Ik heb best wel wat ervaring met optische links, SFP's en dergelijke.
Om die dingen te gebruiken om een 32-lijns, 10MBit backplane te vervangen kan best (er kan makkelijk 320MBit/s over de meest waardeloze fiber) maar er is een reden dat optische backplanes nog steeds nauwelijks voorkomen.
Het is moeilijk en duur.
Met wat aandacht voor de afscherming en afsluiting kun je makkelijk 10gbit/s over een korte afstand koper (bijv. 1-10 meter) krijgen.
Zonder speciale moeite kun je 10mbit/s over een enkel draadje krijgen.
Hoe je het ook draait of keert, koper is op die afstanden veel goedkoper dan glas. Dus gebruikt iedereen koper, en geen glas.
Als je een koper-interface gaat verglazen moet je met een hoop dingen rekening houden. De lastigste (technische, de lastigste in het algemeen is kosten!) is wellicht timing.
Zodra je een paralelle bus serieel maakt (en dat moet als je van 32 koperdraadjes naar 1 fiber wil) loop je minimaal 1 klok van je paralelle bus aan vertraging op. (uitgezonderd pathetishe gevallen, zoals een 4 bit 1MHz bus van een 4004 over een 10Gbit SFP, dat kan inderdaad in 1ns)
Daar komt nog vertraging van je optica etc bij. Lang niet alle bussen kunnen daarmee overweg.
Daarnaast hebben de meeste optische verbindingen geen apart kloksignaal. Dat kun je (ten koste van een extra fiber) meesturen, maar dan moet je nog een frame-sync hebben (welke bit is de eerste van de 32?). Normaliter wordt de klok geregenereerd uit het fiber-signaal (CDR, clock-data-recovery), maar dat kan alleen als er voldoende flanken in het signaal zitten, dus ook als er 1MByte aan nullen verstuurd wordt.
Normaal wordt daarvoor een scrambling gebruikt, maar dat vereist speciale chips (het kan ook met een FPGA of zelfs met TTL-logica, maar het is niet triviaal).
Afijn, als je een beetje pech hebt is de elektronica om een backplane bus te verglazen, en op de bestemming weer te ontglazen ingewikkelder als de elektronica die eigenlijk in het backplane ging.
Leuk hobbyprojectje, maar wat wil je bereiken?
