Je kunt via een 'debug' command de gegevens via de pc zichtbaar maken. In dit geval dus de status van de poort op de BS2.
En je hebt weer gelijk, de status blijft constant 1 en moet inderdaad de levels converteren.
Je kunt via een 'debug' command de gegevens via de pc zichtbaar maken. In dit geval dus de status van de poort op de BS2.
En je hebt weer gelijk, de status blijft constant 1 en moet inderdaad de levels converteren.
Op 17 november 2009 11:53:22 schreef Hitman:
Ik ben van ná het TTL gebeuren. Je weet wel datacommunicatie (RS232, RS485 ethernet, etc)
Van na het TTL gebeuren? Je bent 11 jaar ouder dan ik, en ik heb meer dan genoeg met TTL gespeeld.
Als we het nou CMOS signalen noemen, is dat nog steeds actueel hoor. Voor deze toepassing komt dat op hetzelfde neer, omdat ze gedeeltelijk compatible zijn.
Ik kan me niet voorstellen dat ze zulke kleine signalen gebruiken, waarschijnlijk moet er nog ergens een pull-down weerstandje aan of zo.
Ik ben een laatbloeier:)
Alles zit compleet ingegoten en ik kan dus niet zien hoe het eruit ziet. (helaas)
Golden Member
eerst maar eens een 10k pull-up en als dat niet werkt een 10k pull down. Zo maak je hem niet kapot, en heb je kans dat je signaal beter wordt.
fripster
Ik heb nog geen scope-plaatje gezien, daar zou je snel genoeg aan moeten kunnen zien of het nodig is het signaal een pull-up of -down te geven.
Scope plaatje wordt lastig, ik heb nog zo'n oude beeldbuis jongen die op kolen werkt. En het kabeltje van de digitale camera hebben de kidz nog steeds niet boven water.
Zal vanmiddag verder gaan aan het project, moet nu eerst andere zaken voorruit helpen.
@Hitman
Maak je email even openbaar, ik kan je helpen aan het schema van de SL2 lezer.
Zet 'm als PDF op het uploadarchief zou ik zeggen.
Ben benieuwd, zullen wel gewoon een paar hall-sensoren zijn.
edit: Reggie66 stuurde mij een mail met de file, hij staat hier.
[Bericht gewijzigd door Jochem op woensdag 18 november 2009 13:26:44 (31%)
Hé Reggie66, dit is fantastisch man.
Morgenochtend heb ik in de planning staan om hier mee aan de gang te gaan. (is er vandaag niet van gekomen)
Ik hoop dat het zo wel gaat lukken.
Bedankt.
Voegt niet heel veel toe hoor, het zijn inderdaad hall-sensoren en je moet voor de precieze levels alsnog op je scoop kijken, want ze hebben het over een range.
Het voegt inderdaad weinig toe. Als ik op de scope kijk zie ik wel de de "0" (2,0V) en de "1" (3,9V) maar de µc doet hier helemaal niets mee. Pullup of pulldown weerstand veranderd daar niets aan.
Had ik maar naar mijn vader geluisterd en was ik maar doorgegaan met leren. Maar ja, die verekte dyslexie nekte me hè.
Zal vanavond nog een uurtje of wat besteden aan het project, eens kijken hoe ver we nog gaan komen.
@Reggie66 : Je hebt niet toevallig het schema van de 'andere'kant ?
Nee, helaas, ik heb geen schema maar wel een getekende componenten opstelling, maar daar heb je niets aan, hier kun je niets uithalen.
Wel kan ik je nog melden dat het clock-signaal uit de flanken van de data gehaald wordt. De snelheid van het doorhalen van de "pas" bepaald de clock en is dus variabel.
Stuur mij anders even een mail voor jouw mail adres.
Eh, hoe kan ik jouw een meel sturen ?
Op 19 november 2009 11:08:19 schreef Reggie66:
Wel kan ik je nog melden dat het clock-signaal uit de flanken van de data gehaald wordt. De snelheid van het doorhalen van de "pas" bepaald de clock en is dus variabel.
quote]Oké, ik vrees dat ik heer moet gaan afhaken. Ik ben geen SUPER elecronicus. Ik ga zeker nog aan de gang net een handvol torren om te kijken of ik hier iets mee kan.
Even proberen om het uit te leggen hoe het protocol in mekaar zit:
Als je kijkt naar het "aanzicht" van de sleutel zie je dat er vier magneetjes op 1 lijn liggen. Het komt nooit voor dat alle magneten die op 1 lijn liggen gelijk gepolariseerd liggen er is altijd verschil in polarisatie tussen de afzonderlijke magneetjes.
Er veranderd dus altijd een nivo (van de vier hall-sensoren) bij het inklokken van een nieuwe "4 bits code" (= 1 nibble), deze verandering kun je gebruiken als kloksignaal om de nibble te latchen. Dit gebeurt 12 keer bij het doorhalen van de sleutel. Dus eigenlijk heb je na het lezen een "woord" van 12 nibbles = 6 byte code.
Succes ermee !
Dat is vrij normaal bij dit soort constructies, je ziet het ook bij bankpassen. Gewoon op de flanken lezen, that's all en daar hoef je geen 'super electronicus' voor te zijn.
Levels moeten geen probleem zijn. De 1 is hoog genoeg, alleen de 0 is te hoog, dus die moet je wat verleggen. Een handig gekozen spanningsdeler zou nu om te testen al voldoende kunnen zijn, als je wilt kun je daar (later) nog een tor bij zetten.
Honourable Member
Ik ben me bewust dat dit een (zeer) oud topic betreft, maar ik kan hier wel degelijk iets nuttigs toevoegen...
De sleutel is gecodeerd met 4 kolommen van -als ik me goed herinner- 14 rijen magneetvelden (N of Z), waarbij er altijd minimaal 1 polariteitswisseling per kolom aanwezig is tussen opeenvolgende rijen. De eerste en laatste rij zijn vaste maar verschillende codes zodat kan worden bepaald hoe de sleutel over de lezer werd gehaald.
Ik kan me alleen niet meer herinneren of een noordpool nou een positieve of negatieve verandering van de uitgangsspanning gaf, maar dat is met een scope makkelijk te achterhalen.
De ingeslagen letters en cijfers hebben weinig tot geen relatie met de aangebrachte codering, die komen uit een database waar de 'echte' sleutelnummers instaan. Die bestaan uit een systeemcode en een sleutelnummer, met een eenvoudige crypt eroverheen.
Het feit dat er letters op de sleutel staan betekent dat ze zijn gemaakt met de machine waar ik het hier over heb, vóór die tijd werden er (handmatig!) twee getallen van vier cijfers ingeslagen...
De SL2 lezers bestaan in enkele verschillende uitvoeringen, ze hebben allemaal vier analoge uitgangen.
De oudste zijn tamelijk kritisch op hun voedingsspanning (8V±0.1), latere versies hebben een ingebouwde regulator en accepteren (als ik me goed herinner) 6-14V.
Zonder sleutel heerst er een rustspanning van ongeveer 4V (oudste lezers) of 2.5V (latere generaties).
Er is geen sprake van wat voor protocol dan ook tussen lezer en centrale bij een SL2; de doorhaalsnelheid van de sleutel wordt alleen begrenst door de AC koppeling in de centrale (icm de multiplex-snelheid) en de maximale snelheid van de sensoren.
Latere lezer versies (SL3 en SL4, te herkennen aan een zwarte rand onder het RVS) hebben een ingebouwde processor die de analoge signalen vertaalt naar digitale signalen (open drain), deze bestaan met een magstripe (clock/data) en met een wiegand (D0/D1) interface al is de laatste vrij zeldzaam.
Het ingangscircuit van de centrale is (in de SL2 configuratie) niets meer dan een venstercomparator die over de 4 (AC gekoppelde) ingangen wordt gemultiplext, zodat er onderscheid kan worden gemaakt tussen ruststoestand en sleutel data.