Velen van ons kennen het (om maar een beetje in CO gebied te blijven. Anders mijn oprechte excusses dat ik niet binnen het kader blijf)
Veel COers liggen voor met denken en doen op anderen. Electronica wordt vaak geassocieerd met Nerds en Geeks die vanwege hun hoge IQ in een volledig isolement zitten en alleen contacten kunnen leggen middels een forum met overwegend "lotgenoten". Vriendjes maken onder het mom van:"ik heb een technisch probleem. Chatten??"
Welnu even serieus...
Ik kreeg net een verhaal te horen van een jongetje dat gediagnosticeerd is als zijnde "hoogbegaafd".
Alleen is het nu zo (en nu weer even in mijn eigen geleving van alles in grafieken willen zien) dat het bij hem "scheef" loopt (in mijn beleving)
Hij is goed in programmeren, talen, rekenen etc etc, terwijl hij nog maar 6 jaar is!!
Nu het dilema: Doordat een hoog IQ bija nooit over de hele linie evenveel boven het gemiddelde uitsteigt (en dus in mijn bewoording van grafieken "scheef" is) kan hij uitblinken in de reeds genoemde zaken, maar (ver?) acher blijven in (voor hem) minder belangrijke zaken als in dit geval schrijven!!
Deze jongen blijft nu waarschijnlijk zitten omdat hij niet aan elkaar kan schrijven!
In mijn beleving absurd. Want waar wordt er hedentendage nog gelet op de kunst van het schrijven! Juist. Alleen op school.
Het is een kwestie van fijne motoriek, wat welliswaar belangrijk is in het leven. Maar ook zo belangrijk dat je een heel schooljaar tegen frustraties oploopt omdat je medeleerlingen je niet begrijpen omdat je "verder" bent dan zij?
Tot zover even.
Hebben jullie als die hard electronici dat ook ooit zo ervaren, het gevoel hebben vóór te lopen op school zonder dat men begrip had voor je ver gaande kennis in het rekenen met weerstanden, transistoren, condensatoren
(ik moet natuurlijk wel een beetje in het gareel blijven )