Sorry dit is eigenlijk geen directe probleemvraag, maar meer een feitje dat ik onderzocht en waar ik eigenlijk al jaren af en toe mee werd geconfronteerd. Ik wou het hier even delen.
Moderne TV's met hogere beeldfrequenties hebben hardware aan boord die de pixels berekent voor de tussenliggende frames. Dit geeft een scherper beeld tijdens beweging. In de folder en menu's aangeduid als onder andere Natural, Perfect of Clear motion.
Normaal gesproken is videobeeld 50Hz interlaced (beeldlijnen om en om, eigenlijk dus 25bps) of zelfs 'progressive scan' (50 beelden per seconde). Een 100Hz scherm kan dan elk beeldje 2 keer op het scherm zetten, dit is rustiger voor je ogen. Om bewegende beelden soepeler en vloeiender over te laten komen kan er tegenwoordig met snelle hardware een berekening worden gedaan om de tussenliggende beelden te berekenen.
Dit werkt doorgaans prima voor sport, nieuws en typisch videomateriaal zoals reportages, talkshows. live tv etcetera.
Echter, sinds al bijna een eeuw kijken we naar films die op 24 beelden per seconde wordt opgenomen. Om dit op TV te krijgen wordt er linksom (iets versnellen) of rechtsom (1 beeld per seconde verdubbelen) 25 frames per seconde van gemaakt. Deze beelden twee keer laten zien geeft 50Hz. Prima, zo kijken we al 30 jaar naar TV, VHS, DVD etcetera. (Bluray kan wel 24 bps op het scherm krijgen).
Het probleem is dat de 'slimme' TV vervolgens heel nauwkeurig de tussenliggende pixels gaat berekenen waardoor films en typische op film gedraaide series een ongewoon scherp beeld krijgen, alsof je naar het acht uur journaal zit te kijken. Of naar Goeie Tijden Slechte tijden, want dat werd vroeger vanwege kosten en productiesnelheid gewoon op 50 bps video opgenomen, vandaar de naam 'soap-opera effect'.
Blijkbaar zit het zo in onze beleving ingebakken dat films en series op film worden gedraaid met 24 bps, dat zelfs wanneer een dergelijke film tegenwoordig op hoogwaardige digitale apparatuur wordt opengenomen, het resultaat uiteindelijk toch wordt uitgebracht met 24bps. Met het kenmerkende onscherpe bewegingsbeeld.
Soms wordt hier mee gespeeld, 'The Blair Witch Project' werd met 60 bps uitgebracht (de amerikaanse variant van onze 50bps). En de Hobbit draaide in digitale bioscopen soms als 48 bps versie. Dit werd zeker niet altijd positief ontvangen, hoewel het beeld scherper is, komt het als nieuwsitem (videoreportage) over.
Now you know... Mocht je bij jezelf of vrienden zitten en het beeld ziet er wat te scherp of te realistisch uit, het zit in onze cultuur, meestal helpt het om de TV op 'filmmodus' te zetten of zoek even naar een '....Motion' instelling en zet die uit.