Stekkerbehuizing: hoe soldereren?

2,5mm² is VEEL te dik, 1,5 is meer dan voldoende in deze doosjes, als je geen enorme stromen gaat afnemen is zelfs 1mm prima, gebruik je het enkel intern dan mag het nog dunner.

En uiteraard soepel, voor iets als dit gebruik je nooit massief.

Ik heb een aantal van deze doosjes gebruikt, en het is niet heel moeilijk om die aan te sluiten.
Je hebt een stevige bout nodig, met grote vlakke punt, een potlood puntje ga je het hier niet mee redden.

1. De draden strippen, licht in elkaar draaien en vooraf vertinnen.
2. De cupjes in de behuizing heet stoken en vullen met soldeer
3. De vertinde draad in de cup steken, even doorstoken zodat alles vloeit en dan de bout wegnemen

Die actie moet redelijk snel, anders smelten de pennen uit de behuizing. Als je lang moet stoken om het soldeer in het cupje te laten smelten dan is je bout niet geschikt.

Ik zou de stekker in een (niet aangesloten!) contactdoos (bijv. van een verlengsnoer) stoppen, zodat tijdens het solderen 1) de pinnetjes wat beter gekoeld worden en 2) de pinnen in positie blijven tijdens het verwarmen en onvermijdelijke zachtworden van de thermoplastische kunststof.

Het beste is om eerst de pinnen te vertinnen (zo kort mogelijk verhitten; lukt het niet meteen goed, dan direct stoppen i.p.v. door blijven stoken, want dat geeft onvermijdelijk schade). Gebruik hierbij extra flux. Daarna goed af laten koelen, en met een tinzuiger de gaatjes weer leegzuigen. Ook weer opletten dat er niet te lang verhit wordt.

Daarna de voorvertinde draadjes in het gat stoppen en kort verhitten, met toevoeging van extra soldeertin (ik zou voor de ouderwetse loodhoudende tin gaan, i.e. SnPb 60/40). Daarna een krimpkousje over de soldeerverbinding krimpen, ter mechanische ontlasting.

Al met al kan het best tricky zijn als men niet goed kan solderen. Mogelijk dat er iemand op CO bereid is om eventjes te helpen, als u zegt waar u zich ergens bevindt? (ik vermoed BE). Met voldoende ervaring is het solderen een fluitje van een cent, maar zonder die ervaring kan het frustrerend zijn om dit tot een goed einde te brengen.

Ik zou inderdaad stranded draad gebruiken. 2.5mm² lijkt me vrij dik, maar weet niet hoeveel er geschakeld moet worden. Als 2.5mm² fysiek past in de gaatjes zou ik dat gebruiken, kan geen kwaad. Maar vereist wat meer warmte bij het solderen en maakt het wat moeilijker.

Laatste tip: gebruik een grote/zware soldeerbout, op wat hogere temperatuur. Dit geeft veel minder (kans op) schade dan lang lopen klooien met een te kleine bout (met te weinig warmtecapaciteit) op een te lage temperatuur.

[edit: eigenlijk dus precies wat Sine al zei terwijl ik m'n epistel aan het pennen was....)

Hoi

Beide bedankt voor het snelle antwoord! Het gaat 2x om een projectje met een Shelly 1pm + Shelly add on + DHT22. Op de ene wordt dan nog een elektrisch vuurtje in de badkamer ingeplugd, de andere een pelletkachel in de woonkamer. Vooral voor die eerste dacht ik dat 2,5 mm diameter beter zou zijn: de kabel past er nét in. Is dat eigenlijk in mm, daar mm² een oppervlakte is? Toch lees je vaak bij de 3 x 2.5 mm² i.p.v. 3 x 2.5 mm

Het soldeerstation was met een VTSSC40N, 24 V, 48 W. Het was ingesteld op 300 °C. Ik heb ook nog een eenvoudige 60W/220V. Het soldeersel was Sn/Cu 99.3/0.7, maar ik heb ook nog Sn/pb 60/40 liggen.

Voor het verwijderen van de 'foute' tin heb je het over extra flux. Ik wist dat dit helpt bij het solderen, maar wist niet dat het ook helpt bij het desolderen. Ik kreeg het in de cupjes niet meer vloeibaar: zou het kunnen dat er zaken verdampen, waardoor het minder vloeibaar kan worden? Het was wel met een potloodpunt, wat dus blijkbaar geen goede keuze was. Ik vermoed dat je met 'grote vlakke punt' de meeste linkse bedoelt? Dit zijn de soldeerboutpunten van mijn eenvoudige soldeerbout.

Ik heb een beetje ervaring met solderen, maar dus zeker niet genoeg .

Voor het verwijderen van de 'foute' tin heb je het over extra flux.

Zowel voor het solderen als het verwijderen van soldeer helpt extra flux.

Ik zou zeker voor de klassieke SnPb 60/40 kiezen (wel met harskern!); dat smelt bij een lagere temperatuur (dus minder warmte-inbreng nodig) en vloeit veel beter. En geeft een betrouwbaardere verbinding. Zelf gebruik ik niets anders dan dat.

Ik zou de omcirkelde soldeerpunt gebruiken, die ziet eruit dat hij flink wat thermische massa heeft en goed 'contact' kan maken met het werkstuk, met z'n vlakke punt. Of gewoon een goede 60-80-100W 230V-soldeerbout. Voor fijn en gevoelig electronicawerk is zo'n laatste bout wat minder geschikt, maar voor het meer grofstoffelijke werk zoals hier wel prima.

Bij het leegmaken van het gaatje kan een beetje perslucht mogelijk ook helpen, als u geen tinzuiger heeft; maar in dat geval wel een veiligheidsbril opzetten: vloeibare tin kan alle richtingen wegspatten met perslucht!

In plaats van het gaatje leegmaken kunt u ook proberen wat Sine adviseerde (gaatje vullen met tin; verwarmen, en vertinde draad in het gat met tinbad steken) maar zelf vind ik het prettiger werken om de vertinde draad in een voorvertind leeg gat te steken, en dan eventjes kort en snel de soldeerverbinding te maken. Maar meerdere wegen leiden naar Rome, wat dat betreft.

1,5mm² is voldoende voor 16A, en als het 'net' past dan krijg je het er nooit in.

Als je er moeite mee hebt dan loodhoudend soldeer gebruiken.
300 graden is veel te koud, zeker voor loodvrij. Bij loodhoudend zou ik zelf voor 350 of 370 gaan om iets als dit te solderen.

Je grootste probleem is waarschijnlijk warmteoverdracht, het moet van de punt naar je werkstuk, en daar moet flink vermogen in om het warm te krijgen, en je hebt ook een punt nodig met een beetje massa om dit te kunnen overdragen. Ook vloeibaar tin tussen punt en werkstuk helpt bij deze warmteoverdracht.
Een korte dikke punt met een vlak is eigenlijk wat je voor iets als dit wilt hebben.

Maar die zie ik niet in je verzameling terugkomen, ik zou de meest rechtse proberen, de meest linkse van je set heb ik nog nooit een goede toepassing voor gevonden. Doordat het blad zo dun is krijgt het geen warmte aangevoerd, ook die met de schuine kant lijkt me niet ideaal, die is vrij lang en relatief dun.

Het badje hoeft overigens niet leeg, als je het vloeibaar krijgt kun je de vertinde draad er in steken en even doorstoken tot het geheel vloeit.

Op maandag 9 juni 2025 20:48:47 schreef m2ts:
Is dat eigenlijk in mm, daar mm² een oppervlakte is? Toch lees je vaak bij de 3 x 2.5 mm² i.p.v. 3 x 2.5 mm

Bij draden voor elektrische voeding wordt altijd de doorsnede opgegeven, dat is inderdaad een oppervlaktemaat. Dus in mm².
Bij draden voor telecomdoeleinden wordt meestal de diameter opgegeven. Dus in mm.

Hoe langer je de soldeerpook op het in het plastic gewerkte contact houdt, hoe meer de kans dat het plastic smelt.

Nog een optie (bij regelbaar soldeerstation):

-soldeerpook op heetste stand (450 graden)
-gebruik tin/lood soldeer(restanten) (lager smeltpunt)
-met beetje flux contactjes en draad apart snel en ruim vertinnen.
-beide laten afkoelen.
-bubbeltje soldeer op je hete punt (liefst zonder harskern, dat gaat verbranden bij deze hoge temperatuur)
-de twee te solderen delen fluxen (draad en contact) en in positie brengen.
-nu snel met de bout beide delen verhitten tot het soldeer vloeit, meteen bout weghalen en ook meteen de verbinding koud blazen (ademlucht).

De grote hitte maakt dat het plaatselijk heel snel erg warm wordt, de soldeertijd is minimaal (halve seconde of korter) waardoor het plastic materiaal niet eens de kans krijgt om tot smelttemperatuur of vervorming te komen.

Op maandag 9 juni 2025 18:41:37 schreef m2ts:
Beste

Als de behuizing in het stopcontact zit, kan er nog een apparaat aangekoppeld worden, maar dat stukje van de behuizing is gelukkig met boutjes: dat lukt me beter .

Dan heb je het toch niet goed gedaan, zo hoort het niet.
Het maakt wel contact maar het is niet zo bedoeld, zo door een schroefgaatje!
De aardedraad hoort juist onder de aardstrip te zitten, tussen de aardstrip en een plaatje als moertje. Dus aan de zijkant invoeren die draad.

In een ver verleden (meer dan 20 jaar) soldeerden wij voor een bepaalde toepassing draden van ongeveer 0.75# aan M3 Bouten. Een paar druppeltjes Stoop (vloeibare grijze pap, een soort flux avant la lettre) op de bout, kort verhitten met een goede soldeerbout (de stoop begon zowat te "koken"), bout vertinnen en vertinde draadje vast solderen (soldeer vloeide mooi open en mengelde zich met de vloeibare tin). Het etiket kan ik helaas niet meer lezen waar de samenstelling op stond. Maar het kwam van onderstaande link:

https://stoop.be/nl/verkoop/soldeerpasta-en-vloeibaar-soldeersel

hier een foto van de massa (vloeibare tin):

Het product is nieuw vloeibaarder dan dat het er nu uit ziet, staat hier tenslotte al meer dan 20 jaar.

update:

hier een voorbeeldje (net gesoldeerd), tin vloeit mooi over de bout na paar seconden verhitten:
Dit gaat ook met dikkere bouten.
Gesoldeerd met Weller WR 3M, 420 graden, maar het gaat evengoed met de weller wsd 80

Soldeerpunt:

Op maandag 9 juni 2025 22:36:56 schreef vergeten:
[...]
Dan heb je het toch niet goed gedaan, zo hoort het niet.
Het maakt wel contact maar het is niet zo bedoeld, zo door een schroefgaatje!
De aardedraad hoort juist onder de aardstrip te zitten, tussen de aardstrip en een plaatje als moertje. Dus aan de zijkant invoeren die draad.
[bijlage]

Hangt er maar vanaf. Je hebt het over een plaatmoertje onder de strip, maar die zit niet bij alle contactdozen. Dan zit de schroefdraad in de strip en heb je geen andere mogelijkheid dan de draad onder de schroefkop te zetten. Maar ik zou er dan wel een passend oogje aan buigen.