Labvoeding eigenschappen, meten & vergelijken

Ha testman,

Een mute knop lijkt inderdaad makkelijk te maken. Simpel schakelaartje op de uitgang.
Maar kijk naar het inschakelgedrag van de Kenwoods. Dat is de valkuil!
Als je het schakelaartje op de uitgang sluit, en er is toevallig een sluiting in je schakeling, dan dumpt de uitgangselco z'n hele energie inhoud. Want die is niet stroom begrensd....

Wel mee eens dat zo'n schakelaartje veel beter is dan zonder!
Maar de oplossing van TTi is beter.....
Edit: Dus zorgen dat de uitgangselco NA dat schakelaartje zit...
Edit2: En zorgen voor een inwendige load (stroombron!)over de uitgangsklemmen. Om bij "mute" die uitgangselco leeg te trekken... En sowieso beter regelgedrag van je voeding bij kleine uitgangsstromen. (hij wordt zelfs een beetje 2 kwadrant)

groet, Gertjan.

Van een gestabiliseerde voeding volgt de uitgangsspanning de referentiespanning. In mijn belevingswereld zou ik zeggen: Zorg dat de referentiespanning nul Volt of stroombegrenzing nul Ampere wordt door de muteschakelaar. Voordeel: de muteschakelaar hoeft weinig vermogen te schakelen. Dat doet het regelcircuit wel voor jou en die is toch al goed ontworpen. Nadeel?

Ha ohm pi,

Als je een voeding ontwerpt lijkt me dit een elegante oplossing. Kun je ook de spanning mooi geleidelijk op en neer rampen.
Alleen de spanning naar nul is natuurlijk genoeg, de stroom wordt dan vanzelf nul .

Maar dit in een bestaande voeding toevoegen zal voor velen lastig zijn.

groet, Gertjan.

wat de elco doet als je sluiting hebt met inschakelen is minder belangrijk als dat je de begrenzing te hoog hebt ingesteld, 100ma nodig en 200ma ingesteld sloopt meer als je iets eraan hangt wat zo snel stuk zou zijn. m'n zelfbouw heeft 100uf op de uitgang, de 10A delta met thyristor voorregeling heeft 72.000 uf op de uitgang zitten, die zal eerder iets slopen. echter gebruik ik die niet zo snel voor iets gevoeligs wat maar 200ma nodig heeft..

Ha Testman,

Je tipt in 1 post 2 mijn inziens belangrijke punten aan

1 Inderdaad is het probleem van de uitgangselco dat zijn energie inhoud niet stroom begrensd is. En daarmee dus toch je schakeling kan slopen.
Ik wil dit nog laten zien....

2 Het is verstandig een voeding "op maat" te gebruiken!
Voor de meeste elektronica schakelingen zal een voeding van van een paar honderd mA voldoende zijn.
Toch zie ik steeds weer vragen in topics als de CO voeding, of de voeding van Blackdog, of die maximale stroom niet hoger kan. Liefst 3A of 5A. Waarschijnlijk met het idee meer is altijd beter.
Maar die zwaardere voeding is veel lastiger op 100mA in te stellen, en zul je met subtiele schakelingen eerder brokken maken.

Heb je soms inderdaad ook grote stromen nodig, dan is het gewoon beter om 2 voedingen te gebruiken. Een kleinere (en stillere) voor het subtiele werk, En een dikke jongen (geschakeld?)voor botter krachtwerk.

groet, Gertjan.

Ik heb nog wat verder gekeken naar de stroombegrenzing van de labvoedingen.

Stel, ik heb een schakelingetje dat 50mA trekt. Dus ik stel de stroombegrenzing van mijn voeding in op 100mA.
Dan is mijn schakelingetje helemaal safe... Toch?

Hoe snel grijpt die stroombegrenzing eigenlijk in? En er is altijd nog een uitgangselco die nooit te beroerd is om z'n opgeslagen energie er uit te gooien

Laten we maar eens kijken.
Ik gebruikte deze test opzet:

De labvoeding staat op 12V ingesteld, z'n stroombegrenzing op 100mA. Met S1 open loopt er 54mA. Door S1 te sluiten willen we zo'n 3,5A trekken, maar daar steekt de stroombegrenzing een stokje voor.

In de praktijk zag dat er zo uit:

Ik meet de stroom over een inductiearme Vishay thick film weerstand.
De extra load (op de koelplaat) schakel ik met een MOSFET. die wordt gestuurd met DC uit een Arb generator. Zo kreeg ik minder schakel dender dan met een mechanisch schakelaartje. (Nog even gespeeld met pulsen met instelbare stijgtijd. Dat is geheel dendervrij, maar je tast ook al snel de hoogte van de eerste stroompiek aan...)

Maar eens kijken wat de voedingen doen.
Als eerste de Mietro-Josti 723:

Groen is de uitgangsspanning, die instort op het moment van kortsluiting, blauw is het verloop van de uitgangsstroom.

Oeps.... Als ik sluiting maak schiet de stroom eerst naar 3,4Ampere, voordat de stroom terugzakt naar de ingestelde 100mA......
Toch is de Mietro-Josti hiermee nog (net)de beste van de groep.
Het is vooral de energie van de uitgangselco die hier gedumpt wordt, en die is met 64µF niet zo groot. Na 0,8mSec zit de stroom weer onder de 0,5A.

En dan de Delta Elektronika E30-1:

De Delta laat hier dezelfde steek vallen.
Zijn uitgangselco's zijn wat groter (2x 100µF). Dus is de stroompiek wat hoger met 3,6Amp, en duurt het langer voor de elco's leeg zijn. Na 1,6mSec is de stroom weer onder de 0,5A gezakt.
Hier zie je ook wat duidelijker contactdender bij het inschakelen van de extra belasting. Voor ons meetresultaat maakt dat niet uit.

En dan de Kenwood PA18-6A:

Hier zien we nog wat anders... Naast het dumpen van de uitgangselco duurt het hier ook even (0,3mSec) voor de stroombegrenzing in actie komt. Gedurende die 0,3mSec staat de voeding dus z'n volle uitgangsstroom in die laagohmige belasting te duwen! (hier 3,8A, begrensd door 2,5Ω load en 1Ω meetweerstand) 0,3mSec is natuurlijk niet lang, maar niet fijn voor veel halfgeleiders.....
Daarna zijn de elco's vrij snel leeg, zodat na ong. 1,4mSec de stroom toch weer onder de 0,5A komt.

En tot slot de TTi PL303QMD:

De TTi vertoont hetzelfde gedrag als de andere voedingen....
Met een piekstroom van 3,7A, en een tijd van 1,4mSec voor de stroom weer onder de 0,5Amp is.

Dit is dus een test waar alle voedingen een flinke steek laten vallen....

Ik heb hier bewust weer alle plaatjes laten zien, omdat je niet goed genoeg doordrongen kunt zijn van dit gedrag van voedingen!
Dit is dan ook een test die iedereen met zijn voeding zou moeten doen.

Een vraag is natuurlijk wel hoe schadelijk die korte piek is voor de aangesloten schakeling. Dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van de schakeling, en waar precies de gebruiker z'n foutje maakt....
Toch is het wel een stroompiek waarbij veel halfgeleiders plots zouden kunnen bedenken dat ze eigenlijk een fuse zijn....

groet, Gertjan.

Gertjan, weer mooie plaatjes.

Dit resultaat was te verwachten zolang er een wat grotere elco over de uitgang zit.

Ha rbeckers,

Ik denk dat veel mensen niet die verwachting hebben.....
Ken jij een voeding die dit gedrag niet vertoont?

Groet & tot morgen!
Gertjan.

Misschien (!) de Keysight voedingen, bijv. de U8000 serie, of de oude Hameg HM8040 want die heeft maar 10µF over de uitgang.

M.b.t. dat verwachten. Soms zie en hoor je een klein vonkje bij het kortsluiten van de uitgang. Ik weet niet of dat meer mensen is opgevallen.

[Bericht gewijzigd door rbeckers op vrijdag 18 maart 2016 20:17:04 (35%)

10uF uitgangscapaciteit is toch een factor 10x...20x beter dan de gemiddelde voeding. Onder aan de streep gaat het om de opgeslagen hoeveelheid energie die in de schakeling gedumpt kan worden.

Die U8000 is geschakeld: Ripple and Noise (25 °C ±5 °C)CV: 12 mVp-p....)

Die vonkjes zijn mij ook opgevallen.

Wat wel positief is dat stroomregeling van de voedingen voldoende snel bleek. Zelfs die Kenwood valt nog wel mee.
Ik zou wel eens een voeding met de regelingen in software willen meten

nog een groet, Gertjan.

Hi,

Nou Gertjan het is zelfs nog veel erger wat de piekstromen betreft als je zin hebt in mijn topic te kijken dat dat psu destroyer mark I heet.
www.circuitsonline.net/forum/view/113455/3

Je komt op pagina 3 een plaatje tegen van de stromen die ik heb gemeten aan een Low ESR elco van 470 Ohm, TADA! 580 Ampere!
Natuurlijk geheel afhankelijk van de gebruikte elco en de totale aanwezige weerstanden waarover de elco ontladen wordt.

Het lijkt er soms op alsof de elco een slecht ding is in een voeding, in het geheel niet!
Zonder een goed netwerkje van condensatoren en/of elco's aan de uitgang van "simpele" voedingschakelingen is het dynamische gedrag slecht en de voeding onstabiel.
Het is wat Gertjan en ik ook al eerder heb aangegeven, ken de eigenschappen van je meetinstrumenten, dus ook die van je voeding.
Een "One Power Supply Fits All" is simpel weg Bullshit.

Zonder de elco's aan de uitgang van jullie voedingen zouden jullie vele malen meer moeten gaan betalen voor deze voedingen.
De schakeling wordt veel complexer vooral bij bij wat grotere stromen.
Deze zijn wel te koop en dat zijn eigenlijk erg dikke Opamps die trouwens maar met een in verhouding lage capaciteit kunnen worden belast.
Wil je meer informatie hier over kijk dan maar eens bij de industriële voedingen van b.v. KEPCO en HP.
Je vind makkelijker de info als je bij Google 2 en/of 4 quadrant als zoeksleutel toevoegt.

Je gaat merken dat een fabrikant het niet helemaal goed op orde heeft zoals bij mijn Rigol DP832,
die voor 3 Ampere max uitgangsstroom een elco van 470uF over de uitgang zet.
Goed uitontwikkelde schakelingen kunnen meestal met ongeveer 50 á 68uF per Ampere toe, en natuurlijk zijn hier uitzonderingen op.
Rigol zit 3x zo hoog als het gemiddelde.

Wat velen ook niet weten is dat als ze een te testen apparaat op hun LAB voeding aansluiten
en in dit apparaat zit een dikke elco over de voedingspanning, dat de voeding dan kan gaan genereren...
Bij veel lineaire stabilisatie IC's zie je vaak een grafiek hoeveel de condensator minimaal moet zijn en wat de maximale waarde is voor een stabiel gedrag aan de uitgang.
Er wordt meestal simpel gedacht over voedingen en het is o zo complex

Een van de redenen dat ik in voedingen ben gedoken, is het opblazen van een mooie referentie,
hier had ik goed de pest over in en ben dus goed gaan uitzoeken wat nu echt de oorzaak was (in/uitschakel aberraties in dit geval)

Mooi, nu weer iets anders doen (voorbereiden op morgen in Den Bosch)
Gegroet,
Blackdog

Ook bij schakelende voedingen, eigenlijk bij alles, is er een maximum aan de aan te sluiten condensator.

Een voeding kan lastig zijn. Dat heb ik deze week weer eens ervaren. I.p.v. een Traco DC/DC converter gebruik ik nu twee stuks twee kamer klassieke E-I trafo's om van 25VAC ±15VDC 50mA te maken.
De Traco gaf t.g.v. de capaciteit tussen in- en uitgang iets teveel storing. En Traco is een van de beste.

Ha Blackdog,

"50 á 68uF per Ampere", dat is een mooie vuistregel die ik niet bedacht had. Daar zit de Delta dus een factor 4 boven.
De Mietro-Josti klopt wel, en de TTi, en zeker de Kenwoods zitten daar onder, vanwege de hogere stroom.

Even OT: ben benieuwd wat je voorbereidt voor Rosmalen.... Ik stop wat flappen in m'n zak, en dat is het wel. Hoop je morgen te zien!
Edit: CO voedinkje?

groet, Gertjan.

voedingen met een thyristor voorregeling hebben de meeste capaciteit aan elco's op de uitgang zitten, daarna de regelbare smps voedingen. voedingen welke het minste capaciteit op de uitgang hebben zijn doorgaans lineare voedingen. natuurlijk omdat de voeding al stabiel is, bij smps en thyristor voedingen is die niet bepaald zuiver door die keuze van aansturen..

in een philips PE voeding smps van het eerste uur, zat een thyristor op de grote elco secundair. deze zorgde dat de elco snel kon worden ontladen als je van 30V naar 5V draaide met de tenturn. die thyristor zat op een groot koelblok..

Ik ben bezig geweest om de karakteristiek van de uitgangsimpedantie van een voeding versus frequentie te meten.
Voor ik die resultaten ga posten wil ik eerst wat meer uitleggen over die uitgangsimpedantie.
Het leuke is dat je aan de hand van die karakteristiek allerlei eigenschappen van de schakeling kunt afleiden.

Als voorbeeld zie je hier de uitgangsimpedantie van een LM317:

Kijk vooral naar de "kale" curve, dat is die "without C_adj".
Je ziet dat die curve recht loopt, tot zo'n 400Hz, en dan schuin gaat oplopen.
Dat komt omdat er een sterk tegengekoppelde versterker is gebruikt om die uitgangsimpedantie zo laag te krijgen.
Open loop heeft die versterker dus maar een bandbreedte van 400Hz. Ga je hoger in frequentie dan neemt de tegenkoppeling af, en daarmee stijgt de uitgangsimpedantie.

Natuurlijk wordt hiermee ook de brom onderdrukking minder boven die 400Hz. Dat zie je dan ook in de ripple rejection karakteristiek:

Die is dus min of meer de inverse van de uitgangsimpedantie.

Dat oplopen van die uitgangsimpedantie, en daarmee slechter onderdrukken van brom & storing bij hogere frequeenties is (deels) op te vangen door een uitgangscondensator.

Hier als voorbeeld een paar curven van een voedings ontwerpje van me:

De rode curve is de uitgangsimpedantie van de kale elektronica, zonder C's
Die elektronica is breedbandiger dan gebruikelijk, en met weinig tegenkoppeling, vandaar dat hij er anders uitziet dan bij bovenstaande LM317. Maar duidelijk is dat boven 20kHz de elektronica niet snel genoeg meer is om bij te kunnen regelen, en de uitgangsimpedantie schiet omhoog.
De paarse curve is de impedantie van een 100uF elco. En de lichtblauwe curve geeft het resultaat van de gecombineerde uitgangsimpedantie.
Je kunt hier dus mooi zien hoe een goed gedimensioneerde uitgangselco de regeling kan aanvullen.

In de volgende post gaan we zien hoe dat er bij m'n voedingen uitziet.

groet, Gertjan.

Ik heb de uitgangsimpedantie versus frequentie van mijn labvoedingen gemeten.

Ik wilde eens kijken of ik in 1 keer een curve kon meten. Dus niet punt voor punt, maar een hele curve in 1 sweep.

De uitgangsimpedantie meet je door de uitgangsstroom te variëren, en de daardoor ontstane rimpel. Met R_i = ΔU / ΔI is dan de uitgangsimpdantie te berekenen.

Ik stelde mijn load in op 600mA, en moduleerde die belasting met de generator van Clio tot die stroom varieerde van 200mA tot 1000mA. ΔI is nu dus constant 800mA.
Dan is het verder simpel, met Clio sinus sweepen, de rimpel meten, en die omrekenen naar R_i. Daarbij er wel aan denken dat de dBV waarden rms zijn en dat ik voor ΔU de momentele (top-top) waarden nodig heb....

In de onderstaande grafieken heb ik de waarden voor R_i op de Y-as er tussen haakjes bij gezet. Die moet je wel met een korreltje zout nemen, zo precies is b.v. de stroom niet in te stellen (op de scoop). Maar het gaat ook meer om de vorm van de curven, en orde van grootte.

Al eerste de Delta Elektronika E030-1:

Dit is een mooie, klassieke curve. We zien dat de open-loop bandbreedte slechts zo'n 50Hz is. (klopt ook wel voor de gebruikte 741 opamps) Daarna gaat de uitgangsimpedantie oplopen omdat er steeds minder loopgain is. Tot er bij 20KHz een plateau gevormd wordt door de uitgangscondensators.

Aangezien ik die er zelf ingezet heb is dit ook een mooi punt om het systeem te checken. Er zitten 2 elco's parallel met een ESR van 74mΩ en 100mΩ in serie, totaal dus 87mΩ.
Ik meet een R_i van zo'n 100mΩ, dus dat klopt wel ongeveer.

En dan de Kenwood PA18-6A:

We zien weer hetzelfde model curve. De knikken in de curve zijn herkenbaar, maar minder geprononceerd.
Wat wel opvalt dat Kenwood nr.1 minder open-loop versterking heeft dan de andere 2! Aan de serienummers te zien is hij de jongste van de 3.

Verder met de TTi PL303QMD:

Deze curven zien er wel wat anders uit dan het klassieke model.
Deze voeding is ook anders van opzet dan de overigen. In plaats van de de enkele regellus van de overige voedingen zijn er hier meer regellussen actief: de pré regeling en de lineaire post regeling.

Ik heb beide kanalen geplot. Paars is het goede kanaal, grijs is het kanaal dat de extra uitslingering gaf bij de dynamische load testen. Ook hier gedraagt dit kanaal zich anders, met minder tegenkoppeling in het hoog. Wat de verdenking dat er een tegenkoppel (compensatie) Ctje mist versterkt....

Verder zijn er wat kleine bromprobleempjes te zien onderin de curven. Waarschijnlijk veroorzaakt in de meetopstelling. Een combinatie van het netfilter met Y condensatoren in de PC èn in de TTi.

En tot slot nog de Mietro-Josti 723:

Deze voeding heeft weer een klassieke curve, maar de impedanties liggen wel hoger...
Hier zit nog een extra adder onder het gras. Deze voeding heeft een analoge stroommeter, die zit tussen print en uitgang, en z'n weerstand wordt natuurlijk bij de Ri opgeteld. Op deze voeding heeft die meter omschakelbare stroombereiken: 100mA-500mA-1A-5A. Ik ben daar nog even ingedoken en heb de Ri geplot met de verschillende meter bereiken:

Zoals je ziet maakt dat erg veel uit! Die omschakelbare stroombereiken zijn erg handig, maar je schakelt meteen ook de Ri van je voeding om...... (Voor een lager stroombereik is een hogere shunt weerstand nodig)

Als je dus je voeding van analoge meters wilt voorzien zou ik er dus zeker voor zorgen dat de stroommeter binnen de tegenkoppellus komt . edit: Daarmee bedoel ik dat de meter zit vóór het punt waar de tegenkoppeling wordt afgetakt. (meestal de spanningspotmeter) Nog beter om een al bestaande (shunt)weerstand te gebruiken. b.v. I meet weerstand van de stroomregeling, of een emitter weerstand van de uitgangstorren.

Als laatste nog een plaatje met alle voedingen te samen:

Alle curven volgen dezelfde lijn, behalve de TTi, vanwege z'n andere opzet.

De Delta haalt de laagste impedanties (tot 2kHz...), wat correspondeert met z'n lage ruisvloer.
De Mietro-Josti heeft de hoogste impedanties, maar dat komt dus voor een flink deel door de stroommeter die tussen voeding en uitgang hangt.

De Delta en de Kenwoods hebben een kleine open-loop bandbreedte, met veel gain, De 723 heeft wat meer open-loop bandbreedte en minder tegenkoppeling. (klopt ook met 723 datasheet, ook daar zie ik ong. 1kHz open-loop bandbreedte)

Wat vooral ook duidelijk is, is dat als je de Ri van een voeding wilt bepalen, je goed moet nadenken bij welke frequentie je dat wilt doen! Een andere frequentie zal een andere Ri opleveren....

Ik heb gekeken in hoeverre de Ri die ik bepaald had bij de dynamische load tests correspondeert met deze metingen. In grote lijnen blijkt dat te kloppen

groet, Gertjan.

Gertjan, ik zou de stroommeter voor de regel lus, dus niet in de lus, zetten. Liever een kleine offset dan moeilijkheden met een regel lus.

René,
Ik bedoelde hetzelfde. Alleen kwam het bij mij krommer mijn bek mond uit

Ik heb de originele tekst aangevuld om wat duidelijker te zijn. Voor je het weet heeft iemand een voeding gebouwd met een mooie meter die de tegenkoppelstroom staat te meten....

groet! Gertjan.

[Bericht gewijzigd door miedema op zaterdag 26 maart 2016 08:21:12 (45%)

Als extraatje heb ik nog een bijzondere impedantie curve voor jullie:

Drie maal raden van wat voor voeding dit de uitgangsimpedantie is....

Het is dan ook geen gewone voeding, het is de HP 6824A Power Supply / Amplifier.
Dat is in feite een grote vermogens opamp, met DC via een potmeter op z'n ingang zodat hij zich als voeding gedraagt.

Aan de curve zien we dat deze opamp een hele kleine open-loop bandbreedte heeft. (ontwerp is dan ook van 1966)
En wat er gebeurt als er geen uitgangs elco toegepast is. De uitgangsimpedantie blijft stijgen door het afnemen van de versterking, en dus de tegenkoppeling... Hier is de Ri bij 80kHz al 10Ω!

Hier de HP 6824A in actie:

Het leuke van dit ding is dat als je hem als voeding gebruikt het een 2 kwadranten voeding is. Je kunt vloeiend overgaan van een positieve naar een negatieve uitgangsspanning.

Schakel je om naar de Amplifier Mode, dan wordt het gewoon een versterker. Met een maximale uitsturing tot plus/min 50V en 1A (-3dB 20kHz).
Handig om achter een generator te zetten als je wat meer spanning en/of stroom nodig hebt!
Of een voeding waar je zelf een brom of stoorspanning op wilt moduleren.

groet, Gertjan.

Ik lees al een tijdje mee en ik vind het allemaal erg interessant.
Ook mooie grafieken en scope plaatjes die de materie waarover gesproken word weer duidelijker maakt.

Christiaan

de stroommeter binnen de tegenkoppellus komt . edit: Daarmee bedoel ik dat de meter zit vóór het punt waar de tegenkoppeling wordt afgetakt. (meestal de spanningspotmeter) Nog beter om een al bestaande (shunt)weerstand te gebruiken. b.v. I meet weerstand van de stroomregeling, of een emitter weerstand van de uitgangstorren.

Dit is duidelijker. Maar als je bij meer dan een uitgangstor voor één emmitter weerstand, van die per tor een weerstand, kiest, dan heeft dat ook nadelen.

Ha rbeckers,

Nu druk jij je onduidelijk uit....
In elk geval was mijn idee om de bestaande emitterweerstand meteen ook als meet shunt te gebruiken. En dus niet daar weer een aparte meetweerstand mee in serie te zetten....

Helder communiceren blijkt elke keer weer een kunst

Gerrtjan, dat onduidelijke is toch geen wedstrijd?

Beste René,

Zoals je weet hou ik niet zo van wedstrijdjes.
Het was me gewoon ( na verschillende malen herlezen) niet duidelijk wat je nu precies bedoelde.....
Doelde je op mogelijke onbalans tussen de eindtorren? Of een extra weerstand in serie met de emitterweerstand??

Ik ben blij met je kritische noten, soms heb ik zelf niet in de gaten dat wat ik schrijf voor anderen wellicht minder helder is, of ook anders gelezen kan worden.

Die opmerking over waar een Ampère meter te plaatsen was bedoeld als hint voor toekomstige (ver)bouwers. Vooral een eye-opener voor een onverwacht neven effect, en een richting voor eventuele oplossingen. Niet meer dan dat. Die bouwer (en dus ontwerper!) mag dan zelf de voor en tegens voor zijn toepassing afwegen.

Tenslotte ging het hier over impedantie curven, en dan wil je niet verzeild raken in zijstraten van mogelijke onbalans tussen uitgangstorren etc.
Misschien ga ik er te gemakkelijk van uit dat als ik een paar punten aangeef een ander de lijnen tussen die punten wel kan trekken. Mijn idee is dat als je dat soort dingen niet zelf kunt bedenken, je ook geen aanpassingen, zoals een meter er bij plaatsen, moet doen

Wellicht had ik die hele meter opmerking beter achterwege kunnen laten....

groet, Gertjan.

Gertjan, ik denk soms wat te ver vooruit.
Onbalans tussen de stromen in de emitterweerstanden was wat ik bedoelde. Die onbalans kan door verschillende zaken komen.

Die stroommeter zelf, zowel analoog als digitaal, kan inderdaad voor onverwachte effecten zorgen.
Je voorlaatste opmerking (niet zelf kunt bedenken) is terecht. Maar wat als de bouwer dat niet beseft? Dan is zo'n opmerking over een stroommeter toch goed.