In zulke gevallen (veel SMD spul en zo) doe ik het meestal weer iets anders; minimaal een diode in sper over de voeding, maar bij voorkeur een triac met een weerstand en zener aan zijn gate als crowbar.
Crowbars hebben mij in het verleden al een hoop ellende bespaard; ik heb dan ook altijd een paar verschillende uitvoeringen ergens rondslingeren, die ik hobby-bob over een voeding zet terwijl ik dingen aan het testen ben.
Om zulke schakelingen stukje bij beetje te kunnen testen, wil ik ook nog wel eens de voeding onderbreken, en steeds een stukje van de schakeling voeding geven (met een draadbrug of 0-ohm weerstandje), zodat de schade beperkt blijft als het ergens fout zit. Een nadeel daarvan is natuurlijk dat je op die manier juist ook weer dingen om zeep kunt helpen, omdat je stukken gaat voeden via de ESD diodes op de signaallijnen, als je niet oppast.
Eigenlijk probeer ik proto's zoveel mogelijk met through-hole te maken, zodat alle IC's in voetje kunnen, en ze gemakkelijk vervangbaar zijn als het nodig is. Helaas is veel leuk spul niet (meer) TH verkrijgbaar, dus kun je niet anders dan SMD gebruiken.
Over 0-ohm weerstanden gesproken; kan iemand me eens uitleggen waarom die dingen gespecificeerd worden met +- 1% tolerantie?!?