Ja, Deurne/Helnaveen, Rosmalen, Jutberg, Lichtmis, allemaal gevaarlijke plaatsen
Kom je thuis met mooie spullen en dan weet je niet meer waar je het moet laten...
@Mans, dat is niet alleen als je te veel hebt, maar ook als je je werkplek en opslag volledig hebt gereorganiseerd. Je denkt dan dat je alle weer logisch hebt opgeborgen, maar als je dan iets nodig hebt, blijkt het toch niet zo logisch geweest te zijn.
Ik heb dat gemerkt toen ik mijn schuur heb gereorganiseerd met van die mooie stellingrekken van de Gammel. Ik loop nog steeds te zoeken.
Op 26 januari 2015 09:58:43 schreef MNM(tm):
[....] Het gekke is: neurotisch als ik (ook) ben, hou ik van opgeruimd. Merkwaardig is het dan ook dat als mijn hobbyhok vol staat met zooi, dat mijn hoardersgedrag duidelijk overhand heeft en alles wat er staat geen zooi is, maar spullen. Daardoor hangt er een heel andere waarde aan die 'spullen' en is het erg moeilijk de boel weer opgeruimd te krijgen (want dan moeten er echt dingen weg).
Dat is nu juist een kenmerk van die neurose
Op 26 januari 2015 11:59:39 schreef Diamon:
[....]
Zo nu en dan ruim ik mijn hok op. Al zullen jullie ook misschien datgene hebben wat ik heb: je komt weer iets tegen en je gaat niet verder met opruimen (zonder dat je je daarvan bewust bent) maar met dat wat je net tegen bent gekomen met opruimen.
Hoe herkenbaar!!!
Toch zijn er ook positieve aspecten:
Heel vaak heb ik dingen kunnen repareren, omdat ik "nog iets had liggen" wat niet meer verkrijgbaar is en daarmee een kostbaar iets heb kunnen redden.
Ik heb een verzameling restantjes hout (per slot kun je geen materiaal meer per cm kopen) dat scheelt een heleboel, doordat je niet steeds een nieuwe lengte moet kopen voor de 25 cm die je nodig hebt. Bij bouwmarkten en andere DHZ zaken is het devies: "Wat je niet nodeig/over hebt gooi je gewoon weg (hebben wij lekker de winst)".
Een en ander is bij velen van mijn leeftijd ook een gevolg van de na-oorlogse tijd: Iets weggooien deed je toen niet; repareren, die hap!
Waar ik echt spijt van heb, zijn de seriële kaarten die ik heb weggegooid. Ik had niet verwacht dat die er helemaal uit zouden gaan.
Tot slot had ik net een nieuwe donkerekamer ingericht toen de chemische fotografie instortte, mèt een dure Durst vergroter, ook voor 6×6. Die kan ik nog echt niet wegdoen. Ik heb nog zoveel negatieven en een goede chemische afdruk is nog steeds véél mooier en houdbaarder dan een een ding uit de printer...
Maar de discussie maakt wel wakker!