Hi,
Jochem
Als ik het over betrouwbaarheid heb, bedoel ik niet de precisie van de regeling.
Dan heb ik het over de complexiteit van het toegepaste regelcircuit.
Dit bestaat bij een computer regeling uit een computer en uit software, dit is inherent minder betrouwbaar dan een simpele oplossing zoals door mij aangedragen.
Een Watchdog zoals Roland aangaf kan daar weer een stukje bij helpen om de betrouwbaarheid te verhogen.
Alhoewel ik ook las dat bij de eerdere versies van de Arduino Nano de Watchdog weer problemen opleverde... tja altijd wat
Wat ik al aangaf is, dat met een processor zoals de Arduino een goede ventilator regeling te maken is, daar twijfel ik niet aan.
Zoveel is daar nu ook weer niet voor nodig en de 8 bits PWM is ruim voldoende volgens mij.
Koekoeksklok
Het klopt wat Jochem zegt over de gain van je nu gebruikte schakeling met twee transitoren.
De eerste transitor zou ik een klein signaal type voor nemen zoals een BC547 of een 2N3904.
Maar een spanningsdeler aan de ingang en bepaal met een regelbare voeding de verhoudng van de weerstanden zodat je een redelijke regeling krijgt.
Ook zou ik beginen met R2 in jouw schakeling iets van 1K te nemen, want je DC gain is erg hoog.
De gain is nog wat lager te maken door bij de eerste transistor een emittorweerstand op te nemen, denk dan aan 470 Ohm.
Regel de spanning nu met een voeding aan de ingang van de transistor schakeling tussen 0 en 5V.
Kies nu de waarden van de ingangsspanningdeler zo, dat je een redelijk mooie regeling krijgt over het spannings bereik van 5V aan de ingang van de deler.
Dit zorgt er dan ook voor, dat je een groot deel van je PWM bereik gebruikt.
Je kan ook nog een elco over de eerste transistor (over E)zetten, deze zorgt er dan voor dat de ventilator altijd even start bij "power on" onafhankelijk van de aansturing.
Voldoende mogelijkheden om te spelen/leren
Als het goed is zijn de twee power transitoren redelijk gelijk en door de emittor transitoren worden dit nog beter gemaakt.
Ik kwam niet verder dan een procent of 5 verschil in stromen en bij de meeste metingen rond de twee procent.
Het is belangrijker dat de sensor voor je vantilator zo dicht mogelijk bij de warmte bron zit.
Ook al is bij volle belasting de ongelijkheid 10% in dissipatie, dan is het nog beter de sensor dicht bij de koelste transitor te hebben.
Dit omdat de sensor bij de koelste transistor altijd nog beter werkt dan ergens in het midden van de koelplaat.
Belast de voeding eens maximaal en voel dan het warmte verschil bij de transitoren en in het midden bij de sensor.
Je zal merken dat het vrij lang duurt voor de warmte bij de sensor is, dat is je "lag"
Hoe sneller je de transitoren zo koel mogelijk kan houden, des te grotes wordt de betrouwbaarheid van je transistoren.
Gegroet,
Blackdog