Natuurlijk hebben we ook gekeken naar het gedrag bij dynamische belasting van de voedingen.
We hebben de voedingen belast met een wisselende belasting tussen 200mA en 800mA. Dit met een frequentie van 1kHz, en een vrij snelle stijgtijd van ongeveer 0,5µs. Eerder was hier een gedachte wisseling over met Blackdog. Hij vindt het zinniger om een wat langzamere stijgtijd van 5µs te meten. Dit omdat je dan beter het regelgedrag van de voeding ziet. Mijn achterliggende gedachte is dat real-life belastingen ook snel kunnen zijn, en dat met een snelle stijgtijd ook andere zaken als het gedrag van de regellus aan het licht kunnen komen.
Bij het opbouwen van de meetopstelling keek ik naar de aansluitbussen, en krabde me achter het oor:
Ik ben gewend om achterop een apparaatklem een draadje vast te schroeven, om daar aan te meten. Maar bij deze veiligheidsbussen gaat dat dus niet... Met name bij de Delta had ik door de vorm van die bussen aangenomen dat je ze open kunt schroeven. (Zo werkt het bij m'n TTi ook). Nee dus. Je ontkomt er dus niet aan om de serieweerstand (en de spanningsval daarover) van de banaanstekker in die bus mee te meten. (Oplossing is natuurlijk de voeding openmaken, en aan de achterkant van de bus meten 
. Daar hadden we geen zin in, en niet de tijd daarvoor.) We hebben verschillende soorten bananenstekkers & aansluit varianten geprobeerd om tot een zo laag mogelijke weerstand te komen...
Daarom vermeld ik bij de plaatjes hier niet de Ri van de voeding. Die zien we wel bij de meting van de uitgangsimpedantie, en daar kun je ook mooi het effect van dat meten inclusief de banaanstekker zien
Eerst gekeken naar de Delta E030-1:
Een vertrouwd beeld. Bij elke wisseling is er een over- of undershoot. De waarde wordt door de scope gemeten, en heb ik rood omlijnd.
Na die overshoot regelt de voeding snel weer bij, bijna zonder uitslingering.
En dan de Delta EST 150:
De EST 150 regelt dus een stuk trager als zijn lineaire broertje. De regellus heeft de 0,5ms van de halve 1kHz periode bijna helemaal nodig om weer bij te sturen. We hebben dat met een lagere frequentie gecheckt, maar na die 0,5ms gebeurt er niks meer. Alles onder controle.
De totale overshoot is wèl lager dan van de lineaire Delta. Daarom kon ik de verticaal inzoomen naar 20mV/div.
Maar er lijkt ook iets gemeens te zitten op de punten van de overshoots. Laten we dat is bekijken en uitvergroten:
Met een stuk snellere tijdbasis van 5µs/div zien we dat hier eerst een soort uitslingeringetje plaats vindt. Het zou het uitslingeren van het aangestoten uitgangsfilter kunnen zijn.
Eens kijken als we de stroomflanken minder stijl maken, wat er dan gebeurt:
We hebben de stijgtijd langzaam trager gemaakt. En inderdaad, bij 10µs was het effect zo goed als verdwenen. Je kunt er dus wel van uit gaan dat dit effect in de praktijk niet of nauwelijks zal optreden.
Nu die uitslingering weg is, is ook de piek-piek spanning van de overshoots een stuk lager geworden. Dat maakt het verschil met de lineaire Delta nog groter (Die natuurlijk ook wel wat beter is met een slomere stijgtijd)
En dat tot slot de LW-305KD:
Dat ziet er even anders uit...
Het eerste dat opvalt zijn natuurlijk alle piekjes. Je ziet ze hier veel beter als op de voorgaande foto's van m'n analoge scope (zoals die van de REK van flash2b). Dit omdat de schakelfrequentie willekeurig is. En die steeds verschuivende piekjes worden zowel door het analoge scherm als de sluitertijd van de foto uitgemiddeld. Het HMO plaatje hierboven is gewoon een moment opname.
Maar goed, als we dat gras wegdenken, dan zien we een regeling die na de (flinke!) overshoot heel snel weer terug is.
Wel zie ik nu, het plaatje nog eens goed bekijkend, dat er een soort rimpel op zit. Wat doet vermoeden dat er nog een hele langzame regeling plaats vindt, net als destijds bij de REK. Helaas hebben we daar niet naar gekeken. Dat is het nadeel van eerst meten, en pas later later het meetresultaat verwerken, als de de DUT alweer de deur uit is 
Wel hebben we bij de LW-305KD, omdat hij zo snel terug is, nog naar het 100kHz gedrag gekeken:
En dat ziet er voorbeeldig uit. De schakelpulsen zijn bijna verdwenen omdat je bij 100kHz ongeveer tussen de schakelfrequentie zit te kijken
Ik denk eigenlijk dat we hier, net als bij de REK van flash2b gewoon naar het laad- en ontlaad gedrag van de uitgangscondensator (uitgangsfilter) zitten te kijken.
Het belangrijkste resultaat van deze ronde was eigenlijk om te zien dat de schakelende Delta langzamer regelt dan de lineaire Delta. Omdat mooier te laten zien staan ze hier nog een keer samen in 1 plaatje:
Het geheel overziend:
Kijkend naar de snelheid waarmee een voeding na belastingsverandering bijregelt scoort de lineaire Delta E030-1 het best.
Maar kijken we naar het netste gedrag qua overshoot na belastingsverandering dan staat de schakelende Delta EST 150 ruimschoots boven aan.
De beste wensen voor een goed en gezond 2017!
Gertjan.
