Ik weet niet of de ferriet kerntjes gekozen zijn om eventuele hogere frequenties wegtefilteren. Als dat niet zo is kun je gewoon luchtspoeltjes gebruiken.
Ik heb geen verstand van zendertjes maar op je verzoek heb ik ze even omgereknd naar luchtspoeltjes.
Ik vond op het net dat de Al van een T-50-2 49 uH/100 wikkelingen is.
49 uH/100^2=4,9 nH/wikkeling.
Het 15 t 0,7 mm spoeltje heeft dus een zelfinductie van.
4,9 * 15^2=1,1 uH
Dat geeft bijvoorbeeld een luchtspoel met 15mm diam 15mm lang 10 wikkelingen.
Het T-50-2 trafootje
Primair 6,3 uH
Bijv 20mm dia, 20mm lang 21 wikkelingen
Secondaire (6 wikkelingen omdat je zei dat dat beter functioneerde. 176 nH
bijv 20mm dia, 20 mm lang 4 wikkelingen.
Nu de kunst om de koppeling tussen primaire en secondaire zohoog mogelijk tekrijgen. Een simulatie programma voor spoelen die gebruik komt op een koppeling van 0,95 als je de twee spoelen om de zelfde vorm windt. De 4 windingen verdeelt over dezelfde lengte als de 21 primaire windingen.
Met een ferriet kerntje kom je zo op een koppeling van 0,99 of meer. De lekinductie bij de luchttrafo is dus veel groter. Ik kan moeilijk inschatten of dat een probleem is bij deze schakeling. De lekinductie kan oscilleren met parasitaire capaciteiten etc..
Om 1:1 luchttrafootje een koppeling van 0,99 tegeven is makkelijk. Eerst de primaire en secondaire draad in elkaar draaien en vervolgens het geheel tot spoeletje wikkelen.
Bij een 2:1 trafootje is het ook nog wel tedoen door 3 strengen in elkaar tedraaien en na het wikkelen twee strengen in serie tezetten. Maar bij deze 6:1 trafo wordt dat allemaal nogal veel gedoe.