Zo'n VFD zit vergeleken met een beeldbuis achterstevoren in elkaar.
De gloeidraad zit vooraan (zichtbaar) dan krijg je de roosters en daaronder de segmenten.
Met het rooster kun je een individueel cijfer 'activeren' en dan stuur je de segmenten (anodes) aan. De anodes hebben een fosfor laagje en lichten op.
Jouw voorbeeld buis met 9 cijfers heeft dus 7+1 (decimale punt) segmenten/anodes en 9 roosters en dus 7+1+9+2=19 aansluitdraden minimaal (ik ga er dan van uit dat er maar twee draden voor de gloeidraad aan zitten, zijn er soms meer)
Wanneer de gloeidraad op zeg -30 Volt gehouden wordt en de driver IC's zijn meestal gevoed met 5V en GND (en soms zit ook die -30V aangesloten) en zetten je logische niveau om in +5 of -30V, zowel voor de roosters als de segmenten/anodes.
Door op een segment +5V te zetten gaat er een electronenstroom lopen tussen gloeidraad en het segment/anode maar alleen maar als het bijbehorende rooster ook gestuurd wordt.
Om het hele display aan te sturen heb je of 9+8 IO pinnen nodig die allemaal gevolgd worden door een driver. Daarbij moet je dan zelf rekening houden met het feit dat er steeds maar 1 rooster tegelijk aangestuurd wordt.
Of je neemt een 4 naar 10 (of 16) decoder voor de roostersturing en dan heb je 4+8 pinnen nodig.