning ontstond.
Maar dat is grotendeels geschiedenis. Af en toe komt hier op CO nog weer eens iemand met de opmerking dat je de GBS zo goed kunt gebruiken voor VHF en hoger, maar in werkelijkheid wordt dat al decennia niet meer gedaan, omdat het met gewone torren niet meer hoeft.