Er is geen eenduidig antwoord op je vraag.
Wanneer je een audioketen hebt die uit meerdere modules bestaat is het verstandig om die modules op één punt aan elkaar te leggen, eerder dan door te lussen.
Maar binnen een schakeling kan dit een onderdeel zijn van een grotere strategie, of...niet.
Wat je wel steeds voor ogen moet houden is dat zowel voor wat het voeding gedeelte betreft als de ingangen en uitgangen, Een stroomkring steeds gesloten is.
Als er ergens stroom uitgaat, moet ze ook naar de bron terugkeren. Het is zaak deze stroom lussen zo kort mogelijk te houden en te zorgen dat de stromen van de verschillende kringen niet door gemeenschappelijke geleiders lopen.
Als bijvoorbeeld de retour van de voeding door dezelfde draad gaat als deze van de ingang, kun je door kleine spanningsvallen ongewenste brom in het ingangscircuit introduceren.
Zo is het bijvoorbeeld geen goed idee om van de uitgang van de versterker naar de luidsprekerplug te gaan en de massa daarvan via een lange aparte draad naar een sterpunt te brengen. Je retour signaal vloeit niet naar de aarde, maar moet immers terug naar de eindtrap om de stroomkring te sluiten. In dat geval zou de stroom een onvoorspelbare weg doorheen de
massavlakken van de print volgen waarbij oscillaties en brom juist bevorderd worden. Alles hangt dus af van de topologie van je versterker. Uiteraard dienen alle massavlakken op,hetzelfde potentiaal te staan, maar belangrijk is dat de in en uitgang en voeding niet hetzelfde pad volgen.
Het is ook een goede praktijk om de trappen van de versterker zo dicht mogelijk te ontkoppelen met condensatoren.
Als een versterker audiovermogen levert, varieert de stroom in de voeding uiteraard op hetzelfde ritme mee. Die kring wordt dan gesloten door de afvlak elco's in de voeding. Als je de eindtrap voeding ter plaatse nog eens ontkoppelt met bijkomende elco's , dan legt deze wisselstroom de kortst mogelijke afstand af, en kan deze de ingang niet beïnvloeden.
