Valt mee, de cel is geheel gevuld met de benodigde chemicaliën. Jullie vragen je natuurlijk af hoe ik dat weet? Wel, ik heb de batterij open gemaakt!
Plasic hoesje met zijn aangeklede broertje:
Halverwege het strippen kan je zien dat de dikte de omhulling volledig vult. Het materiaal is zacht, wat aangeeft dat het waarschijnlijk zuiver zink is, wat volledig oplost als de batterij op raakt. Geen extra omhulling behalve de stalen minpool en plastic hoes.
Nu alleen het binnenwerk. De lengte is die van de batterij, dus alles is volledig gevuld met materiaal. Niet heel stevig moet ik zeggen, want het papieren hoesje laat zich bijzonder makkelijk vervormen:
Het binnenwerk is verder vrolijk gevuld met chemicaliën, ik geloof standaard ammoniumchloride. Ik weet niet waarom het zwart is (NH4Cl is wit), maar de hardnekkigheid ervan op je handen doet denken aan grafietpoeder:
Het lijkt er dus op dat ze gewoon het mengsel niet stevig aangestampt hebben. De batterij is helemaal gevuld, maar de interne weerstand zal niet al te best zijn. Als ik een batterijtester had, had ik hem misschien nog even een ontlaadcurve en een interne weerstandstest laten doen, maar ik heb niet heel veel zin dit met de hand te doen...
Groet,
Kruimel