Show your projects! Part 16.

Maar dat werkt niet zo effectief als op de vinnen blazen.

Larie!
Ik heb indertijd vele testen gedaan met een Swiftech MC-462 massieve koperen processorluchtkoeler op een zwaar overklokte AMD processor, er was misschien 0.1°C verschil tussen blazen of zuigen...

maakt volgens mij ook weinig uit. Bij blazen zuig je koude lucht aan en die verdrijft de opgewarmde lucht. Bij afzuigen verwijder je de opgewarmde lucht en de plaats daarvan wordt weer ingenomen door koele verse lucht, je zuigt dus ook verse lucht aan. Het gaat om een zo effectief mogelijke stroming zodat de warme lucht niet weer wordt aangezogen of geblazen. Of je dat nu doet door blazen of zuigen maakt niet uit als het debiet maar gelijk is.

Fred, probeer eens een kaars uit te zuigen vanaf een afstand van tien centimeter. En ga dan eens 2x verderweg staan (20cm) en probeer hem dan uit te blazen.... D'r zijn toch echt verschillen....

Ik heb een computer waarbij op de CPU zo'n zalmmann waaier zit. Daar zit gewoon los boven een fan te blazen. Als die zou zuigen werkt het niet. Maar als je inderdaad zorgt dat de lucht echt langs het object moet wat gekoeld moet worden maakt het niet uit.

Het hangt er helemaal vanaf hoe de lucht over de vinnen geleid wordt.
In het doormij beschreven geval ligt de fan met zijn aanzuigopening op de vinnen. Vooral als je dan nog all open vinnen afdekt, vloeit alle lucht langs de vinnen en heb je maximaal rendement. Je krijgt op die manier een soort laminar flow effect en dat is de beste manier va warmte afvoer.

Ook weer een beetje verder met de bouw van mijn nieuwe setup 2010.

(Klikbaar beeldjes).
Het bevat de centrale interface die in de frame van de setup moet gebouwd worden. De MAX II CPLD board komt erboven op als peggyback module. Hierdoor beschik ik over heel veel I/O pinnen (max 88 pinnen zijn vrij voor de user)

Hier hezelfde boardje maar nu met de MAX II erop:

Bedoeling was om eerst een geetst printje te laten maken maar de layout is iets moeilijker uitgevallen waardoor enkelzijdig het niet meer haalbaar was. Voor dubbelzijdig kon ik het dan evengoed terug via de oude methode maken met gaatjesprint.
Alle componenten zijn nu gesoldeerd, de onderkant wordt nu de volgende dagen volgelegd met fijne draadjes. Deze toepassing combineert hardware via een CPLD boardje samen met verschillende AVR controllers met software. Op deze interfaceboard staat de ATmega328P die voornamelijk de taak van de display ondersteunt en de wireless RFM12B module voor de remote flitsers. De CPLD neemt vooral de highspeed taken van het lasersysteem en de verwerking van het gereflecteerd laserlicht om uiteindelijk de camera te kunnen sturen. Binnen 40 usec wordt bepaald of iets infocus inbeeld komt. De berekening maakt ook het verschil tussen het binnenvallend omgevingslicht en het gemoduleerde laserlicht.

Op 11 december 2009 20:12:09 schreef fotoopaKlikbaar beeldjes)

Pure schoonheid

Tja, fotoopa misgebruikt elektronica om plaatjes te schieten van zijn ... elektronica.
Maar mooi is het zeker. Telkens weer...

Op 11 december 2009 12:49:46 schreef Turbokeu:
[...]Larie!
Ik heb indertijd vele testen gedaan met een Swiftech MC-462 massieve koperen processorluchtkoeler op een zwaar overklokte AMD processor, er was misschien 0.1°C verschil tussen blazen of zuigen...

probeer dat nu is met een koeler met vinnen

Mooi!
Mag ik vragen hoe u de print zo mooi egaal belicht heeft?

Op 9 december 2009 19:09:15 schreef Jan Kersen Beekhout:

nu lees ik tot 2A af op de mA precies.

[rolt met ogen mode]
met zo een ching chang chong ding , een ongecalibreerde shunt . mag je blij zijn als er 1 cijfer na de komma juist is ...

Het aflezen op de mA precies kan kloppen, maar of die waarde dan ook echt klopt, dat is een 2e natuurlijk

Foto's worden altijd gemaakt met mijn oudere D200 camera en de AF35-70/2.8D lens. Voor belichting gebruik ik de ingebouwde flits omdat het rap zou gaan. Foto's kunnen wel beter maar voor dit doeleind voldoen ze wel.
Ik had de schema's nog vergeten:

Schema bevat niet zo heel veel spannends gezien het meestal interfaces zijn. Heel veel SPI lijnen worden gebruikt en ook nog een I2C voor de timechip.
De display interface staat afzonderlijk en is ook via SPI verbonden. Voordeel van SPI is dat je de communicatie moogt onderbreken of even uitstellen zonder dat je hiervan hinder hebt. Tijden zijn helemaal niet kritisch. De nominale snelheid is altijd 2MHz voor mijn SPI verbindingen. Software is assembler.
Hier de display interface met 24 extra inputlijnen:

Klikbaar beeldje is wel vrij groot formaat!

De print voor de display met keyboard volgt binnen een paar weken. Daar is iets meer mechanisch werk aan.

Die fotoopa blijft de prof op gaatjesprint, vraag me elke keer weer af hoe hij het zo ordelijk houd...

Ik teken mijn printen met eagle en doe daar ook de plaatsing net zoals je een print zou laten maken. Daar kun je vrij optimaal je componenten plaatsen omdat je ziet waar de verbindingen naar toe lopen. De afmetingen en bevestigingsgaten liggen dan ook al vast en je kunt de bestukking beginnen. Als er dan een weerstandje 6 rasters moet hebben om beter te passen dan pas ik dat ook aan. Je schema en bestukking blijven dan perfect in overeenstemming en je hebt meteen een mooie documentatie. Maak je later een variant hierop dan kun je al snel bepaalde delen hergebruiken.

Ik gebruik heel veel SPI tussen de modules. De signalen SCL, SDO, SDI, CS_RD en CS_WR zijn gewone I/O pinnen omdat ik ze gewoon zelf in een routine ga gaan sturen. Dit geef je de max snelheid en je mag zoiets gewoon onderbreken door interrupt indien nodig. Maar tot heden heb ik zelfs geen interruptroutine moeten gebruiken. Ik maak wel snel gebruik van meerdere kleine controllers om de taken te verdelen, liever dan alles in een te moeten proppen en dan timingsproblemen te hebben. Functie's verdelen ook beter zo.

Als je gaatjesprint gebruikt dan kun je ook mooier je componenten opstellen omdat je minder gebonden bent aan layout. Een draadje 1cm verder leggen is helemaal geen probleem maar je opstelling is veel mooier.

Erg mooi en strak, zonde om weer in te kasten, alleen is bij mij 1cm draad meer meestal niet zo'n goed idee. Ik heb altijd ruzie met gaatjesprint, dat eagle idee is wel handig. Ik bouw meestal met de dode tor methode. Het voordeel is dat ik meestal letterlijk de schema layout kan gebruiken, het nadeel is dat het er nog al amateuristisch en klungelig uitziet terwijl het best moeilijk bouwen is wil je zo kort mogelijke verbindingen houden. Vooral met SMD. Gestapelde onderdelen, bruggetjes van onderdeeltjes en gefreesde stukjes, halverwege ben je alle overzicht kwijt. Dit is de mixer/frontend van een DC ontvanger

Maar netjes lukt soms ook zoals deze oscillator:

, wat een spaghetti! Ik raak nu soms het overzicht al kwijt op gaatjesprint, wat moet dat dan wel niet zijn!

lol wat een contrast tussen fotoopa en fred101

Om het overzicht te bewaren kun je ook met verschillende kleuren draad werken. Of niet...

Groeten, Bram

't probleem wat ik heb met gaatjesbord en de bouwsels a-la fred is dat het eigenlijk meteen in een keer goed moet zijn. Als je nog moet 'tweaken' wordt dat al snel heel vervelend,en het is helemaal rampzalig als je ontdekt dat je de verkeerde datasheet voor je neus hebt gehad -- bouw maar opnieuw op, want lossolderen en hersolderen zit er niet in.

Lossolderen en opnieuw bouwen kan prima op gaatjesprint mits je een redelijke/goede kwaliteit print gebruikt en weet hoe je een soldeerbout moet hanteren

het enige wat ik vervelend vind bij gaatjesborden van velleman det de eilandjes snel loslaten als je ze te heet maakt en je bout niet stil genoeg houd.
dan wordt det resultaat... zo lelijk.

electronica moet mooi zijn, volgens een sig van een niet nader genoemd lid:

even the invisible must be perfect

Bram, uC en losse periferals? Niet meer van deze tijd he! Al eens aan een PIC gedacht?

@FlipFlop,

Pfffff.. hardstikke modern bordje, zit zelfs een GAL op

Groetjes, Bram

GALs zijn jaren 80. Toen had je ze nodig

Er is nu eenmaal verschil tussen de toepassingen. Zoiets als Fred101 is totaal anders dan een pure digitale toepassing. Ik heb in het verleden heel wat 144 MHz toepassingen gemaakt. Toen was vertinde plaat het meest gebruikte materiaal en de layout was bijna altijd een soort luchtmontagebouw. Maar met wat ervaring werkte het behoorlijk en dat is heel belangrijk. Mijn ervaring dateert van de jaren 1960. Toen was ik heel actief op de 2 meter band (ex ON5DK). Zelfbouw was toen ook de enige haalbare (betaalbare) oplossing.

Voor gaatjesprint gebruik ik altijd epoxy print, nooit van die lowcost karton versie's want de eilandjes komen zo los van die dingen. Voor de draadjes gebruik ik origineele wirewrap fijne draadjes. Ik heb er hier nog van vroeger want op het werk gebruikte ik ze altijd. Maar mijn huidige voorraad is nu bijna op. Bestaat ook in vele kleuren maar doorgaans gebruik ik groene kleur omdat het mooi uitkomt met de epoxy printen.

Maar zelfs UHF designs kun je mooi voorbereiden in eagle als je maar weg kunt om je eigen lib aan te maken. Dan is er nog nauwelijks een beperking voor de plaatsing van je componenten. Het is toch altijd beter als je de optimale schikking vooraf wat kunt bepalen. Maar nogmaals UHF is geen digitaal.

Dat je losse componenten gebruikt als pheriferie zoals bprosman doet is voor mij geen probleem. Vroeger beston er gewoon niets anders en de ouderen zijn zo opgegroeit. Al mijn oudere prototype kaarten waren altijd double europa kaarten met soms 100 IC's erop, allemaal wirerap draadjes. Daarvoor bestond er een wirewrap toolje en speciale ICvoetjes met lange vierkante pinnen waarrond je de fijne wirewrap draad kon ronddraaien met die tool en dan solderen. Die wriewrapdraad was vernist, geen isolatie in pvc zoals nu en die vernis was soldeerbaar op hoge temperatuur (soldeerpin NR 8 van Weller). GAL's werden massal gebruikt. Ik heb hier nog een 68030 board waar heel veel van die gal's gebruikt werden (type 20V8). Dat was de tijd voor de CPLD's.

Maar de tijden veranderen en je moet je wat aanpassen. Dit tracht ik nog zoveel mogelijk te doen niettegenstaande ik nu op 'rust" ben. Vandaar de FPGA's CPLD's en AVR controllers die nu massaal gebruikt worden. En dit alles tegen een fractie van de vroegere prijs.