Die SAA1064 is duidelijk. Zie hier:
https://datasheet.octopart.com/SAA1064T-N2,112-NXP-Semiconductors-data…
Dit is een I2C aangestuurd ding. Niet geschikt gemaakt voor lange afstanden. Maar je kunt zomaar mazzel hebben dat het werkt.
De leds en de knopjes zijn ook wel duidelijk. Ook lastig over langere afstanden maar ook dat zou zomaar kunnen werken.
Die ATML602 zie ik niet zo snel maar zou een I2C flash ram kunnen zijn. Daar zullen dan bijvoorbeeld de systeem instellingen in onthouden kunnen worden. Een cpu zou misschien ook nog kunnen. Alleen zie ik daar dan het doel niet direct van.
In die 14 pins connector zouden die 14 draden dus kunnen zijn.
2 draden voor een plus en een min aansluiting.
2 draden voor de I2C bus.
7 draden voor de ledjes en de drukknopjes.
Dan kom ik op een totaal van 11 draden. Ik heb er dan nog drie over. Die drie zouden een extra plus en min kunnen zijn om voldoende stroom naar het printje te kunnen sturen. De enige overgebleven draad zou dan nog een massa kunnen zijn die in de flatcable als scheiding tussen de I2C en de andere signalen ligt.
De enige manier om te weten of iets werkt is gewoon proberen. Als die chip inderdaad een geheugenchip is kun je als het niet (helemaal goed) werkt misschien je instellingen kwijt raken. Ik weet niet of er in kachels ook wel eens wachtwoorden of andere codes en zo worden gestopt. Maar ook dat is iets om toch even uit te zoeken.
Ik zet het er nog maar even bij: Het komt uit wiki:
De I2C-bus (spreek uit als: I kwadraat C bus), eertijds aangeduid met IIC-bus (Inter-IC-bus), is een synchrone, seriële bus, ontwikkeld voor datacommunicatie tussen microprocessoren en andere IC's, meestal op één enkele printplaat.
Het is dus uitgevonden door Philips (tegenwoordig NXP) en was in het begin zeer beperkt wat aantal deelnemers op de bus betreft en ook wat de afstand die gehaald kon worden. De videorecorders en kleuren tv's met teletext enzo zaten vol ic's die uitgerust waren met de I2C bus. Philips had ook meer dan overcomplete chipsets voor radio en TV toepassingen. Ook voor de afstandsbedieningen waren ic's met I2C.
De spi interface is betrekkelijk traag maar werd een enorm succes. Daardoor zijn er later upgrades gekomen. Snelheid werd wat opgevoerd, aantal deelnemers op de bus ging omhoog en er kwamen versterkers en repeaters om om verder weg te kunnen komen. Alleen voor echt lange afstanden is het nog steeds ongeschikt.
Motorola (tegenwoordig freescale) heeft in jaren tachtig de SPI (Serial Peripheral Interface) bus bedacht. Geen tweedraads zoals I2C maar een vierdraads bus. De snelheid van deze bus is een stuk hoger dan die I2C bus. Maar de SPI bus was ook meer bedoeld voor intercommunicatie tussen chips in computersystemen. In computer systemen is de datasnelheid belangrijker dan in RTV apparatuur. Het interesseert niemand wat als een TV een milliseconde later reageert op de afstandsbediening. Een computer systeem crasht als een paar bits iets te laat aankomen.
Die SAA1064 is een typisch jaren 80 ic dat in tv's en video recorders gebruikt werd om om het kanaal waarop was afgestemd weer te geven of de tijd van ingebouwde klokjes.
IC's beginnend met het typenummer SAA waren specifiek voor dit soort toepassingen. De microprocessors hadden meestal een 8051 core en heette ook vaak iets van SAA..... en ik dacht SAB als ze van Siemens waren. Ik zie in die kachel ook een cpu met de 8051 core zitten. Waarschijnlijk ook een lid van de familie uitgerust met een I2C uart.
De 8051 cpu was oorspronkelijk een microprocessor van intel. De rechten op de microcore zijn later verkocht aan een reeks ander fabrikanten zoals Philips en Siemens. Maar ik heb die core inmiddels in zoveel apparaten gezien dat het lijkt alsof het gewoon is vrijgegeven. Hoe dat exact is gegaan weet ik ook niet. Blijkbaar zit het ding ook in kachels.
