Jammer dat zijn artikelen een opeenvolging van linken en verwijzingn zijn. Om te lezen ben ik nu aangewezen op mijn ipad en de linken naar de plaatjes werken niet. Eens kijken of ik het boek zelf kan vinden.
Wat ik van hem lees brengt me in verwarring. Het verteld me eigenlijk hoe ik denk dat het is, ik kon niks revolutionairs of raars vinden dus blijkbaar is mijn opvatting over condensaors dan niet in overeenstemming met de gevestigde wetenschap. Displacement current van Maxwell is bv nieuw voor mij en past niet in mijn eigen plaatje van een condensator.
Dus ik ben erg benieuwd naar Catts complete theorie. Ik zit namelijk nog steeds met wat dingen betreffende transmissielijnen waar ik me maar gewoon bij heb neerglegd. Als hij zegt dat een condensator een transmissielijn is, en een condensator geen zelfresonantie heeft betekent dat dus ook dat een transmissielijn geen zelfinductie heeft en tevens dat een transmisielijn een condensator is. Mijn idee is nog wat anders.
Elke stroomgeleider werkt een magnetisch veld op als er stroom doorloopt. De frequentie maakt niet uit. Ook bij DC alleen wisselt het veld dan niet.
Tussen twee punten met en spanningsverschil heerst een electrisch veld, ongeacht de frequentie.
Maar is dat zo ?
Neem twee geleider en span ze naast elkaar. Zet er spanning op en laat ze open aan de andre kant en er ontstaat een electrisch veld. Zou je een voltmeter aan het einde plaatsen dan meet je spanning maar zelfs de beste voltmeter sluit de kring zodat er wat stroom gaat lopen dus dat is geen test, we zeggen dat de ene draad negatief geladen is en de andere positief Dat betekent dat er een initiele stroom moet lopen totdat beide tov elkaar geladen zijn. Je zou ook kunnen stellen dat er niks gebeurt tot we het meten. ( klinkt een beetje als schrodingers kat verhaal als ik het zo terug lees) het electrisch veld is er niet, pas als we het meten. Maar als we de draden aan het uiteinde dicht bij elkaar brengen en de spanning opvoeren springt er een vonk over. Dat kan alleen als er dus stroom door de draad loopt. De vonk gaat door de lucht dus die vertegenwoordigd een weerstand. En als dat gebeurdt in dit geval moet dat dus altijd gebeuren. Er moet dus een initiele stroom lopen door de geleiders bij het aansluiten van de spanning. Hoeveel hangt af van de weerstand gevormd door het medium tusen de twee geleiders. Maar dat betekent eigenlijk dat er dan stroom moet blijven lopen. Dus twee open geleiders hebben voor DC een zekere impedantie tov elkaar maar dat mag je niet zeggen. Zodra beide geleiders zijn opgeladen zou de weerstand verdwijnen. Dat kan niet lijkt me. Hier zit dus iets wat niet met overeen stemt. Als er geen potentieel verschil is tussen de uiteinde van twee draden kan er geen vonk over springen, als er wel potentiaal verschil heerst loopt er dus een "minimale" stroom. ( ik heb het over DC).
Als we twee draden pakken, of een stuk coax aangesloten op DC dan noemen we het een aansluitsnoer.
Als we twee platen pakken heet het ineens een condensator. Maar met twee platen parallel kun je een prima aansluitsnoer maken, alleen noemen we het dan bv stripline ipv condensator. O nee, dat mag niet bij DC, dat mag pas bij 0,00000000000.......01Hz. Met twee draden parallel kunnen we een prima condensator maken, we mogen het dan geen aansluitsnoer meer noemen, dan is het inens een gimmick condenstor.
Als er stroom loopt door en geleider ontstaat er een magneisch veld. Sluiten we een geleider aan op een bron naar een weerstand en een tweede terug naar de bron dan is er een potentiaal verschil tussen de twee draden naar de weerstand en er loopt permanent stroom, maar volgens bovenstaand verhaal liep dat er al. Naast een stationair electrisch veld hebben we nu ook een magnetisch veld.
Zetten we nu ipv DC hier AC op dan krijgen we te maken met zelfinductie tgv het wisselende magnetische veld. De twee geleiders hebben nu capaciteit tov elkaar en we noemen ze ook inductief. We noemen het nu ipv aasnsluitsnoer een transmisielijn. Het zijn echter nog steeds twee parallel geleiders met een belasting.
Halen we die belasting weg dan hebben we de situatie als bij DC. Nu heten twee parallele draden alleen een tranmissielijn en heeft het wel inens een impedantie. Ze hebben capaciteit tov elkaar en de draad vormt een spoel. Het geheel heeft een ohmse weerstand op zijn resonantie frequentie. Wat bij DC niet mag, mag hier wel.
Pakken we twee platen ipv draden noemen we het ineens een condensator. Ergens is er een schemergebied waar je overgaat van draad naar plaat en dan verandert dus het hele systeem. Een condensator zou geen poel zijn en geen transmisie lijn. Maar volgens de wet van Fred bevatten die platen een zekere mate van zelfinductie ( freds kat 
, sla die twee stukken rond draad van je transmissielijn plat, nu heb je twee platen, is het nu een transmisielijn of een condensator, waar is de spoel gebleven ? )
Maar dan gaat Catt de mist in, een condensator heeft geen zelfresonantie anders dan tgv ijn pootjes. Maar als een condensator een transmissielijn is, heeft een transmisie lijn dus ook geen resonantie.
Als je naar mijn condensatortjes kijkt, en naar de coaxiale dan zijn dat gewoon open stukken tranmissie lijn. Een stuk afgeknipt RG58 is ook een condensator.
Verwarrend, had ik het maar niet gelezen, bedankt FET
