Hi,
Nog even een kleine aanvulling op de klem bevestiging.
Zie hiervoor het plaatje hieronder.
.
Kijk waar de klem het plastic huisje raakt, dat is vrijwel precies waar de chip is gemonteerd op het koperen montage plaatje van de gebruikte behuizing.
Voor een goed thermisch contact gebruik ik "als het kan" geen isolatie materiaal en controleer de halfgeleider op vlakheid,
verder haal ik de behuizing even over correl 1000/2000 schuurpapier op een glasplaatje.
Als het kan, doe ik het zelfde bij het koelelement, dit alleen als het zinning is, meestal is dat als ik meer dan 20-Watt moet dissiperen.
Gebruik een minimale hoeveelheid goede koelpasta, met een Creditcard kan je mooi een dun filmpje pasta aanbrengen.
De pasta moet alleen de porien opvullen de halfgeleiderbehuizing en het koelelement, en niet op een film koelpasta drijven...
Zet je wel de halfgeleider vast met een M3 boutje, gebruik dan een dikke M3 sluitring bij behuizingen groter dan TO220,
zodat de krachten van het M3 boudje beter verdeeld worden over de behuizing.
Extra goed vastzetten heeft bij een aantal behuizingen een negatief effect, denk daar aan.
De behuizing krijgt daardoor een V vorm en daardoor maakt het metaal van de behuizing maar met een kleiner oppervlak contact met het koelelement.
Groet,
Bram
Kruimel
Honourable Member
Vind ik een mooie aanvulling! 
Met een siliconen pad kan het soms helpen om eens te kijken of je na het aandraaien een papiertje onder de onderkant van de transistor kan krijgen. Als dat zo is dan zit je transistor (veel) te vast en moet je de pad wisselen en minder kracht gebruiken. Als je hardere materialen gebruikt zoals kapton, mica of in het bijzonder aluminiumoxide moet alles goed schoon zijn want een klein korreltje of braampje is genoeg om het effectieve contactvlak enorm te verkleinen en koelprestatie is niet makkelijk te verifiëren.
Eerder heb ik wel geëxperimenteerd met alternatieve manieren van vastklemmen:
Dat werkte ook prima in dit geval met mica en is minder tot niet gevoelig voor te hard aandraaien. Tegenwoordig zou ik siliconen pads en klemmen gebruiken, op basis van dit experiment heb ik besloten het in elk geval niet meer op deze manier te doen.
Rond die tijd heb ik ook een reeks van de eerder genoemde veerringen besteld:
Links ligt een gewone M3 ring en de andere twee zijn de veerringen onder en boven (bij gebruik moet de bolle kant richting de schroefkop). Het bollingseffect is heel subtiel, maar het zou ruimte moeten geven aan uitzetting en verdeelt de druk. Je voelt het verschil wel een beetje bij aandraaien. Eerst voel je een beetje weerstand en daarna komt hij "vast" te zitten, midden daartussen is ergens het optimale punt. Je hebt niet veel aandraaimoment nodig om een TO-220 vast te zetten. Ik heb geen idee hoe goed het werkt of zelfs hoe ik het zou moeten testen, maar voor mijn gevoel is het beter.
Op zondag 7 september 2025 09:17:29 schreef HarmP:
Dubbelcheck: in de nieuwe -‘goed gekoelde’ - toestand is er toch geen reden meer om te denken dat er met de collectoraansluiting iets mis is?
Of er nu nog wat mis is kan ik lastig beoordelen zonder de details te kennen. Het feit dat je er mechanische bewerkingen op hebt gedaan maakt dat een slecht contact nu misschien alleen wat anders gedrukt zit en om die reden nu net wat beter is. Als de transistoren gedesoldeerd zijn geweest is dat natuurlijk anders, maar als er draden aan gemaakt zijn kan er bijvoorbeeld nog steeds een slechte verbinding verborgen zitten in een krimpkous (been there, done that 
).
Kruimel
Honourable Member
Aanvulling:
Na het er over gehad te hebben ben ik even met de papiermethode het aandraaien van een TO-220 behuizing met zo een dunne tab op een siliconen isolatieplaatje gaan testen om een idee te krijgen wat de benodigde krachten waren. Dat zag er zo uit:
Je ziet al dat de druk hier te groot was (het papier was er hier na het aandraaien met een beetje moeite onder te schuiven). Je ziet ook dat het plaatje een beetje vervormd is rechts op de foto. Het aandraaimoment dat nodig is om de transistor zo op de pad gedrukt te krijgen dat er nauwelijks nog papier onder kon, bereikte ik door de 1/4" schroefbit met de hand vast te houden en de bout zonder bijzondere inspanning aan te draaien. Ik weet niet hoeveel moment dit was, maar het geeft een ordegrootte en was aanzienlijk minder dan ik dacht. (Hier ging de bout in een moer aan de andere kant, niet in een getapt gat).
Ik heb het experiment herhaald met een behuizing met een normale dikte tab, en dat gaf een iets minder duidelijk resultaat, maar nog steeds bereikte ik de optimale druk met een vergelijkbaar aandraaimoment waar ik geen bithouder voor nodig had. Er lijkt geen permanente vervorming te zijn geweest aan de behuizing door dit experiment te doen, dus de dunnere tabs hebben wel een zekere mate van flexibiliteit. Echter, het aandraaien van schroeven van deze behuizingen op siliconen pads vereist duidelijk een bijzondere terughoudendheid.
Het siliconen plaatje heeft zo te zien voornamelijk wat oppervlakkige schade opgelopen door het heen en weer schuren van het papier, maar niet door de druk van de behuizing:
Er is een beetje een lijn te zien van de bovenrand van de behuizing, maar dit mag geen naam hebben. Er is wat schade aan het gat omdat het isolatiebusje dat ik gebruikte langer was dan de dunne tab van de eerste behuizing, het schroefgat was gelukkig een beetje verzonken dus het was alleen het isolatieplaatje dat hier vervormd is.
Voor in het bijzonder de behuizingen met zo een dunne tab en siliconen isolatie zou ik een drukklem aanraden. Ik heb geen tests gedaan met de grotere TO-218, noch met de TO-247 of TO-264. Die laatste twee verwacht ik minder problemen mee vanwege de grotere dikte van de behuizing op de plek van het schroefgat.
PS Een aantal fabrikanten verkoopt de normale varianten van de dunne tab componenten met het achtervoegsel "-DG", mocht je de dunne tab niet willen. Ik heb ze alleen gezien bij componenten die van zichzelf al een vrij matige ΘJC hebben.
NB 'For the record': de CO kit is niet geleverd met transistoren met een dunne tab, op de foto zie je een 7805 'stand-in' die uit mijn eigen voorraad komt, net als de 'no name' siliconen isolatiepad.