Inmiddels zijn we vier maanden verder en heeft De Oplichtende Röntgenbuis nog wat ontwikkeling meegemaakt. Tijdens de feestdagen de boel opgelicht tot hilariteit van de kleinkinderen. Hoe harder geschreeuwd, hoe meer licht. Dan heb je geen vuurwerk meer nodig.
Als eerste met de voeding aan de gang. Een ringkerntrafo van een halogeenlamp leverde voldoende vermogen bij iets te veel spanning. Daar heb ik wat wikkelingen vanaf gehaald, maar ook een tweede wikkeling bijgelegd. Met de tweede wikkeling ga ik de stuurelektronica voeden, zodat die gescheiden blijft van het vermogensdeel.
Maar op zo'n breadboardje is een schakeling toch geen lang leven beschoren. Dus wat zoekwerk en met KiCad aan de slag gegaan. Na enige oefening had ik een duidelijk schema getekend. Iets meer oefening en het ontwerp voor de printjes was daar.
Mijn plan was het geheel in te bouwen in een oud houten kastje met een verhaal, vreemde vorm en al veel gebruikssporen, maar toch.
Daardoor ben ik op drie printjes uit gekomen. Een hoofdprint met de voedingen en de sturing van de röntgenbuis. Los daarvan een printje voor de microfoonschakeling en één voor de PWM regeling. De printjes zo besteld bij JLCPCB en tot mijn verbazing lag een week later de set printjes op de deurmat.
Bij controle bleken de gate en drain van de FET verwisseld te zijn. In de KiCad bibliotheek staat hij goed, dus dat zal ik zelf mogelijk verwisseld hebben?
Dat was snel opgelost door de sturing niet via de print, maar direct op de gate aan te sluiten en de drain een stukje door te trekken.
Het was natuurlijk vooraf allemaal wel uitgedacht, maar of in de praktijk ook zo is blijft altijd nog een verrassing.
De hoofdprint met de trafo paste gelukkig, waarvoor er slechts een klein stukje van het kastje af moest. De twee andere printjes konden er zo te zien ook nog goed bij.
Daarna alle onderdelen op de hoofdprint gemonteerd. Röntgenbuis en netspanning aangesloten en via de gemodificeerde gate-aansluiting laat de buis zich met een gepulste spanning goed sturen.
Met name de grote gelijkrichter en de FET worden na even wel warm, daarom een aluminium plaatje gemaakt wat nog mooi in het kastje gepast kan worden. Dat lijkt voorlopig afdoende.
Vervolgens het AMV-PWM printje gevuld. Tot m'n genoegen werkte dat los op tafel gelijk. Bij inbouwen bleek de staande elco C6 van 1000µF te hoog te zijn. Daar is een iets ander exemplaar voor gemonteerd.
Daarna kon de buis met een regelbare DC spanning aangestuurd worden.
Als laatste de microfoon print gemonteerd. Echter dit werkte maar gedeeltelijk. Met de versterking op één niveau werkte het een beetje, maar werd de versterking met P1 van 100 KΩ verzet dan schoot de uitgang naar 12 Volt of 0 Volt.
Als microfoon had ik een exemplaar uit een oude telefoon gebruikt, maar die dingen lijken nogal uiteen te lopen. Met de juiste serieweerstand R1 komt alles weer in balans.
Om dit printje ook in het kastje te passen moesten C4 en C5 wel aan de achterzijde gemonteerd worden, maar daar was voldoende ruimte voor. En ook hier moest het kastje nog een stukje inleveren.
Nu het hele spul afgemonteerd. Netschakelaar en zekering, stekkerbussen voor de röntgenbuis, microfoon en potmeter.
Met de deksel erop weer een paar dagen getest. Het geheel wordt niet te warm, reageert goed en de gevoeligheid is goed instelbaar tussen tikken van de klok tot de kleinkinderen.
Het blijkt dat met name jonge mensen regelmatig een hoge fluittoon horen. Maar de schakelfrequentie is 27 KHz, kan dat de helft zijn, 13,5 KHz, en waar komt die vandaan?
Daarnaast valt me de vreemde frequentie karakteristiek op. De schakeling reageert veel meer op lage frequenties , maar ook niet op alle lage frequenties. Er staat hier een keyboard en op sommige tonen reageert het circuit nauwelijks, terwijl de naastliggende toetsen wel duidelijk response geven.